در رابطه با راه‌های برخورد با فساد اخلاقی اگر بخواهیم ریشه‌ای تر به قضیه نظر کنیم باید گفت مجموعه‌ای از عوامل در این مهم تأثیر گذارند که به برخی از آنها اشاره می‌شود.
الف) پدر و مادر در تربیت فرزند باید بکوشند و تأثیری که رفتار والدین در تربیت فرزند یا سوء آن دارد بر کسی پوشیده نیست کما اینکه حضرت امام خمینی ( در کتاب شرح حدیث جنود عقل و جهل میفرمایند: ” فساد عملی پدر و مادر از هرچیز بیشتر در اطفال سرایت کند، چه بسا که یک طفل که عملاً در خدمت پدر و مادر بد تربیت شود تا آخر عمر با مجاهدت و زحمت مربیان اصلاح نشود … و باید دانست که تربیت یک طفل را نباید فقط یکی محسوب داشت، چه بسا که به تربیت یک طفل، یک جمعیت کثیر بلکه یک ملت و یک مملکت اصلاح شود و به فساد یک نفر یک مملکت و ملت فاسد شود.”
ب) در مرحله جوانی اگر بتوان باورها و اعتقادات را در جامعه تقویت کرد، مانعی بزرگ در مقابل مفاسد اخلاقی ایجادکرده‌ایم، کمااینکه حضرت امام ( در اربعین حدیث میفرمایند: ” کلیه مفاسد اخلاقی و اعمالی از این است که قلب بی‌خبر از ایمان است و آنچه عقل ادراک بواسطه برهان عقلی یا اخبار انبیاء کرده به قلب نرسانده و دل از او بی‌خبر است …” که در این قسمت باید سعی نمود فسادهای اخلاق به درون انسانها وارد نشود، که هرچه باورها تقویت شود و ایمان و اعتقاد قلبی در جامعه رونق بگیرد در این جهت با توفیق بیشتری مواجه هستیم.
ج) محیط جامعه اسلامی تأثیر بسزایی در اصلاح و یا فساد افراد آن دارد، نقش رسانه‌های عمومی، ارگانها و نهادها در تربیت سالم انسانها روشن است که هرکدام در حفظ تک تک افراد جامعه از فساد تأثیر دارند و همین جا باید از”امر به معروف و نهی از منکر”اگر بطور مطلوب‌‌‌و به عنوان یک‌روش همگانی مطرح شود،یاد نمود،به میزانی‌که‌ارزشهای دینی در فضای جامعه تقویت شود و گناه و انحراف به انزوا کشیده شوند می‌توان امیدوار به سلامت معنوی افراد جامعه بود.
د) نقش دولت و حکومت اسلامی؛ بی‌شک برخورد با محرمات الهی بوسیله حکومت و قانون جایگاه بسیار مهم خود را در کنار عواملی که بیش از این شمرده شد دارد و هیچگاه نباید به کار فرهنگی و ارشادی نهادها و شرکت عمومی مردم در امر به معروف و نهی از منکر اکتفا نمود و نقش اقدام قاطعانه و قدرتمندانه دولت و حکومت اسلامی را در مقابل مظاهر فساد حذف کرد متأسفانه برخی تصور می‌کنند کار فرهنگی در این زمینه تنها وظیفه‌ای است که متوجه نهادهای فرهنگی و مردم می‌باشد و نباید جنبه قانونی و اقدام تنبیهی درکار باشد از این رو برای حکومت و دولت نقش ضعیفی قائل می‌شوند امیر مؤمنان حضرت علی ( در این زمینه میفرمایند: در حکومت اسلامی اگر خاطیان مجازات نشوند و نیکوکاران تشویق نشوند فساد در جامعه افزایش پیدا کرده و باعث بی رونق شدن نیکوکاری در جامعه خواهد شد.
و اما در برخورد با پدیده بدحجابی ضمن اینکه تمام مراحل قبلی نقش مهمی را در آن ایفا می‌کنند ولی افزون بر آن، نیاز به یک کار فرهنگی گسترده در جامعه است که دیدگاه افراد جامعه خصوصاً خانمها از “زن” یک دیدگاه الهی شود دیگر نه مرد و نه خود او نمی‌خواهند از آنها سوء استفاده بشود، تبیین اهداف زندگی زن و مرد ونقشی که زن در محیط خانه و جامعه دارد ومراقبت از افراط و تفریط در برخورد با زنها و از طرفی پاک کردن محیط جامعه بوسیله تشویق جوانان به ازدواج و رفع موانع آن به همراه ابهام زدائی از احکام دین نسبت به زنها می‌تواند در این جهت راه گشا باشد.
