گلستان را می‏توان لگدمال کرد، اما هرگز رایحه دل انگیزش را نمی‏توان سترد. خانه آفتاب را می‏توان ویران ساخت، اما هرگز با ویرانی، نورانیت آفتاب را نمی‏توان گرفت. ای بقیع! ای نگارخانه هزاره غربت! آن بدکیشانِ زشت خوی، می‏خواستند تو را با ویران کردن، از صفحه روزگار محو کنند، اما خبر نداشتند که تو چهار آفتاب گیتی فروز را با ستاره‏های بسیار در خود جای داده‏ای و این گونه فروغ تو از بین نمی‏رود. می‏خواستند سایه بان از مزار خورشیدی شما برگیرند تا نامتان از تاریخ ناپدید شود؛ اما خبر نداشتند که بر گرفتن سایه بان، فروغ خورشید را به همه جا پرتو افکن می‏کند. مزار تو سایه بان نمی‏خواهد؛ چرا که خورشید بر سینه توست نه بر سینه آسمان.

نفرین و ننگ تاریخ، بر آن شب پرستانی که با شمشیر به جنگ آفتاب رفته بودند و خود را زبون و رسوای تاریخ نمودند. با زخمی به کهنگیِ تاریخ، بر سینه و قلبی شرحه شرحه از مظلومیتِ شما خاندان وحی. سالروز تخریبِ خاک بهشت و نیستان غربت را به سوگ نشسته، این غم جانسوز را بر عاشقان زیارتت تسلیت می‏گویم.

در هشتم شوال 1344ق، قبرستان مقدس بقیع در شهر مدینه، به دست پیروان گروه وهابیت، به ویرانه‏ای تبدیل شد. ویران‏سازی قبرهایی که پله‏های آسمان بود، ریشه در افکار منحرف و دور از اسلام داشت؛ افکاری که با برداشت‏های سطحی و جدا از معارف اهل‏بیت علیهم‏السلام همراه بود و آثار ناپاک آن، همچنان دامن پاک جامعه اسلام را لکه‏دار کرده است.

وهابیون می گویند: بقیع وقفی است!!

بقیع، یک زمین وقفی نیست؛ چون ملک کسی نبوده است و وقفیت، فرع ملکیت است؛ و پس از تصمیم برای دفن، مردم درختان آن را کندند و عده ای هم آمدند و برای خود در آن خانه ساختند. بنابراین جلوگیری وهابیون از بازسازی بقیع تحت عنوان وقف بودن بقیع، بهانه ای بیش نیست، علاوه بر آنکه خصوص امامان بقیع در خانه شخصی عقیل بن ابی طالب دفن گردیدند.

غیر از قبور مطهر امامان بقیع، بیت الاحزان، قبر حلیمه سعدیه، قبور دختران و همسران پیامبر اکرم صلی اللّه علیه وآله، قبر مالک و قبور عمه های پیامبر اکرم صلی اللّه علیه وآله نیز دارای گنبد بودند که همه آنها توسط سلفیان تخریب شد
فضیلت بقیع

بقیع به خاطر قدوم مبارک رسول خدا صلی اللّه علیه وآله و ائمه معصومین علیهم السلام و دفن چهار تن از امامان علیهم السلام و سایر مۆمنان، شهیدان و نیکان، دارای شرافت زیادی است. از رسول خدا صلی اللّه علیه وآله، چنین روایت شده است که روز قیامت، هفتاد هزار نفر از بقیع، بی حساب راهی بهشت می شوند؛ در حالی که صورت آنها چون ماه شب چهاردهم، می درخشد.

پیراستن حرم امامان بقیع

مسلمانان از دیرباز، اقدام به بازسازی و ساختن گنبد برای شخصیت های بزرگ اسلامی کردند که گنبد سبز پیامبر و گنبدهایی که در عراق، ایران، سوریه و… وجود دارند، شاهد این مطلب هستند و تنها وهایبان، به خاطر تحجر و کج فهمی، با این کار مخالفت کرده اند.

یکی از کسانی که اقدام به ساخت گنبد بر مزار امامان بقیع علیهم السلام نمود، ابوالفضل اسعد بن محمد بن موسی قمی اردستانی مجدالملک است. او در آخر قرن پنجم، کشته شد. هم چنین الناصر لِدین اللّه، خلیفه عباسی، در سال 560 ق. اقدام به تعمیر گنبد امامان بقیع علیهم السلام کرد و نیز ابوطالب عبداللّه بن حسین بن میرزا رفیع الدین حسینی مرعشی نیز اقدام به تعمیر و بازسازی حرم امامان بقیع نمود.

در دوره قاجاریه، محمد بن علی امین السلطنه، اقدام به نهادن ضریحی از فولاد بر روی قبور نمود. او قصد داشت ضریحی نقره ای نیز برای آنها قرار دهد که مانع کار او شدند.

سید علی قطب هزارجیبی نیز آخرین ضریح فولادی را که در اصفهان ساخته شده بود به مدینه برد و با زحمت و سه سال معطلی در جده، بر قبور مطهر ائمه بقیع علیهم السلام نهاد که این ضریح نیز در سال 1343 ق. توسط وهابیان از جا کنده شد و قطعاتی از آن، تا سال 1385 ه.ش بر دیوار شهدای احد وجود داشت.

مرحوم سید محسن امین می نویسد: سلطان عبدالمجید عثمانی که گنبد قبر مطهر پیامبر اکرم صلی اللّه علیه وآله را ساخت دستور داده بود که برای امامان بقیع نیز گنبدی همانند گنبد پیامبر اکرم صلی اللّه علیه وآله بسازند؛ ولی با مخالفت برخی از اهل مدینه مواجه شد. غیر از قبور مطهر امامان بقیع، بیت الاحزان، قبر حلیمه سعدیه، قبور دختران و همسران پیامبر اکرم صلی اللّه علیه وآله، قبر مالک و قبور عمه های پیامبر اکرم صلی اللّه علیه وآله نیز دارای گنبد بودند که همه آنها توسط سلفیان تخریب شد.

فاجعه تخریب بقیع

همانگونه که گفته شد مسلمانان از آغاز، به قبور بزرگانشان توجه داشتند و بر فراز آنها، گنبدهایی می ساختند که از جمله آنها، گنبد قبر مطهر رسول خدا صلی اللّه علیه وآله است که از اول تا کنون، بوده است. مزار بزرگان و امامان بقیع علیهم السلام نیز از این قاعده مستثنی نیست. ابن جبیر (قرن 6) در سفرنامه خود، بقیع را به زیبایی توصیف کرده، از گنبد زیبا و بسیار بلند ائمه بقیع، یاد کرده است. پس از او، ابن بطوطه نیز همان توصیف را دارد.

بقیع، یک زمین وقفی نیست؛ چون ملک کسی نبوده است و وقفیت، فرع ملکیت است؛ وپس از تصمیم برای دفن، مردم درختان آن را کندند و عده ای هم آمدند و برای خود در آن خانه ساختند. بنابراین جلوگیری وهابیون از بازسازی بقیع تحت عنوان وقف بودن بقیع، بهانه ای بیش نیست

سمهودی نیز از گنبد ائمه اهل بیت علیهم السلام، به عنوان گنبد با عظمت و بلند یاد کرده است؛ اما جریان واپس گرا و متحجر وهابی، در 8 شوال سال 1344ق. اقدام به تخریب آن نمود و به احساسات میلیون ها نفر از مسلمانان، توجهی نکرد. جالب این جاست که آنها اقدام به نگهداری از لباس ها و اسباب منزل، خانه، شمشیر و تخت خواب آل سعود نموده اند و از آثار یهودیان مدینه نیز تا کنون محافظت کرده اند؛ ولی آثار رسول خدا و اهل بیت او – علیهم السلام – را خراب کردند!!

عکس العمل مسلمانان در تخریب بقیع

تخریب بقیع، با عکس العمل شدید مسلمانان و به ویژه شیعیان جهان مواجه گردید. مسلمانان ایران، عراق، قفقاز، آذربایجان، ازبکستان، ترکمنستان، قزاقستان، تاتارستان، ترکیه، افغانستان، چین، مغولستان و هندوستان، در برابر این مسئله موضع گیری کردند. دولت و مجلس آن روز ایران نیز در این زمینه، موضع گیری رسمی کرد. هم چنین فقیهان و بزرگانی چون آیه اللّه العظمی سید ابوالحسن اصفهانی، آیه اللّه شیخ محمد خالصی و آیه اللّه شهید سید حسن مدرس، این اقدام را محکوم کردند.

در کنفرانس کشورهای اسلامی، مرحوم شیخ محمدحسین کاشف الغطاء، سید امین حسینی – مفتی فلسطین- ، و سید محمدتقی طالقانی (آل احمد) – نماینده آیه اللّه العظمی بروجردی در مدینه- ، شرکت کردند. هم چنین مراجع و بزرگانی دیگری مانند آیات عظام حاج شیخ عبدالکریم حائری، حاج آقا حسین قمی، سید محسن حکیم، سید هبه الدین شهرستانی و امام خمینی قدس سرّهم، در این مورد موضع گیری کردند و امام خمینی(ره) در این زمینه، نامه ای خطاب به شاه عربستان نگاشت.

منابع:

سایت حوزه.

مجله افق حوزه ، شماره 226 .