لطفاً‌ اثرات مُخرب موسیقی را بنویسید؟

لطفاً‌ اثرات مُخرب موسیقی را بنویسید؟

لطفاً‌ اثرات مُخرب موسیقی را بنویسید؟

مقدمه: قبل از اینکه به بحث اثرات مخرب موسیقی بپردازیم لازم است که در اول معنائی از کلمه موسیقی و موارد جواز آن ذکر شود و بعد در مورد حُرمت موسیقی از قرآن (آیات) و روایات شواهدی آورده شود و در پایان نظرات دانشمندان در این زمینه یادآوری شود.
تعریف موسیقی: کلمه ای است یونانی که با کمی تغییرات وارد لغت عرب  شده است و به فن و ترکیبات صداها به نحوی که به گوش خوشایند باشد گفته می شود. برخی گفته اند: «ان الموسیقی هی الغناء» یعنی موسیقی همان غنا است که موسیقی مربوط به آهنگ است و غنا مربوط به خواندن است.[1] به خاطر این تعریف غنا باید تعریف شود تا مطلب روشن شود.[2] غنا به معنای عام: به صوتی گفته می شود که قوای شهوانی را در انسان تحریک می نماید و زمینه طغیان نفس و وسوسه شیطان را فراهم می آورد به گونه ای که گاهی انسان درآن حال احساس می کند که اگر در کنار آن صدا، شراب و فساد جنسی و… نیز باشد کاملاً مناسب است.
این قسم غنا حرام است و مذمت شده است که در ادامه بحث به ضررهای دنیوی و اخروی آن می پردازیم.
غنا به معنای خاص: صدای زیبا و خوشی است که مفسده انگیز نباشد و متناسب با مجالس فسق و فجور نگردد این قسم حلال است خواندن قرآن، مراثی، مداحی، اذان و… از این قسم است. این نوع برخلاف نوع اول موجب آرامش روح، تعادل اعصاب، نشاط، تقویت اراده و… می گردد.
حرمت موسیقی از طریق برخی آیات: در آیه 6 سوره لقمان از لَهو الحدیث تعبیر به غنا کرده اند. و دلیل بر حرمت آن آخر آیه است که می فرماید: «عذاب مهین» یعنی عذابی خوارکننده در انتظار او است. غنای لهوی خود حرام است و کسی که به خاطر این کار مزد و پولی دریافت کند آن مزد و یا پول حرام است.
امام صادق در روایتی فرمودند: چیزی که برای خوانندگی گرفته می شود حرام است. البته روایت در مورد زن خواننده است.[3]

تاثیرات دنیوی موسیقی در روایات:[4] 1. بی تفاوت شدن نسبت به ناموس:
امام صادق فرمودند: زمانی که در خانه کسی به وسیله موسیقی، زنان و مردان گرد هم آیند، شیطان نَفَسی شیطانی در او می دمد که بعد از آن غیرت را از دست می دهد.
2. مرگ ناگهانی و قبول نشدن دعا:
امام صادق فرمودند: خانه ای که در آن غنا باشد، از مرگ و معصیت دردناک ایمن نیست، و دعا در آن به اجابت نمی رسد و فرشتگان وارد آن نمی شوند.
3. نفاق: امام صادق ـ علیه‎ السلام ـ فرمودند: نواختن موسیقی نفاق را در دل می رویاند همان طوری که آب سبزه را می رویاند.
4. رفتن برکت: پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمودند: فرشتگان به خانه ای که شراب و وسائل موسیقی و قمار در آن باشد وارد نمی شوند. دعای اهل خانه مستجاب نمی گردد و خیر و برکت هم از آنها می رود.
تاثیرات اخروی موسیقی در روایات: رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمودند: کسی که اهل غنا و موسیقی است از قبرش بیرون می آید در حالی که نابینا و گنگ و کر خواهد بود.

ضررهای موسیقی از دیدگاه برخی دانشمندان جهان:[5] 1. یکی از دانشمندان اسلامی: علامه محمدتقی جعفری (ره) در تحقیقی که به عمل آورده اند می فرمایند که موسیقی ضررهای زیادی دارد از جمله ایجاد عدم تعادل بین اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک، مرض مانی (نوعی جنون است) کوتاهی عمر، ضعف اعصاب، بیماری فشار خون، عامل فحشاء، هیجان، سلب اراده، سلب غیرت، عامل جنایت، تهییج عشق، جوانمرگی، افسردگی و خمودگی.
2. دانشمندان غربی:[6] دکتر ولف آدلر: موسیقی علاوه بر اینکه سلسله اعصاب ما را در اثر جلب دقت خارج از طبیعی آن سخت خسته می کند. عمل ارتعاش صوتی که در موسیقی انجام می شود تولید باز شدن خارج از حد طبیعی در پوست می نماید که بسیار زیان اور  است.
کانت: موسیقی اگر از همه هنرها مطبوعتر باشد، ولی چون به بشر چیزی نمی آموزد از تمام هنرها پست تر است.
دکتر اوریزن اسوت مارون:[7] هیجان بزرگترین عامل سکته های قلبی است. هنرمندان اغلب به علت سکته قلبی درگذشته اند پس هیجان که محصول موسیقی است چقدر خطرناک است.
دکتر الکسیس کارل فیزیولوژیست بزرگ فرانسوی : ساز و آواز و کنسرت ها نمی توانند جای فعالیت ها و کارهای سودمند اجتماعی را بگیرند. رادیو نیز مانند سینما و موزیکال، کاهلی کاملی به کسانی می بخشد که با آن سرگرمند.

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. هشت گفتار پیرامون حقیقت موسیقی غنائی، ایرانی قمی، اکبر، نشر سازمان تبلیغات اسلامی.
2. غنا، موسیقی، مختاری، رضا، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علیمه قم.
3. غنا و موسیقی در فقه اسلامی، حسینیان، روح الله، نشر تهران.
4. موسیقی از نظر دین و دانش، جوهری زاده، محمدرضا، مؤسسه مطبوعاتی اسلامی.

پی نوشت ها:
[1] . محمدی نیا، اسدالله، بهشت جوانان، نشر نصایح، چاپ 1378، ص 349.
[2] . مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، نشر دارالکتب الاسلامیه، 1370، ج17، ص23.
[3] . قمی، عباس، سفینه البحار، نشر دارالاسوه، چاپ دوم، 1416، ج 2، ص 338.
[4] . کلینی، اصول کافی، نشر انتشارات اسوه، چاپ اعتماد،1372، ج 6، ص 432.
[5] . محمدی نیا، اسدالله، بهشت جوانان، نشر نصایح، چاپ 1378، ص 356.
[6] . همان، ص 356.
[7] . همان، ص 356.

مطالب مشابه

دیدگاهتان را ثبت کنید