1- شاد باشیم:

شاد بودن همیشه ارزشمند است. پس سعی کنیم خود را خوشحال و سرحال نشان دهیم تا خستگی را از تن شریک زندگی خود دور کنیم.

2- صبور باشیم:

اگر رفتار همسرمان را خوشایند نمی دانیم، بهتر است با حوصله و تأمل و در شرایط مناسب، او را از چگونگی رفتارش آگاه کنیم.

3- منطقی رفتار کنیم:

مسائل را منطقی و درست بررسی کنیم و به جای منافع شخصی، مصالح زندگی مشترک را در نظر بگیریم و بی طرفانه قضاوت کنیم.

4- کم توقع باشیم:

از همسرمان آن قدر انتظار داشته باشیم که بتواند به انتظارات پاسخ دهد.

5- مثبت نگر باشیم:

با به یاد آوردن لحظات شیرین زندگی، بدبینی را از خود دور کنیم. به رفتارهای خوب همسرمان بیشتر بیندیشیم و جنبه های خوب زندگی را فراموش نکنیم.

6- خوش بین باشیم:

داشتن نگاه خوش بینانه به زندگی و اطرافیان باعث ایجاد آرامش و بذل محبت و عاطفه می شود.

7-یکدل باشیم:

درک متقابل موجب ایجاد تفاهم می شود و یکدلی به وجود می آورد.

8- شنونده خوبی باشیم:

هنگامی که همسرمان با ما صحبت می کند، حتی الامکان به چشمان او نگاه کنیم یا با اشاره و سر تکان دادن نشان دهیم که به حرف های او توجه داریم.

9-مشوق همسر خود باشیم:

برای رفتارها و صحبت های همسرمان ارزش قایل شویم و با یاد آوری موقعیت های موفق گذشته، او را تشویق کنیم تا آینده بهتری داشته باشد.

10- به پیشرفت یکدیگر اهمیت دهیم:

آن قدر صمیمی باشیم که پیشرفت و ترقی همسرمان یکی از آرزوهای ما باشد. در حقیقت اولین کسی که از این پیشرفت سود می برد، ما هستیم.

11- خوش قول باشیم:

برای حرف ها و قول های خود ارزش قایل شویم و خود را در مقابل آنها مسؤول بدانیم. خوش قولی نشانه احترام به خود و همسر است.

12-به یکدیگر احترام بگذاریم:

به شخصیت همسرمان احترام بگذاریم و حرمت یکدیگر را نزد خانواده و دوستان حفظ کنیم.

13-ارتباط کلامی و عاطفی خود را حفظ کنیم:

سعی کنیم با همسر خود درباره مسائل مختلف گفتگو کنیم. صحبت کردن بهترین راه آگاهی از افکار و احساسات همسر است.

14-با یکدیگر مهربان باشیم:

همسرمان را جزیی از وجود خود بدانیم. محسناتش را بازگو کنیم، برایش خوبی بخواهیم و در راه کمک به همسرمان تمام تلاش خود را به کار ببریم. با مهربانی می توانیم مالک قلب های یکدیگر باشیم و رابطه گرم و صمیمی برقرار کنیم.

15-محبت پذیر و قهرگریز باشیم:

منش توأم با مهربانی و دوری از قهر و کینه، صفت همسران فداکار است. تلاش کنیم که آیینه زندگی مان شفاف و بدون غبار کدورت باشد.

16-راستگو باشیم:

صداقت و راستی از بهترین سرمایه های زندگی مشترک است. هرگز نباید به دروغ و نیرنگ متوسل شویم حتی اگر حقیقت به نفع ما نباشد. فراموش نکنیم که دروغ پایه های زندگی را سست می کند.

17-محیط خانواده را با صفا کنیم:

فضای عاطفی خانواده باید چنان مطلوب و دوست داشتنی باشد که همسرمان در آن احساس رضایت خاطر کند و از امنیت روانی برخوردار باشد.

18-به ارزش های دینی، اخلاقی و خانوادگی پایبند باشیم:

ارزش ها از ارکان و ستون های اصلی خانواده محسوب می شود و مقید بودن به ارزش ها موجب دوام و استحکام خانواده می شود و اصالت آن را حفظ می کند.

19-به نیازهای همسر توجه کنیم:

رفتار دلنشین و توأم با متانت موجب می شود خواسته های خود را به راحتی بیان کند.

20-بهداشت روانی همسر را تأمین کنیم:

در سایه سلامت جسمی و روانی می توانیم به هدف های خود برسیم. بنابراین باید به رفتار او توجه نماییم و از افسردگی و خمودی اش جلوگیری کنیم.

21-با یکدیگر مشورت کنیم:

هر یک از همسران باید حق داشته باشند نظر و پیشنهاد خود را بیان کنند. با مشورت کردن، راه رسیدن به زندگی سالم کوتاه تر می شود.

22-قدرشناس باشیم:

از همسرمان به خاطر وظایف، مسئولیت ها و همکاری هایش قدردانی کنیم. برای ابراز سپاسگزاری و تشکر، به کلمه های خاصی نیازمند نیستیم.

23-احساس مسئولیت داشته باشیم:

هر یک از همسران باید خود را در مقابل کاری که بر عهده گرفته اند، متعهد بدانند و از انجام دادن آن شانه خالی نکنند.

24-برنامه ریزی کنیم:

در حقیقت برنامه ریزی به زندگی خانوادگی نظم و سامان می بخشد.

25-الگوی خوبی باشیم:

طوری رفتار کنیم که الگوی رفتاری مناسبی برای همسر و فرزندان خود باشیم.

26-خود را به جای همسرمان بگذاریم:

دنیا را از دریچه نگاه او ببینیم و ازخود بپرسیم:« اگر من جای او بودم، چه می کردم ؟»

27-به خواسته ها و افکار یکدیگر احترام بگذاریم:

فراموش نکنیم که ازدواج، پیمان همکاری و تشریک مساعی است.

28-میانه رو و متعادل باشیم:

حضرت علی (ع) فرموده اند: «خیرالامور اوسطها.» پس اگر در تمام امور زندگی (خوردن، خوابیدن، مسافرت و حتی محبت کردن ) اعتدال را رعایت کنیم، کمتر دچار مشکل می شویم.

29-با جملات زیبا از همسر خود دلجویی کنیم:

یک جمله شورانگیز می تواند توفانی از خشم و غضب و نفرت را خاموش کند و بنای زندگی را از خطرات گوناگون دور سازد.

30-روابط زناشویی را بسیار مهم بدانید:

عدم توجه به این روابط موجب ایجاد مشکلات مختلف خانوادگی، روحی و روانی برای هر یک از طرفین می شود و زندگی را با خطرهای جدی رروبه رو می کند.

31-به همسر خود بگویید:

«من به خاطر عشق به تو همه سختی های زندگی مان را می پذیرم.» چنین جملاتی باعث دلگرمی او می شود.

32-همسر خود را راضی کنیم:

باید طوری رضایت همسرمان را جلب نماییم که مطمئن باشیم هیچ وقت ما را ترک نمی کند یا در هیچ مشکلی ما را تنها نمی گذارد.

33-با متانت و صداقت قبول کنیم:

که در بعضی کارها همسرمان شایسته تر است.

34-برای سخن و پیشنهاد همسرمان احترام قایل شویم :

و خود را عقل کل ندانیم. باور داشته باشیم که همیشه همه چیز را همگان دانند.

35-با هم مشورت کنیم:

سختی ها و مشکلات کار را در حد ضرورت با همسرمان در میان بگذاریم. همفکری، بار مشکلات را سبک تر می نماید.

36-فرمان ندهیم:

نباید خانه را به پادگان تبدیل کنیم. متوجه باشیم که خانه کانون عشق و محبت است، نه محل یکه تازی و خشونت.

37-تعصبات غلط و افکار مزاحم را از خود دور کنیم:

افکار مزاحم مانند خوره، سلامت روانی انسان را از میان می برد. بهتراست به جای اعمال تعصبات دست و پاگیر، انرژی خود را صرف توجه به همسر و خانواده نماییم.

38-از ازدواج خود اظهار پشیمانی نکنیم:

زندگی و روابط خود را با دیگران مقایسه نکنیم و از یاد نبریم که زندگی هر کسی مطابق سلیقه و عقل و درایت او اداره می شود.

39-روی نقاط ضعف همسر خود انگشت نگذاریم:

هر فردی ممکن است در موارد مختلف دچار ضعف باشد. آشکار کردن و بزرگ جلوه دادن این نقاط ضعف موجب ایجاد کدورت می شود. هرگز نباید از نقطه ضعف ها به عنوان اسلحه ای برای سکوت یا شکست دادن همسر استفاده کنیم.

40-مقابله به مثل نکنیم:

از رفتارهای تلافی جویانه بپرهیزیم و سعی کنیم به جای مقابله به مثل، رفتار مناسب را به او یادآوری نماییم.
منبع:نشریه کوچه ما، شماره 16.