مقام معظم رهبرى(دامت برکاته):
خانواده، کلمه‌ای طیبه است.کلمه طیّبه هم خاصیّتش این است که وقتی یک جایی به وجود آمد، همواره از خود برکت و نیکی می‌ترواد و به پیرامون خودش نفوذ می‌دهد.[1]
پیوند ازدواج و زناشویى، یکی از نعمت‌های بزرگ الهی و از عوامل ماندگاری و صلاح جوامع است.[2]
از نظر اسلام، تشکیل خانواده، عمل مبارکی است که مرد و زن باید آن را به عنوان یک کار الهی و یک وظیفه انجام دهند.[3]
فرصت ازدواج و آرام گرفتن در یک مجموعه خانواده، یکی از فرصت‌های مهم زندگی است.[4]
هر خانواده‌ای یکی از سلول‌های پیکره اجتماع و بدنه اجتماع است. وقتی اینها سالم بودند، پیکره جامعه نیز سالم خواهد بود.[5]
در داخل خانواده است که مرد و زن می‌توانند استراحت و تجدید قوا کنند، بدین گونه، همت خودشان را برای ادامه راه آماده سازند.[6]
غلامعلی افروز:
زناشویى، یکی شدن دو سرشت خدایی است تا سومی بتواند روی زمین زاده شود. پیوند دو روح است در مهری استوار تا جدایی‌ها را پایان دهند. یکی شدن برتری است که دو هستی جداگانه را درون دو روح، یکپارچه می‌کند.
حلقه زرّین زنجیری است که آغاز آن یک نگاه و عشق پاک و پایانش جاودانگی است. و باران پاکی است که از آسمان نیالوده می‌بارد تا پهنه‌های طبیعت ایزدی را میوه‌دار و فرخنده سازد.[7]
نیک‌بختی زن از شکوه و سروری و بخشش و بزرگواری مرد نیست، بلکه از مهری است که جان زن و مرد را به یکدیگر پیوندداده و جام دل ایشان را لبریز از محبت می‌سازد. محبت و مهری که آن دو را در تن زندگی به هم آورده و نغمه‌ای نشسته بر لبان آسمان می‌سازد.[8]
رابطه زن و شوهر، به قدمت خلقت آدم، به قداست متعالی‌ترین ارزش‌ها، به عظمت گستره هستى، به برکت همه نسل‌ها در همه عصرها و تجلی‌گر اولین تعاملی است که پیوندی آسمانی این دو را کنار هم جمع آورده است.[9]
رابطه زن و شوهر، جلوه‌ای از برترین هنر زندگی و کامل‌ترین شکل ارتباط انسانی است. در یک نگاه، رابطه زن و شوهر، آمیزه‌ای است از زیباترین تلاقی چشم‌ها، گیراترین تبادل کلام‌ها، هماهنگ‌ترین تپش قلب‌ها، همسوترین اندیشه‌ها، استواترین گام‌ها و پررمز و رازترین محرمیت‌ها.[10]
رابطه زن و شوهر، رابطه مهرورزی و محبت پذیرى، عهد و وفا، گذشت و ایثار، سخاوت و احسان، مودّت و مروّت، صداقت و درستى، صفا و صمیمیت، خورشید و نور، لبخند و نشاط، طبیب و درمان، آسایش روان و آرامش جان است.[11]
رابطه زن و شوهر، یعنی برخوردار شدن از آراسته‌ترین، گران‌بهاترین، راحت‌ترین، پردوام‌ترین و گرمابخش‌ترین تن پوش‌ها، آرى رابطه زن و شوهر به فرموده خالق انسان‌ها، چون رابطه قامت و لباس است و این لباس، گرمابخش جسم و جان، معناگر حیات و جلوه‌گر وحدت است.[12]
زیباترین رابطه میان زن و شوهر زمانی برقرار می‌شود که هر دوی آنها با اندیشه‌ای متعالی و انگیزه‌ای قوی تلاش کنند. یکدیگر را مورد حمایت عاطفی خود قرار دهند و در ارضای نیازهای فطری و روانی همدیگر از هم پیشی گیرند. زن برای شوهر لباسی زیبا و جذاب، و شوهر برای زن پوششی آراسته و برازنده باشد. همچون رابطه لباس و بدن، گرمابخش و آرامشگر یکدیگر باشند و همدیگر را زیبا و آراسته و با کمال و موقر جلوه دهند. کاستی‌ها و خطاهای هم را بپوشانند و همدل و همراز یکدیگر باشند.[13]
زن‌ها و شوهرها، فقط و فقط در زندگی مشترک و تعامل متقابل با همدیگر می‌توانند همه مهارت‌های زناشویى و جاذبه‌های بالقوّه کلامی و بصری و رفتارى خود را فعلیت بخشند.[14]
زن و شوهر موفق آنانی هستند که جز با زبان محبت و تکریم با هم سخن نمی‌گویند و همواره از خزانه دلشان کلام زرین و خوشانید و گفتار شفابخش را برگزیده، در فضای سرشار از نشاط و آرامش تقدیم یکدیگر می‌کنند. در زندگی چنین زن و شوهری زبان تهدید، تنبیه، تحقیر و تخریب شخصیت جایی ندارد. آنان خود محور، خودبین، خودخواه و خودکامه نیستند. و بیش از آنکه به خود بیندیشند به همسر خویش می‌اندیشند.[15]
در یک زندگی مشترک موفق، زن و شوهر فهیم همه سعی و تلاش خود را در جهت جلب رضایت خاطر و فراهم ساختن آسایش و آرامش روان و نشاط درونی یکدیگر مبذول می‌دارند و از این رو، ضمن ابراز محبت به خویشان و تکریم شخصیت آنان، به رسالت و مسئولیت خطیر «همسری» اندیشید و خویشان و بستگان را بهانه بی‌مهری به همسر خود قرار نمی‌دهند.
رابطه زن و شوهر، حیاتی‌ترین پاسخ به فطری‌ترین نیاز زندگی فردی و اجتماعی انساناست.
رابطه زن و شوهر، رابطه‌ای لطیف، گرمابخش و مهرآفرین بوده، اساس آن بر تمجید و تکریم و گذشت و ایثار استوار است.
رابطه زن و شوهر، آزمون دوباره توان انسان در حفظ حرمت‌ها و ارزش‌ها، تکریم خویشان و نزدیکان و تأیید و تقویت منزله همسر است.
رابطه زن و شوهر یعنی بهره‌گیری از پربرکت‌ترین زمان‌ها و خوشایندترین فرصت‌ها برای ارائه پایدارترین جاذبه‌ها، تأمین فطری‌ترین نیازها و تضمین سلامت و بهداشت روان‌ها.
دروغ و بدزبانى، تندخویی و بداخلاقى، غیبت و تهمت، ناسپاسی و قدرناشناسى، بی‌تفاوتى، قهر و خشم از افات رابطه مطلوب زن و شوهر است.
محور رابطه زن و شوهری که در اندیشه اداره و ادامه یک زندگی پویا، مولّد و پربرکت هستند، همدلی و یکرنگى، صبوری و خویشتن دارى، گذشت و ایثار است.
پی نوشت ها:
[1]. مطلع عشق، ص 23.[2]. همان، ص 24.
[3]. همان، ص 12.
[4]. همان، ص 14.
[5]. همان ص 23.
[6]. همان، ص 29.
[7]. جبران خلیل جبران، صدای سخن عشق، ترجمه: فرامرز جواهری نیا، تهران، بدیهه، 1381، چ 1، ص 58.
[8]. همان، ص 213.
[9]. غلامعلی افروز، روان‌شناسی رابطه‌ها، تهران، دانشگاه تهران، مؤسسه انتشارات و چاپ، 1382، چ 6، ص 15.
[10]. همان.
[11]. همان، ص 16.
[12]. همان، ص 17.
[13]. همان، ص 17.
[14]. همان، ص 18.
[15]. همان.
منبع: گلبرگ شماره 109
