نویسنده: محمد غفارنیا

(ابن مسعود) می‌گوید: از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) پرسیدم: کدام گناه از همه گناهان بزرگتر است؟
فرمود: این که برای خدا شبیهی قرار دهی، در حالی که، او تو را آفریده است.
-بعد از آن کدام گناه؟
-فرزند خود را از ترس این که مبادا با تو هم غذا شود، به قتل برسانی.
-بعد از آن کدام گناه؟
-به همسرت و همسایه ات خیانت کنی. در این هنگام خداوند به تصدیق فرمایش پیامبر، این آیه را نازل فرمود:

(وَالَّذِینَ لَا یَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَ?هًا آخَرَ وَلَا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا یَزْنُونَ… ) (1)
آنها (بندگان خدای رحمان) کسانی هستند که معبود دیگری را غیر از خداوند نمی‌خوانند؛ انسانی که خداوند خونش را حرام شمرده، به قتل نمی‌رسانند؛ زنا نمی‌کنندو… (2)
صفات بالا از دوازده صفت ویژه (عبادالرحمان) است که در ضمن آن قرآن از پاکی روح آنان حکایت می‌کند. ظلمت شرک را می‌زداید و دامنشان را از آلودگی گناه آدم کشی و زنا و… می‌پیراید. به دلیل اهمیت این گناه در آیه بعد روی آن تکیه کرده می‌گوید:
(یُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ وَیَخْلُدْ فِیهِ مُهَانًا)
کسانی که مرتکب این سه عمل شوند، عذاب آنان در قیامت مضاعف می‌گردد و با خواری، جاودانه در عذاب خواهند ماند. (3)

پی‌نوشت‌ها:

1-فرقان/68.
2-مجمع البیان: ج7. ص179.
3-فرقان/69.
منبع مقاله :
غفارنیا، محمد، (1387) 142 قصّه از قرآن: همراه با شأن نزول آیاتی از قرآن، قم: جامعه القرآن الکریم، چاپ اول