جلسه 31 کافی خوانی

جلسه 31 کافی خوانی

شارح : عبد الهادی مسعودی

کافی، مهم ترین کتاب حدیثی شیعه است، برخی از احادیث این بوستان معنوی، گلچین و سند و متن آنها تبیین، و ارائه شده است

جلسه 31 کافی خوانی

حدیث :

۳۶۳۲/ ۱. عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ أَبِیهِ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عُمَرَ، عَنْ أَبِیهِ، عَنْ نَصْرِ بْنِ قَابُوسَ، قَالَ:

قَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ: «إِذَا أَحْبَبْتَ أَحَداً مِنْ إِخْوَانِکَ، فَأَعْلِمْهُ ذلِکَ؛ فَإِنَّ إِبْرَاهِیمَ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «رَبِّ أَرِنِی کَیْفَ تُحْیِ الْمَوْتى‏ قالَ أَ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قالَ بَلى‏ وَ لکِنْ لِیَطْمَئِنَّ قَلْبِی‏»».
ترجمه :

نصر بن قابوس گوید: حضرت صادق علیه السلام بمن فرمود: هر گاه یکى از برادران (دینى) خود را دوست داشتى بآن آگاهش کن، زیرا ابراهیم علیه السلام عرضکرد: «بار پروردگارا بمن بنما که چگونه مرده‏ها را زنده میکنى فرمود مگر ایمان نیاورده‏اى گفت چرا و لیکن براى اینکه دلم مطمئن شود» (سوره بقره آیه ۲۶۰).

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۶۹۸
حدیث :

۳۶۳۳/ ۲. أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ؛ وَ مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیى‏، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسى‏ جَمِیعاً، عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ، عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «إِذَا أَحْبَبْتَ رَجُلًا فَأَخْبِرْهُ بِذلِکَ؛ فَإِنَّهُ أَثْبَتُ لِلْمَوَدَّهِ بَیْنَکُمَا».
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام فرمود: هر گاه مردى را دوست داشتى او را بدان آگاهش ساز، زیرا که آن دوستى میان شما را پابرجاتر کند.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۶۹۹
حدیث :

۳۶۳۴/ ۱. عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ أَبِیهِ، عَنِ النَّوْفَلِیِّ، عَنِ السَّکُونِیِّ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ: السَّلَامُ تَطَوُّعٌ، وَ الرَّدُّ فَرِیضَهٌ».
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا (ص) فرمود: سلام کردن مستحب است و رد (یعنى جواب) آن واجب است.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۶۹۹
حدیث :

۳۶۳۸/ ۵. عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ، عَنْ ثَعْلَبَهَ بْنِ مَیْمُونٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ قَیْسٍ:

عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «إِنَّ اللَّهَ- عَزَّ وَ جَلَّ- یُحِبُّ إِفْشَاءَ السَّلَامِ».
ترجمه :

حضرت باقر علیه السلام فرمود: بدرستى که خداى عز و جل دوست دارد آشکار کردن سلام را.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۷۰۰
حدیث :

۳۶۳۹/ ۶. عَنْهُ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ، عَنْ مُعَاوِیَهَ بْنِ وَهْبٍ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «إِنَّ اللَّهَ- عَزَّ وَ جَلَّ- قَالَ: الْبَخِیلُ مَنْ یَبْخَلُ بِالسَّلَامِ».
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام فرمود: بخیل کسى است که از سلام کردن بخل کند.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۷۰۱
حدیث :

۳۶۴۲/ ۹. عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ، عَنْ أَبَانٍ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْمُنْذِرِ، قَالَ:سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ

یَقُولُ: «مَنْ قَالَ: السَّلَامُ عَلَیْکُمْ، فَهِیَ عَشْرُ حَسَنَاتٍ؛ وَ مَنْ قَالَ: سَلَامٌ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ، فَهِیَ عِشْرُونَ حَسَنَهً؛ وَ مَنْ قَالَ: سَلَامٌ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ، فَهِیَ ثَلَاثُونَ حَسَنَهً».
ترجمه :

حسن بن منظر گوید: شنیدم حضرت صادق میفرمود: هر کس (را) بگوید:

«السلام علیکم»

ده‏ حسنه است، و هر که (را) بگوید:

«السلام علیکم و رحمه الله»

بیست حسنه است، و هر که (را) بگوید:

«السلام علیکم و رحمه الله و برکاته»

سى حسنه است.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۷۰۲
حدیث :

۳۶۴۳/ ۱۰. عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ صَالِحِ بْنِ السِّنْدِیِّ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِیرٍ، عَنْ مَنْصُورِ بْنِ حَازِمٍ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «ثَلَاثَهٌ تَرُدُّ عَلَیْهِمْ رَدَّ الْجَمَاعَهِ وَ إِنْ کَانَ وَاحِداً: عِنْدَ الْعُطَاسِ، یُقَالُ: «یَرْحَمُکُمُ اللَّهُ» وَ إِنْ لَمْ یَکُنْ مَعَهُ غَیْرُهُ؛ وَ الرَّجُلُ یُسَلِّمُ عَلَى الرَّجُلِ، فَیَقُولُ: «السَّلَامُ عَلَیْکُمْ»؛ وَ الرَّجُلُ یَدْعُو لِلرَّجُلِ، فَیَقُولُ: «عَافَاکُمُ اللَّهُ» وَ إِنْ کَانَ وَاحِداً؛ فَإِنَّ مَعَهُ غَیْرَهُ».
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام فرمود: سه کس هستند که گرچه یکنفر باشند ولى در باره آنها بصیغه جمع (مانند صیغه شما در فارسى) جواب داده شود یکى در جایى که کسى عطسه زند که باو گفته شود:

«یرحمکم الله»

(یعنى خدا بشما رحمت فرستد که در اینجا) اگر چه کسى دیگر با او نباشد (بصیغه جمع گفته شود) و دیگر مردى که بمرد دیگرى سلام کند که میگوید:

«السلام علیکم»

(یعنى درود بر شما) و دیگر مردى که براى مرد دیگرى دعا کند که میگوید:

«عافاکم الله»

(یعنى خداوند شما را عافیت بخشد) که اگر چه یکى است ولى دیگرى با او هست (مقصود از آن دیگر فرشته‏هاى نویسنده و نگهبانان و دیگر از ایشان که با انسان هستند میباشد چنانچه فیض و مجلسى رحمهما الله فرموده‏اند).

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۷۰۳
حدیث :

۳۶۴۴/ ۱۱. مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیى‏، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ رَفَعَهُ، قَالَ:

کَانَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ یَقُولُ‏: «ثَلَاثَهٌ لَایُسَلَّمُونَ: الْمَاشِی مَعَ الْجَنَازَهِ، وَ الْمَاشِی إِلَى الْجُمُعَهِ، وَ فِی بَیْتِ الْحَمَّامِ».
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام میفرمود: سه کس سلام نکنند: کسى که همراه جنازه رود، و کسى که بنماز جمعه میرود، و در حمام.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۷۰۳
حدیث :

۳۶۴۵/ ۱۲. عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسى‏، عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَهَ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «مِنَ التَّوَاضُعِ أَنْ تُسَلِّمَ عَلى‏ مَنْ لَقِیتَ».
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام‏ فرمود: از فروتنى و تواضع این است که بهر که برخورد کردى سلام کنى.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۷۰۴
حدیث :

۳۶۴۹/ ۱. مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیى‏، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعِیدٍ، عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَیْدٍ، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ سُلَیْمَانَ، عَنْ جَرَّاحٍ الْمَدَائِنِیِّ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «یُسَلِّمُ الصَّغِیرُ عَلَى الْکَبِیرِ، وَ الْمَارُّ عَلَى الْقَاعِدِ، وَ الْقَلِیلُ عَلَى الْکَثِیرِ».
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام فرمود: کوچک بر بزرگ سلام کند، و رهگذر بر نشسته، و گروه اندک بر گروه بسیار سلام کنند.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۷۰۵
حدیث :

۳۶۵۰/ ۲. عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ صَالِحِ بْنِ السِّنْدِیِّ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِیرٍ، عَنْ عَنْبَسَهَ بْنِ مُصْعَبٍ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «الْقَلِیلُ یَبْدَؤُونَ الْکَثِیرَ بِالسَّلَامِ، وَ الرَّاکِبُ یَبْدَأُ الْمَاشِیَ، وَ أَصْحَابُ الْبِغَالِ یَبْدَؤُونَ أَصْحَابَ الْحَمِیرِ، وَ أَصْحَابُ الْخَیْلِ یَبْدَؤُونَ أَصْحَابَ الْبِغَالِ».
ترجمه :

و نیز فرمود: علیه السلام: کمترها به بیشتران سلام کنند، و سواره بپیاده، و استر سوارها به الاغ‏ سوارها، و اسب سواران باستر سواران سلام کنند.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۷۰۵
حدیث :

۳۶۵۱/ ۳. عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ، عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَسْبَاطٍ، عَنِ ابْنِ بُکَیْرٍ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: سَمِعْتُهُ یَقُولُ: «یُسَلِّمُ الرَّاکِبُ عَلَى الْمَاشِی، وَ الْمَاشِی عَلَى الْقَاعِدِ، وَ إِذَا لَقِیَتْ جَمَاعَهٌ جَمَاعَهً، سَلَّمَ الْأَقَلُّ عَلَى الْأَکْثَرِ، وَ إِذَا لَقِیَ وَاحِدٌ جَمَاعَهً، سَلَّمَ الْوَاحِدُ عَلَى الْجَمَاعَهِ».
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام صادق علیه السلام فرمود:‏ سواره بر پیاده و پیاده بر نشسته سلام کنند، و چون گروهى بگروه دیگر برخورند آنان که کمترند به بیشتران سلام کنند، و چون یک نفر بگروهى برخورد آن یک بآن گروه سلام کند.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۷۰۶
حدیث :

۳۶۵۲/ ۴. سَهْلُ بْنُ زِیَادٍ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِیِّ، عَنِ ابْنِ الْقَدَّاحِ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «یُسَلِّمُ الرَّاکِبُ عَلَى الْمَاشِی، وَ الْقَائِمُ عَلَى الْقَاعِدِ».
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام فرمود: سواره بر پیاده و ایستاده بر نشسته سلام کند.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۷۰۶
حدیث :

۳۶۵۳/ ۵. مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیى‏، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ عُمَرَ بْنِ عَبْدِ الْعَزِیزِ، عَنْ جَمِیلٍ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «إِذَا کَانَ قَوْمٌ فِی مَجْلِسٍ، ثُمَّ سَبَقَ قَوْمٌ فَدَخَلُوا، فَعَلَى الدَّاخِلِ أَخِیراً إِذَا دَخَلَ أَنْ یُسَلِّمَ عَلَیْهِمْ».
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام فرمود: هر گاه مردمى در انجمنى باشند و مردم دیگرى وارد شوند آنها که تازه وارد شده‏اند باید سلام کنند.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۷۰۶
حدیث :
کتاب العشره: باب التسلیم على‏ أهل الملل

۳۶۵۸/ ۱. عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ أَبِیهِ، عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ، عَنِ ابْنِ أُذَیْنَهَ، عَنْ زُرَارَهَ:

عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «دَخَلَ یَهُودِیٌّ عَلى‏ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ عَائِشَهُ عِنْدَهُ، فَقَالَ: السَّامُ عَلَیْکُمْ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ‏ عَلَیْکُمْ، ثُمَّ دَخَلَ آخَرُ، فَقَالَ مِثْلَ ذلِکَ، فَرَدَّ عَلَیْهِ کَمَا رَدَّ عَلى‏ صَاحِبِهِ، ثُمَّ دَخَلَ آخَرُ، فَقَالَ مِثْلَ ذلِکَ، فَرَدَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ کَمَا رَدَّ عَلى‏ صَاحِبَیْهِ، فَغَضِبَتْ عَائِشَهُ، فَقَالَتْ: عَلَیْکُمُ السَّامُ وَ الْغَضَبُ وَ اللَّعْنَهُ یَا مَعْشَرَ الْیَهُودِ، یَا إِخْوَهَ الْقِرَدَهِ وَ الْخَنَازِیرِ، فَقَالَ لَهَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ: یَا عَائِشَهُ، إِنَّ الْفُحْشَ لَوْ کَانَ مُمَثَّلًا، لَکَانَ مِثَالَ سَوْءٍ، إِنَّ الرِّفْقَ لَمْ یُوضَعْ عَلى‏ شَیْ‏ءٍ قَطُّ إِلَّا زَانَهُ، وَ لَمْ یُرْفَعْ عَنْهُ قَطُّ إِلَّا شَانَهُ، قَالَتْ: یَا رَسُولَ اللَّهِ، أَ مَا سَمِعْتَ إِلى‏ قَوْلِهِمْ: السَّامُ عَلَیْکُمْ؟ فَقَالَ: بَلى‏، أَ مَا سَمِعْتِ مَا رَدَدْتُ عَلَیْهِمْ، قُلْتُ: عَلَیْکُمْ؟ فَإِذَا سَلَّمَ عَلَیْکُمْ مُسْلِمٌ، فَقُولُوا: سَلَامٌ عَلَیْکُمْ، وَ إِذَا سَلَّمَ عَلَیْکُمْ کَافِرٌ، فَقُولُوا: عَلَیْکَ».
ترجمه :

حضرت باقر علیه السلام فرمود: مردى یهودى وارد شد بر رسول خدا (ص) و عایشه هم در حضور آن حضرت صلى الله علیه و آله بود و گفت:

«السام علیکم»

(یعنى مرگ بر شما، رسول خدا صلى الله علیه و آله در پاسخ فرمود:

«علیکم»

(یعنى بر شما) سپس دیگرى (از یهود) آمد و مانند همان گفت و رسول خدا (ص) نیز مانند رفیقش باو پاسخ داد، پس سومى وارد شد و مانند آن گفت و رسول خدا (ص) همان طور که بدو نفر رفقایش جواب داده بود جواب او را گفت، پس عایشه خشمگین شد و گفت:

«سام»

و خشم و لعنت بر شما باد اى گروه یهود و اى برادران میمونها و خوکها، پس رسول خدا (ص) بعایشه فرمود:

اى عایشه اگر فحش بصورتى مجسم میشد هر آینه بد صورتى داشت، نرمش و مدارا بر هیچ چیز نهاده نشده جز اینکه آن چیز را آراسته است، و از هیچ چیز برداشته نشده جز اینکه آن را زشت ساخته عرضکرد: اى رسول خدا آیا نشنیدى که اینها گفتند:

«السام علیکم»

؟ فرمود: چرا، مگر تو نشنیدى آنچه من پاسخشان را دادم و گفتم:

«علیکم»

؟ پس هر گاه مسلمانى بشما سلام کرد باو بگوئید:

«سلام علیکم»

و هر گاه کافرى بر شما سلام کرد در پاسخش بگوئید:

«علیک»

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص۷۰۸
حدیث :

۳۶۶۳/ ۶. مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیى‏، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ، عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ، عَنْ زُرَارَهَ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «تَقُولُ فِی الرَّدِّ عَلَى الْیَهُودِیِّ وَ النَّصْرَانِیِّ: سَلَامٌ».
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام فرمود: در جواب سلام یهودى و نصرانى میگوئى:

«سلام».

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص۷۱۲
حدیث :

۳۶۶۴/ ۷. عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ أَبِیهِ، عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمنِ بْنِ الْحَجَّاجِ، قَالَ:

قُلْتُ لِأَبِی الْحَسَنِ مُوسى‏ عَلَیْهِ السَّلَامُ: أَ رَأَیْتَ إِنِ احْتَجْتُ إِلى‏ مُتَطَبِّبٍ وَ هُوَ نَصْرَانِیٌّ أَنْ أُسَلِّمَ عَلَیْهِ وَ أَدْعُوَ لَهُ؟ قَالَ: «نَعَمْ، لَایَنْفَعُهُ دُعَاؤُکَ».
ترجمه :

عبد الرحمن بن حجاج گوید: بحضرت کاظم علیه السلام عرضکردم: بفرمائید که اگر من نیازمند یک‏ طبیب نصرانى شدم میتوانم بر او سلام کنم و در حقش دعا کنم؟ فرمود: آرى دعاى تو باو سودى نبخشد.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص۷۱۲
حدیث :

۳۶۶۵/ ۸. مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیى‏، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسى‏، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمنِ بْنِ الْحَجَّاجِ، قَالَ‏:

قُلْتُ لِأَبِی الْحَسَنِ عَلَیْهِ السَّلَامُ: أَ رَأَیْتَ إِنِ احْتَجْتُ إِلَى الطَّبِیبِ وَ هُوَ نَصْرَانِیٌّ أَنْ أُسَلِّمَ عَلَیْهِ وَ أَدْعُوَ لَهُ؟ قَالَ: «نَعَمْ، إِنَّهُ لَایَنْفَعُهُ دُعَاؤُکَ».
ترجمه :

عبد الرحمن بن حجاج گوید: بحضرت کاظم علیه السلام عرضکردم: بفرمائید که اگر من نیازمند یک‏ طبیب نصرانى شدم میتوانم بر او سلام کنم و در حقش دعا کنم؟ فرمود: آرى دعاى تو باو سودى نبخشد.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص۷۱۳

 

مطالب مشابه

دیدگاهتان را ثبت کنید