جلسه 30 کافی خوانی

جلسه 30 کافی خوانی

شارح : عبد الهادی مسعودی

کافی، مهم ترین کتاب حدیثی شیعه است، برخی از احادیث این بوستان معنوی، گلچین و سند و متن آنها تبیین، و ارائه شده است

جلسه 30 کافی خوانی

حدیث :

۳۶۱۶/ ۳. عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسى‏، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یُوسُفَ، عَنْ مُیَسِّرٍ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «لَا یَنْبَغِی لِلْمَرْءِ الْمُسْلِمِ أَنْ یُوَاخِیَ الْفَاجِرَ، وَ لَا الْأَحْمَقَ، وَ لَاالْکَذَّابَ».
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام فرمود: شایسته نیست براى مرد مسلمان که با شخص تبهکار و احمق و دروغگو رفاقت کند.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۶۹۰
حدیث :

۳۶۱۹/ ۶. قَالَ، وَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ یَقُولُ:

«حُبُّ الْأَبْرَارِ لِلْأَبْرَارِ ثَوَابٌ لِلْأَبْرَارِ، وَ حُبُّ الْفُجَّارِ لِلْأَبْرَارِ فَضِیلَهٌ لِلْأَبْرَارِ، وَ بُغْضُ الْفُجَّارِ لِلْأَبْرَارِ زَیْنٌ لِلْأَبْرَارِ، وَ بُغْضُ الْأَبْرَارِ لِلْفُجَّارِ خِزْیٌ عَلَى الْفُجَّارِ».
ترجمه :

گوید: و نیز از آن حضرت علیه السلام شنیدم که میفرمود: دوست داشتن نیکان نیکان را براى آنها ثواب است، و دوست داشتن تبهکاران نیکان را براى نیکان فضیلت است، و دشمنى تبهکاران با نیکان براى نیکان زینت است، و دشمنى نیکان با تبهکاران براى تبهکاران خوارى و رسوائى است.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۶۹۱
حدیث :

۳۶۲۰/ ۷. عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ؛ وَ عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ أَبِیهِ جَمِیعاً، عَنْ عَمْرِو بْنِ عُثْمَانَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عُذَافِرٍ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ وَ أَبِی حَمْزَهَ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ، عَنْ أَبِیهِ عَلَیْهِمَا السَّلَامُ، قَالَ: «قَالَ لِی أَبِی عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ‏ أَجْمَعِینَ: یَا بُنَیَّ، انْظُرْ خَمْسَهً، فَلَا تُصَاحِبْهُمْ وَ لَاتُحَادِثْهُمْ وَ لَاتُرَافِقْهُمْ فِی طَرِیقٍ. فَقُلْتُ: یَا أَبَتِ، مَنْ هُمْ؟ عَرِّفْنِیهِمْ. قَالَ: إِیَّاکَ وَ مُصَاحَبَهَ الْکَذَّابِ، فَإِنَّهُ بِمَنْزِلَهِ السَّرَابِ، یُقَرِّبُ لَکَ الْبَعِیدَ، وَ یُبَعِّدُ لَکَ الْقَرِیبَ؛ وَ إِیَّاکَ وَ مُصَاحَبَهَ الْفَاسِقِ، فَإِنَّهُ بَائِعُکَ بِأُکْلَهٍ، أَوْ أَقَلَّ مِنْ ذلِکَ؛ وَ إِیَّاکَ وَ مُصَاحَبَهَ الْبَخِیلِ، فَإِنَّهُ یَخْذُلُکَ فِی مَالِهِ أَحْوَجَ مَا تَکُونُ إِلَیْهِ؛ وَ إِیَّاکَ وَ مُصَاحَبَهَ الْأَحْمَقِ، فَإِنَّهُ یُرِیدُ أَنْ یَنْفَعَکَ فَیَضُرُّکَ؛ وَ إِیَّاکَ وَ مُصَاحَبَهَ الْقَاطِعِ لِرَحِمِهِ، فَإِنِّی وَجَدْتُهُ مَلْعُوناً فِی کِتَابِ اللَّهِ- عَزَّ وَ جَلَّ- فِی ثَلَاثَهِ مَوَاضِعَ: قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «فَهَلْ عَسَیْتُمْ إِنْ تَوَلَّیْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَکُمْ‏ أُولئِکَ الَّذِینَ‏ لَعَنَهُمُ اللَّهُ‏ فَأَصَمَّهُمْ‏ وَ أَعْمى‏ أَبْصارَهُمْ‏». وَ قَالَ عَزَّ وَ جَلَّ: «الَّذِینَ یَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ‏ مِنْ بَعْدِ مِیثاقِهِ‏ وَ یَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ یُوصَلَ‏ وَ یُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ‏ أُولئِکَ لَهُمُ اللَّعْنَهُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ». وَ قَالَ فِی الْبَقَرَهِ: «الَّذِینَ یَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِیثاقِهِ وَ یَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ یُوصَلَ وَ یُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ أُولئِکَ هُمُ الْخاسِرُونَ»».
ترجمه :

حضرت صادق از پدرش علیهما السلام حدیث کند که پدرم على بن الحسین علیهما السلام بمن فرمود: اى فرزند در نظر داشته باش که با پنج کس همنشین نشوى، و با آنها گفتگو و رفاقت در راهى نکنى گفتم: پدر جان آنها کیانند؟ بمن معرفى کن، فرمود: زنهار مبادا با دروغگو همنشین شوى زیرا که او بمنزله سرابى است که دور را در نظرت نزدیک و نزدیک را برایت دور جلوه دهد، و زنهار از همنشینى با فاسق و گنهکار بپرهیز زیرا که او بیک لقمه یا کمتر از آن ترا بفروشد، و بر تو باد که با شخص بخیل هم‏نشین نگردى زیرا که او مال خود را در سخت ترین نیازمندیهایت از تو دریغ دارد، و زنهار مبادا با احمق هم‏نشینى شوى که او میخواهد بتو سود رساند ولى (بواسطه حماقتش) زیانت زند، و مبادا با آن کس که قطع رحم کند رفاقت کنى که من او را در سه جاى قرآن ملعون یافتم (یک جا) خداى عز و جل فرماید: «پس آیا امید دارید که هر گاه به سرپرستى کارى گمارده شوید فساد در زمین نکنید و قطع رحم کنیم، ایشانند که خداوند لعنتشان کرده پس کرشان کرد، و کور ساخت دیدگانشان را» (سوره محمد آیه ۲۲- ۲۳) و نیز (در جاى دیگر) فرماید: «آنان که بشکنند پیمان خدا را پس از بستن آن، و مى‏برند آنچه را که خدا فرموده پیوند شود، و فساد کنند در زمین آنها را است لعنت و براى ایشان است بدى آن سراى» (سوره رعد آیه ۲۵) و نیز در سوره بقره (آیه ۲۷) فرماید: «آنان که پیمان خدا را پس از بستنش بشکنند و ببرند آنچه را خداوند دستور پیوندش را داده و فساد کنند در زمین ایشانند زیان‏کاران».

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۶۹۲
حدیث :

۳۶۲۵/ ۱. مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیى‏، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ؛ وَ عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ أَبِیهِ جَمِیعاً، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ، عَنْ أَبِی بَصِیرٍ:

عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «إِنَّ أَعْرَابِیّاً مِنْ بَنِی تَمِیمٍ أَتَى النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، فَقَالَ لَهُ: أَوْصِنِی، فَکَانَ مِمَّا أَوْصَاهُ: تَحَبَّبْ إِلَى النَّاسِ یُحِبُّوکَ».
ترجمه :

حضرت باقر علیه السلام فرمود: عربى از بنى تمیم نزد پیغمبر (ص) آمد عرضکرد: بمن سفارشى کن، پس از جمله سفارشهایش باو این بود که با مردم دوستى کن تا مردم ترا دوست بدارند.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۶۹۶
حدیث :

۳۶۲۶/ ۲. عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسى‏، عَنْ سَمَاعَهَ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «مُجَامَلَهُ النَّاسِ ثُلُثُ الْعَقْلِ».
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام فرمود: خوشرفتارى و مدارا کردن با مردم یک سوم خردمندى است.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۶۹۶
حدیث :

۳۶۲۸/ ۴. وَ بِهذَا الْإِسْنَادِ، قَالَ: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ: التَّوَدُّدُ إِلَى النَّاسِ نِصْفُ الْعَقْلِ».
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام‏ فرمود: که رسول خدا (ص) فرموده است: دوستى کردن با مردم نیمى از خرد است.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص ۶۹۷
حدیث :

۳۶۲۹/ ۵. عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ، عَنْ عَلِیِّ بْنِ حَسَّانَ، عَنْ مُوسَى بْنِ بَکْرٍ:

عَنْ أَبِی الْحَسَنِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «التَّوَدُّدُ إِلَى النَّاسِ نِصْفُ الْعَقْلِ».
ترجمه :

موسى بن بکر از حضرت کاظم علیه السلام‏: دوستى کردن با مردم نیمى از خرد است.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص۶۹۷
حدیث :

۳۶۳۰/ ۶. مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیى‏، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسى‏، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ، عَنْ حُذَیْفَهَ بْنِ مَنْصُورٍ، قَالَ:

سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ یَقُولُ: «مَنْ کَفَّ یَدَهُ عَنِ النَّاسِ، فَإِنَّمَا یَکُفُّ عَنْهُمْ یَداً وَاحِدَهً، وَ یَکُفُّونَ عَنْهُ أَیْدِیاً کَثِیرَهً».
ترجمه :

حذیفه بن منصور گوید: شنیدم از حضرت صادق علیه السلام که مى‏فرمود: هر که دست آزارش را از سر مردم بردارد فقط یک دست از آنها باز داشته ولى (در مقابل) دستهاى بسیارى از آزار او خوددارى کنند.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص۶۹۷

 

مطالب مشابه

دیدگاهتان را ثبت کنید