هر کس در حالی منتظر این امر باشد بمیرد، همچون کسی خواهد بود که از خواص حضرت قائم (ع) بوده باشد، نه بلکه مانند کسی باشد که در پیشگاه رسول خدا (ص) شمشیر زده است.
به استناد روایات یکی از وظایف مسلم مردم در دوران غیبت کبری انتظار فرج است، انتظار برای تحقق حکومت الهی.
علامه محمدباقر مجلسی بخشی از کتاب بحارالانوار را به همین وظیفه اختصاص داده و هفتاد رویات از معصومین (ع) را در این باره ذکر است. در روایات آمده است: “انتظار فرج برترین اعمال و بهترین عبادت مومن است. منتظران بهترین مردم زمان هستند. منتظران مانند کسانی هستند که در راه خدا شمشیر زده و در خون خود غلطیده اند. منتظران مانند کسانی هستند که در کنار امام زمان (ع) به شهادت رسیده اند و به آنان اجر هزار شهید مانند شهدای بدر داده می شود. منتظران از برخی شهدای بدر و احد بهترند و خداوند راه روزی را برایشان باز می نماید و آنان را در زمره اولیای الهی قرار خواهد داد که هیچ ترس و وحشتی در آنها نیست.” (بحارالانوار، ج 52، ص 122)
درباره فضیلت انتظار، ثواب منتظر و انتظار پیغمبران و امامان (ع) برای این امر همین بس که حضرت سیدالساجدین (ع) در دعای عرفه بر منتظران درود فرستاده و برای آنان دعا کرده بعد از دعا کردن بری مولایشان (امام زمان) صلوات الله علیه و اضافه بر آن روایات بسیاری برای مقصود دلالت دارد، از جمله:
در کمال الدین از حضرت ابی عبدالله امام صادق (ع) آمده که فرمودند: “هر کس از شما بر این امر در حال انتظار بمیرد همچون کسی است که در خیمه قائم (عج) بوده باشد.” (کمال الدین، باب 2، ص 644)
از حضرت ابوالحسن الرضا (ع) آمده که فرمودند: چقدر خوب است صبر و انتظار فرج آیا نشنیده ای فرموده خدای عز و جل را که “وَارْتَقِبُواْ إِنِّی مَعَکُمْ رَقِیبٌ” (هود، 93) و چشم به راه باشید که من با شما چشم به راهم.
و در کتاب کمال الدین از حضرت ابی عبدالله امام صادق (ع) از پدرانشان علیهم السلام آمده که فرمودند: “منتظر امر حکومت ما به سان آن است که در راه خدا به خون غلطیده باشد.”
البته برخی با برداشت غلط از مفهوم انتظار، گمان می کنند که باید به هر وسیله ممکن به ظهور امام عضر (عج) سرعت بخشید، گرچه به ترویج کفر و بی دینی و فساد و فحشا در بین مردم باشد. برخی نیز بر این باوردند که در برابر انحرافات و مفاسد باید بی تفاوت بود تا فساد همه جا را بگیرد و در نتیجه امام زمان (ع) ظهور کنند. دامن زدن به برداشت های غلط از مفهوم انتظار گناهی نابخشودنی است.
امام صادق (ع) به ابوبصیر فرمودند: هر شخصی که در حال انتظار بمیرد، شهید خواهد بود اگرچه در رختخواب هم مرده باشد. (بحارالانوار، ج 52، ص 122)
آیت الله مکارم شیرازی برای روشن شدن مفهوم انتظار و آثار سازنده آن می گوید: “ارتشی که در انتظار جهاد آزادی بخش به سر می برد، حتما به حالت آماده باش کامل در می آید، سلاحی که برای چنین میدان نبردی شایسته است به دست می آورد، سلاح های موجود را اصلاح می کند، سنگرهای لازم را می سازد، آمادگی رزمی نفرات خود را بالا می برد، روحیه افراد خود را تقویت می کند، سنگرهای لازم را می سازد، آمادگی رزمی نفرات خود را بالا می برد، روحیه افراد خود را تقویت می کند و شعله عشق و شوق را برای چنان مبارزه ای در دل فرد فرد سربازانش زنده نگاه می دارد، ارتشی که دارای چنین آمادگی نیست، هرگز در انتظار به سر نمی برد و اگر بگوید، دروغ می گوید.” (پیرامون انگیزه پیدایش مذهب، ص 47)
ابوبصیر می گوید: به حضرت ابوعبدالله امام صادق (ع) عرضه داشتم: فدایت شوم فرج کی خواهد بود؟ فرمودند: ای ابوبصیر تو هم از کسانی هستی که دنیا می خواهند! هر کس این امر را بشناسد برای او به جهت انتظار کشیدنش فرج است. (اصول کافی، ج 1، ص 371)
مفضل بن عمر می گوید: شنیدم حضرت امام صادق (ع) می فرمودند: “هر کس در حالی منتظر این امر باشد بمیرد، همچون کسی خواهد بود که از خواص حضرت قائم (ع) بوده باشد، نه بلکه مانند کسی باشد که در پیشگاه رسول خدا (ص) شمشیر زده است.” (کمال الدین، ج 2، ص 338)
حقیقت انتظار از دو عنصر نفی و اثبات ترکیب یافته است، نفی یعنی از بین بردن نابسامانی های موجود و عواملی که موجب اختلاف و از هم پاشیدگی است و اثبات یعنی جانشین کردن عوامل رشد و ترقی جای انها. باید خود را اصلاح کنیم و اندیشه هایمان را از کج نظری، حسادت، کینه و صدها عیب دیگر برهانیم چون اگر این عیب ها در ما باشد، چگونه می توانیم منتظر تحولی باشیم که اساس آن مبارزه با همه عیب ها است و سرانجام دامان ما را خواهد گرفت.
علاوه بر اصلاح خویش، باید در پی اصلاح جامعه هم باشیم. باید اصلاح جامعه را جدی بگیریم تا مشمول آیه “مبارکه إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ” (عصر، 3) شویم.