سرگذشت قوم عاد پر از عبرت نه تناقض

سرگذشت قوم عاد پر از عبرت نه تناقض

مردم عاد در سرزمینی به نام احقاف (شبه جزیره عرب یا ‌یمن) زندگی می‎کردند با قامت‎های بلند و زیبا و اندامی قوی، شهرهایی آباد،‌زمین‎های خرم و سرسبز و باغ‎های پرطراوت داشتند. خدای مهربان حضرت هود را برای سعادت بیشتر این مردم فرستاد تا در کنار منظره‎های زیبا و طبیعی دنیا به نعمت‎ها و زیبائی‎های آخرت نیز برسند، ولی این مردم ناسپاسی کرده و دستورات پیامبر را زیر پا نهادند و خداوند برای عبرت دیگران و مجازات اینها با عذاب دردناکی زندگی آنها را در هم پیچید چنان چه می‎فرماید: «اما عاد به وسیله تندبادی سرکش، پر سر و صدا، سرد و مسموم به هلاکت رسیدند.»[1] این در حالی است که افرادی پیدا شده و به جای عبرت گرفتن از این داستان‎های الهی، پنداشته‎اند که در این داستان تناقض و ضد و نقیض‎هایی وجود دارد و گویا تصورشان بر این است که قرآنی که مطالب آن ضد هم باشد دیگر اعتباری نخواهد داشت لذا در سایت افشا در این مورد نوشته‎اند:
خداوند در قرآن کریم گاهی می‎گوید: قوم عاد در روزی به هلاکت رسیدند، بار دیگر گوید: هلاکت آنها چند روز طول کشید و باز می‎گوید: عذاب هفت شب و هشت روز بر قوم عاد وارد شد تا به هلاکت رسیدند.[2] و این‎ها همه ضد و نقیض یکدیگرند.
با نگاهی ژرف به آیات قرآنی به روشنی دیده می‎شود که این آیات نه تنها با هم ناسازگاری ندارند،‌بلکه هر کدام در بیان قسمتی از این عذاب الهی هستند و لذا در سوره قمر آیه 19 می‎گوید: «روزی که عذاب الهی شروع شد، یک روز سخت و شومی بود.» و مراد از یوم قطعه‎ای از زمان است، چنان چه در عرف عادی نیز گویند: روزی که فلان کار را انجام دادیم، سختی‎ها کشیدیم و به یقین منظور این نیست که آن کار فقط یک روز طول کشید.[3] و آیه 16 سوره فصلت نیز در بیان روزها و مدت آن نیست، بلکه می‎خواهد بگوید که عذاب بر قوم عاد روزها به طول انجامید، یعنی روزی که شروع شد، شوم بود و روزهایی هم که ادامه داشت باز سخت و دردناک بود.[4] و بالاخره در آیه 7 سوره حاقه این مدت عذاب را روشن ساخته و می‎فرماید: این باد سخت و تند که شروعش شوم و دردناک بود و روزها ادامه داشت به مدت هفت شب و هشت روز پی در پی بوده است.[5] بنابراین بین این سه آیه هیچ گونه تضادی وجود ندارد، چرا که هر کدام در بیان مطلبی بوده‎اند و آیات 19 قمر و 16 فصلت فقط سخت بودن و مستمر و پی در پی نازل شدن عذاب را گوش‎زد می‎کرد و آیه 7 سوره حاقه مدت این روزها را روشن ساخت.


[1] . حاقه / 6.
[2] . ر. ک: قمر / 19. فصلت / 16، حاقه / 7.
[3] . رو ک: طبرسی،‌فضل؛ مجمع البیان، ترجمه: میرباقری و….، تهران، فراهانی، اول ج 24،‌ص 29 و مکارم شیرازی،‌ناصر؛ نمونه، تهران، دارالکتاب الاسلامیه، ج 23، ص 37 و طباطبایی، محمد حسین،‌ المیزان، ترجمه موسوی همدانی قم، اسلامی، 1363 هـ . ش، ج 19، ص 107.
[4] . همان.
[5] . حاقه / 7.
فرج الله عباسی

مطالب مشابه

دیدگاهتان را ثبت کنید