1. قال الامام علی –
علیه السّلام – : شُکرُ کُلِّ نِعمَهٍ أَلورَعُ عن محارِمِ اللهِ.

«مشکاه الانوار، ص 35»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: شکر هر نعمتی، پرهیز کردن از حرامهای
خداوند است.

2. قال الامام الصادق – علیه السّلام – لَمّا سُئلِ عن أکرمِ
الخَلقِ علی الله: من إذا أُعطیَ شَکَرَ وَ إذا أبتلیَ صَبَرَ.

«تمحیص، ص 28، ح 163»

زمانی که از امام صادق – علیه السّلام – سؤال شد: گرامی ترین مردمان نزد
خدا کیست؟ حضرت فرمود: کسی که چون نعمتی به او داده شود، شکر کند و هر گاه گرفتار
(بلایی) شود صبر نماید.

3. قال الامام الرضا – علیه السّلام – : من لَم یَشکُر المُنعِمَ
مِنَ المَخلوُقین لم یشکُر اللهَ عزَّوجلَّ.

«عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 24»

امام رضا – علیه السّلام – فرمود: هر که در قبال خوبی کسی تشکر نکند از
خدای عزوجل تشکر نکرده است.

4. قال الامام علی – علیه السّلام – : أَلشّکرَ زینَه الغِنی وَ
الصَّبرُ زینَهُ البَلوی.

«الارشاد، ج 1، ص 300»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: شکر زیور توانگری است و شکیبایی زیور
گرفتاری.

5. قال الامام علی – علیه السّلام – : شُکرُ النَّعَمهِ أمان مِن
طُولِ النّقمَه.

«غرر الحکم، ح 5666»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: شکر نعمت موجب ایمن ماندن از انتقام (و
خشم خداوند) می شود.

6. قال الامام علی – علیه السّلام – : اَوَّلُ ما یَجِبُ عَلیکُم
لِلّهِ سُبحانَهُ شُکرَ أیادیهِ و إِبتِغاءُ مَراضیهِ.

«غرر الحکم، ح 3329»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: نخستین چیزی که بر شما در قبال خدای
سبحان واجب است، سپاس گزاری از نعمتهای او و فراهم آوردن موجبات خشنودی اوست.

7. قال الامام الصادق – علیه السّلام – : فی کُلِّ نَفسٍ مِن
أَنفاسِکَ شکرٌ لازمٌ بَل أَلف و اکثَرُ.

«بحار الانوار، ج 71، ص 25»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: برای هر نفسی از نفسهایت شکری و بلکه
هزار و بیشتر از هزار شکر بر تو واجب است.

8. قال الامام علی – علیه السّلام – : إنَّ قَوماً عَبَدُوهُ (ای
الله) شُکراً فتلکَ عِبادَهٌ الأحرارِ.

«بحار الانوار، ج 78، ص 69»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: همانا گروهی خدا را از سر سپاس گزاری می
پرستیدند، آن عبادت آزادگان است.

9. قال الامام الجواد – علیه السّلام – : نِعمَهٌ لا تشکَرُ
کَسیِّئَهٍ لا تُغْفَرُ.

«اعلام الدین، ص 309»

امام جواد – علیه السّلام – فرمود: نعمتی که سپاس گزاری نشود مانند گناهی
است که آمرزیده نشود.

10. قال الامام زین العابدین – علیه السّلام – : أشکُرُکُم للهِ
أشکُرُکُم للنّاسِ.

«الکافی، ج 2، ص 99»

امام سجاد – علیه السّلام – فرمود: سپاس گزارترین شما از خدا، سپاس
گزارترین شما از مردم است.

11. قال الامام علی – علیه السّلام – : شُکرُ المؤمِنِ یَظهَرُ فی
عَمَلِهِ، شُکرُ المنافِقِ لا یتجاوزُ لِسانَهُ.

«غرر الحکم، ح 5662»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: شکرگزاری مومن در کردار او آشکار می شود
و شکرگزاری منافق از زبانش فراتر نمی رود.

12. قال الامام علی – علیه السّلام – : ألشکرُ ترجمانُ النِّیَّهِ
وَ لسانُ الطَّویَّهِ.

«غرر الحکم، ح 1300»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: سپاس گزاری بازگو کننده نیت و زبان درون
است.

13. قال الامام الحسن – علیه السّلام – : أللُّؤمُ انْ لا تشکُرَ
النِّعمَهَ.

«تحف العقول، ص 232»

امام حسن – علیه السّلام – فرمود: پستی این است که سپاس گزار نعمت نباشی.

14. قال الامام علی – علیه السّلام – : من شَکَرَ علی غَیرِ إحسانٍ
ذَمَّ علی غیر إساءهٍ.

«الکافی، ج 2، ص 94»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: هر کس بی آنکه خوبی ببیند تشکر کند، بی
آنکه بدی ببیند نیز نکوهش کند.

15. قال الامام الصادق – علیه السّلام – : من لم تُغضِبهُ
الجَنوَهُ لم یَشکُرِ النِّعمَهَ.

«خصال، ص 11، ح 38»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: کسی که از درشتی به خشم نیاید از خوبی
سپاس گزاری نکند.

16. قال الامام الصادق – علیه السّلام – : من إحتَمَلَ الجَفاءَ لم
یَشکُرِ النَّعمَهَ.

«خصال، ص 11، ح 37»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: کسی که بدرفتاری (و ظلم دیگران) را تحمل
کند، از خوبی ها سپاس گزاری نکند.

17. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : یدُ اللهِ تعالی
فوقَ رؤُسِ المکَفرینَ تُرفرِفُ بالرّحمَهِ.

«علل الشرایع، ج 2، ص 560»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود : دست خداوند، رحمت را بر فراز سر
کسانی که خوبی هایشان نادیده گرفته می شود، می گستراند

18. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : افضل الناسِ عندَ
اللهِ منزلهً و اقربُهم مِنَ الله وسیلهً المُحسنُ یُکَفرُ إحسانُه.

«نوادر راوندی، ص 9»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: ارجمندترین و مقربترین مردمان
نزد خداوند، نیکوکاری است که از نیکی او قدردانی نمی شود.

19. قال الامام علی – علیه السّلام – : من شَکَرَ النِّعَمَ
بجنانِهِ إستَحَقَّ المزیدَ قَبلَ اَن یَظهَرَ علی لسانِهِ.

«غرر الحکم، ح 9102»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: هر که در دل خود از نعمتها سپاس گزاری
کند، پیش از آنکه به زبان آورد مستحق افزایش (نعمت) است.

20. قال الامام علی – علیه السّلام – : الشُّکرُ عِصمَهٌ مِنَ
الفِتنهِ.

«بحار الانوار، ج 78، ص 53»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: شکر گزاری، مایه مصون ماندن از فتنه است.

21. قال الامام علی – علیه السّلام – : من أُعطِیَ الشُّکرَ لَم
یُحَرمِ الزِّیادَهَ.

«نهج البلاغه، حکمت 135»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: به کسی که توفیق شکرگزاری داده شود از
فزونی یافتن (نعمت) محروم نگردد.

22. قال الامام الصادق – علیه السّلام – : ما أنعَمَ اللهُ علی
عبدٍ بِنِعمهٍ صَغُرتْ او کَبُرت فقال: ألحمدُ للهِ، إلاّ أدّی شُکرَها.

«الکافی، ج 2، ص 96»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: هیچ نعمتی نیست که خداوند به بنده ای
عطا کند، کوچک باشد یا بزرگ و بنده بگوید: «الحمد الله»، مگر اینکه شکر آن را
گزارده باشد.

23. قال الامام علی – علیه السّلام – : شُکرُکَ للرّاضی عَنکَ
یَزیدُه رضاً و وفاءاً.

«غرر الحکم، ح 5668»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: سپاس گزاری تو از کسی که از تو راضی است
موجب رضایت و وفاداری بیشتر او می شود.

24. قال الامام علی – علیه السّلام – : شُکرُکَ للسّاخِطِ عَلیکَ
یُوجِبُ لک مِنهُ صلاحاً و تَعَطُّ‍فْاً.

«غرر الحکم، ح 5669»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: سپاس گزاریت از کسی که از تو خشنود است،
سبب نیکی و مهربانی او نسبت به تو می شود.

25. قال الامام الباقر – علیه السّلام – : من صَنَعَ مِثلَ ما
صُنِعَ إلیهِ فإنَّما کافَأ وَ من أَضعَفَ کانَ شاکراً.

«معانی الاخبار، ص 141»

امام باقر – علیه السّلام – فرمود: هر که در قبال کاری که برای وی شده،
همانند آن را انجام دهد، پاداش آن کار را داده است و اگر کمتر از آن انجام دهد، سپاس
گزاری کرده است.

26. قال الامام علی – علیه السّلام – : شُکرُ العالِمِ علی
عِلمِهِ، عَمَلُهُ بِهِ و بَذلُهُ لِمُستَحَقِّیهِ.

«غرر الحکم، ح 5667»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: شکرگزاری عالم به خاطر علم خود، عبارت
است از عمل کردن به آن علم و قرار دادن آن در اختیار مستحقش.

27. قال الامام الباقر – علیه السّلام – : لا یَنقَطِعُ المَزیدُ
من الله حتّی یَنقَطِعَ الشُّکرُ مِنَ العِبادِ.

«بحار الانوار، ج 71، ص 56»

امام باقر – علیه السّلام – فرمود: افزایش نعمت از سوی خداوند قطع نگردد،
مگر آن گاه که شکر گزاری بندگان قطع گردد.

28. قال الامام علی – علیه السّلام – : لا تَکُن مِمَّن …
یَعجِزُ عن شُکرِ ما اُوتیَ و یبتغی الزّیادهَ فیما بَقیَ.

«نهج البلاغه، حکمت 150»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: چونان کسی مباش که … از سپاس گزاری
نعمتی که به او داده شده ناتوان است و (با این حال) خواهان افزایش نعمتی است که
باقیمانده است.

29. قال الامام العسکری – علیه السّلام – : لا یَعرِفُ النِّعمهَ
إلاّ الشّاکرُ و لا یَشکُرِ النِّعمَهَ إلاّ العارِفُ.

«أعلام الدین، ص ‌313»

امام حسن عسکری – علیه السّلام – فرمود: (قدر) نعمت را نشناسد مگر سپاس
گزار و شکر نعمت نگزارد مگر آن که (قدر) نعمت را شناسد.

30. قال الامام الرضا – علیه السّلام – : إنَّ اللهَ عَزَّوَجَل
أمَرَ … بالشُّکرِ لهُ و لِلوالدینِ فَمَن لم یشکُر والدَیهِ لم یشکُر للهِ …
.

«خصال، ص 156، ح 196»

امام رضا – علیه السّلام – فرمود: خدای عزّوجلّ فرمان داد … به سپاس
گزاری از خود و از پدر و مادر، پس کسی که از پدر و مادر خود سپاس گزاری نکند از
خداوند سپاس گزاری نکرده است.

31. قال الامام الباقر – علیه السّلام – : إستَکثِر لِنفسِکَ مِنَ
الله قَلیلَ الرِّزقِ تَخَلُّصاً إلی الشُّکرِ.

«تحف العقول، ص 285»

امام باقر – علیه السّلام – فرمود: اندک روزی خدا را برای خود فراوان شمار،
تا بدین وسیله شکرش را بجای آورده باشی.

32. قال الامام الصادق – علیه السّلام – : شُکرُ النّعمهِ إجتنابُ
المحارِمِ و تمامُ الشُکرِ قَولُ الرّجلِ: ألحَمدُ لله ربِّ العالمین.

«الکافی، ج 2، ص 95»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: شکر نعمت عبارت است از دوری کردن از
حرامها و تمامیت شکر به این است که انسان بگوید: الحمد لله ربِّ العالمین.

33. قال الامام علی – علیه السّلام – : شُکرُ إلهکَ بطول الثّناء.

«غرر الحکم، ح 5653»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: پروردگارت را با مدح و ستایشی طولانی،
سپاس گوی.

34. قال الامام علی – علیه السّلام – : شُکرُ من فوقَکَ بِصدقِ
الوَلاءِ.

«غرر الحکم، ح 5654»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: فرا دست خود را با پیروی صادقانه سپاس
گوی.

35. قال الامام علی – علیه السّلام – : شُکرُ نِظیرکَ بِحُسنِ
الإخاءِ.

«غرر الحکم، ح 5655»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: همتایت را با حسن برادری سپاس گوی.

36. قال الامام علی – علیه السّلام – : شُکرُ مَن دُونَکَ بِسَیْبِ
العَطاءِ.

«غرر الحکم، ح 5656»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: فرو دستت را با عطا و بخشش به او سپاس
گوی.

37. قال الامام علی – علیه السّلام – : إذا قَدَرتَ علی عُدوِّکَ
فَاجعَل العَفوَ عنهُ شکراً لِلقُدَرهِ علیهِ.

«نهج البلاغه، حکمت 11»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: هر گاه بر دشمنت تسلط یافتی، گذشت از او
را شکرانه چیره آمدنت بر وی قرار ده.