نویسنده:دکتر قاسم رسا خراسانی
برفراز مجلس ما، ماهی امشب سر زند
خنده بر خورشید و ماه از تابش منظر زند

ساقی گل چهره امشب جلوه دیگر کند
مطرب خوش نغمه امشب پرده دیگر زند

آسمان پوشیده بر تن، پرنیان نیلگون
چون عروسان، خویشتن را زینت و زیور زند

آسمان را گفتم این بزم و نشاط از چیست؟ گفت:
چون که فردا آفتاب از برج خاور سر زند

من در آن بزم کنم خدمت که شاه انبیاء
مصطفی تاج ولایت بر سر حیدر زند

در غدیر خم چو دریا خلق خیز و موج و موج
کشتی لولاک چون آن جا رسد، لنگر زند

کاین علی باشد ولی الله، باید بعد من
بر سریر دین نشیند بر سرش افسر زند

آسمان بر خاک افتاده است خواهد چون زمین
بوسه بر پای، علی داماد پیغمبر زند

نیست مردان خدا را رهبری غیر از علی
مرد حق باید قدم در راه این رهبر زند

آسمان بر گردن افکنده است طوق بندگی
تا به سر تاج ولای خواجه قنبر زند

پرچم شاه ولایت بین که در هر بامداد
خنده بر پرچم دار و اسکندر زند

دست گیر از کرم افتاده ای گر چون “رسا”
دست بر دامان او در عرصه محشر زند