از آنجایی که در بعضی از روایات آوردن نام امام زمان ممنوع اعلام شده است، گروهی از علمای شیعه قائل به حرمت بردن نام حضرت می‌باشند. به اعتقاد این گروه از علما بردن نام امام زمان تا زمان ظهور، حرام و تنها استعمال القاب حضرت جایز میباشد. معروف‌ترین این القاب مهدی، قائم و صاحب‌الامر میباشد.
به همین دلیل نام ویژه حضرت را با حروف مقطعه (م.ح.م.د) می‌نویسند تا هنگام خواندن حدیث یا مطلبی که نام ویژه امام در آن آمده است، انسان ناخودآگاه آن اسم را تلفظ نکنند و به کلمه «م.ح.م.د» که رسید بداند نام ویژه امام است و نباید به زبان بیاورد.
البته در میان عالمان گذشته و حال، کسانی بر این باورند که نهی از بردن نام، مخصوص به دوره غیبت صغراست که جان حضرت در خطر بوده و اکنون منعی برای بردن نام نیست.
مرحوم کلینی می‌گوید: شخصی از محمد‌بن‌عثمان، نایب دوم، پرسید، آیا جانشین امام عسکری علیه‌السلام را دیده‌ای؟
او گفت: آری!
پس از نام حضرت پرسید؟ گفت: پرسیدن نام او حرام است…، هر گاه نام حضرت برده شود، نتیجه‌اش طلب کردن دشمنان از اوست. بپرهیزید از خدا و از این مطلب دم فرو بندید».[۱]
پی‌نوشت‌ها
۱. کافی، کلینی، ج۱۱، ص۴۸۷.
