بدان که اوّل شرط از براى مجاهد در این مقام و مقامات دیگر که مى تواند منشاء غلبه بر شیطان و جنودش شود، حفظ طایر خیال است . چون که این خیال، مرغى است بس پرواز کن ، که در هر آنى به شاخى خود را مى آویزد، و این موجب بسى از بدبختى ها است . و خیال یکى از دستاویزهاى شیطان است که انسان را به واسطه ی آن بیچاره کرده ، به شقاوت دعوت مى کند.
انسان مجاهد که در صدد اصلاح خود بر آمده و مى خواهد باطن را صفایى دهد، و آن را از جنود ابلیس خالى کند، باید زمام خیال را در دست گیرد، و نگذارد هر جا مى خواهد پرواز کند و مانع شود از این که خیال هاى فاسد باطل براى او پیش آید، از قبیل خیال معاصى و شیطنت . همیشه خیال خود را متوجّه امور شریفه کند، و این اگر چه در اوّل امر قدرى مشکل به نظر مى رسد و شیطان و جنودش آن را به نظر بزرگ جلوه مى دهند، ولى با قدرى مراقبت و مواظبت ، امر سهل مى شود.

ممکن است براى تجربه ، تو نیز چندى در صدد جمع خیال باشى و مواظبت کامل از آن کنى . هر وقت مى خواهد متوجّه امر پست و خسیسى شود، آن را منصرف کنى و متوجّه کنى به امور دیگر، از قبیل مباحات یا امور راجحه ی شریفه . اگر دیدى نتیجه گرفتى ، شکر خداى تعالى کن بر این توفیق ، و این مطلب را تعقیب کن ، شاید خداى تو به رحمت خود راهى براى تو باز کند از ملکوت ، که به صراط مستقیم انسانیت هدایت شوى ، و کار سلوک إلى الله تعالى براى تو آسان شود.

و ملتفت باش که خیالات فاسده ی قبیحه و تصوّرات باطله از إلقاءات شیطان است که مى خواهد جنود خود را در مملکت باطن تو برقرار کند، و تو که مجاهدى با شیطان و جنودش ، و مى خواهى صفحه ی نفس را مملکت الهى و رحمانى کنى ، باید مواظب کید آن لعین باشى ، و این اوهام بر خلاف رضاى حق تعالى را از خود دور نمایى تا إن شاء الله در این جنگ داخلى ، این سنگر را که خیلى مهم است از دست شیطان و جنودش بگیرى که این سنگر، به منزله ی سرحد است . اگر این جا غالب شدى ، امیدوار باش .

و اى عزیز! از خداى تبارک و تعالى در هر آن استعانت بجوى و استغاثه کن در درگاه معبود خود، و با عجز و الحاح عرض کن :

بارالها ! شیطان دشمن بزرگى است که طمع بر انبیاء و اولیاى بزرگ تو داشته و دارد. تو خودت با این بنده ی ضعیف گرفتار امانى و اوهام باطله و خیالات و خرافات عاطله ، همراهى کن که بتواند از عهده ی این دشمن قوى برآید، و در این میدان جنگ با این دشمن قوى که سعادت و انسانیت مرا تهدید مى کند، تو خودت با من همراهى فرما که بتوانم جنود او را از مملکت خاصّ تو خارج کنم و دست این غاصب را از خانه مختصّ به تو کوتاه نمایم. ( امام خمینی رحمه الله ، چهل حدیث ، ص 16)