اى عزیز ! اى مطالعه کننده ی این اوراق ! عبرت کن از حال این نویسنده که اکنون در زیر خاک و در عالم دیگر گرفتار اعمال زشت و اخلاق ناهنجار خویش است و تا فرصت داشت به بطالت و هوى و هوس ، عمر عزیز را گذراند، و آن سرمایه ی الهى را ضایع و باطل کرد. تو ملتفت خود باش که نیز روزى مثل مایى و خودت نمى دانى آن چه روز است .
شاید الآن که مشغول قرائتى ، باشد، اگر تعلّلى کنى ، فرصت از دست مى رود.

اى برادر من ! این امور را تعویق نینداز که تعویق انداختنى نیست . چه قدر آدم هاى صحیح و سالم ، با موت ناگهانى از این دنیا رفتند، و ندانیم عاقبت آن ها چیست ! پس ‍ فرصت را از دست مده و یک دم را غنیمت شمار که خیلى اهمّیت دارد و سفر، خیلى خطرناک است . دستت از این عالم که مزرعه ی آخرت است ، اگر کوتاه شد، دیگر کار گذشته است و اصلاح مفاسد نفس را نتوانى کرد. جز حسرت و حیرت و عذاب مذلّت نتیجه نبرى .
اولیاى خدا آنى راحت نبودند، و از فکر این سفر پرخوف و خطر بیرون نمى رفتند.
حالات علی بن الحسین علیه السّلام امام معصوم حیرت انگیز است .
ناله های امیرالمؤمنین علیه السّلام ولیّّ مطلق ، بُهت آور است .
چه شده است که ما این طور غافلیم ؟ کى به ما اطمینان داده جز شیطان که کارهاى ما را از امروز به فردا مى اندازد. مى خواهد اصحاب و انصار خود را زیاد کند و ما را با خلق خود و در زمزه ی خود و اتباع خود محشور کند.
همیشه آن ملعون امور آخرت را در نظر ما سهل و آسان جلوه دهد و ما را با وعده ی رحمت خدا و شفاعت شافعین ، از یاد خدا و اطاعت او غافل کند.
ولى افسوس که این اشتهاى کاذب است و از دام هاى مکر و حیله ی آن ملعون است . رحمت خدا الآن به تو احاطه کرده ، رحمت صحّت و سلامت و حیات و امنیّت و هدایت و عقل و فرصت و راهنمایى اصلاح نفس . در هزاران رحمت گوناگون حق تعالى غوطه ورى (در اصل : غوری وری) و استفاده از آن ها نمى کنى و اطاعت شیطان مى کنى . اگر از این رحمت ها در این عالم استفاده نکنى ، بدان که در آن عالم نیز بى بهره هستى از رحمت هاى بى تناهى حق و از شفاعت شفیعان نیز محروم مانى جلوه ی شفاعت شافعان در این عالم ، هدایت آن ها است و در آن عالم ، باطن هدایت ، شفاعت است . تو از هدایت اگر بى بهره شدى ، از شفاعت بى بهره اى و به هر قدر هدایت شدى ، شفاعت شوى .
شفاعت رسول اکرم صلّی الله علیه و آله مثل رحمت حق ، مطلق است ؛ محّل قابل باید از او استفاده کند.
اگر خداى نخواسته شیطان با این وسایل ، ایمان را از چنگ تو ربود، دیگر قابلیّت رحمت و شفاعت نخواهى داشت . بلى رحمت حق سرشار است در دو دنیا. تو اگر طالب رحمتى ، چرا از این رحمت هاى پیاپى که در این عالم مرحمت فرموده و بذر رحمت هاى دیگر است ، برخوردار نمى شوى . این همه انبیا و اولیاى خدا تو را دعوت کردند به خوان نعمت و مهمان خانه ی الهى ، نپذیرفتى ، و با یک وسوسه ی خنّاس و القاى شیطانى همه را کنار گذاشتى . محکمات کتاب خدا و مُتَواتِرات احادیث انبیاء و اولیاء و ضروریات عقول عقلاء و براهین قطعیه ی حکماء را فداى خطرات شیطانى و هواهاى نفسانى کردى .
اى واى به حال من و تو از این غفلت و کورى و کرى و جهالت ( امام خمینی رحمه الله ، چهل حدیث ص 130 و 131) .