آیا شما در یک رابطهی اعتیاد آور و آسیب رسان گیر کردهاید؟ یا شاید شما در حال تجربهی علائمی از ایجاد اختلال در روابط خود با شریک زندگیتان هستید؟ قبل از این که خیلی دیر شود سعی کنید که چیزها را در یک دیدگاه مناسب قرار دهید و در مورد موضوع با شریک زندگی خود صحبت کنید. این مقاله به شما برخی علائم را که نشان دهندهی خود پسندی هستند میگوید و به شما توصیههایی برای غلبه بر آن میدهد.
“ازدواج یک رابطه بین زن و مرد است که در آن استقلال یکسان است و وابستگی متقابل و اجبار دو طرفه است.” لوئیس کی. آنسپاکر
روابط، جلوههای باشکوهی از عشق و توجه هستند که در درون قلب انسانها نهادینه شدهاند. وقتی که یک رابطه بر مبنای پایههای محکمی از عشق و تعهد بنیان شده باشد هر روز رشد میکند و رابطهای که با نشانههایی از خود پسندی و بیاحترامی به شریک زندگی همراه شده باشد ترسناک است. اگر چه شما نمیتوانید ایدهآلها را از شریک زندگی خود انتظار داشته باشید اما باید حس ویژهای از تعلق و توجه که برای رشد و شکوفایی رابطه الزامی است احساس شود. رفتار خود خواهانه وقتی آغاز میشود که هر یک از طرفین خیلی از نیازهای جسمانی و عاطفی هم دیگر اطلاعی ندارند و تمرکز و فکر خیلی کمی به هم دیگر میدهند.
شریک خود خواه با گذاشتن باری از توقعات بر روی رابطه که اغلب بر پایهی پیش زمینههای غیر منطقی هستند به طور منفی بر رابطه حاکم است. انکار کامل احساسات شریک زندگی که به عنوان “نیمهی بهتر” شما تلقی میشود چیزی نیست، اما خود پسندی، جدی است. شدت مشکل بیشتر میشود وقتی که شریک رنج برنده از تشخیص علت چنین رفتار نامعقول شریک خودخواه عاجز است. هر گونه صحبت و بحث در مورد تباه شدن رابطه توسط شریک خود خواه تکذیب میشود و به نظر میرسد که رابطه در لبهی انقراض است. بدون شک خود پسندی در هر رابطهای منجر به رابطهای اعتیاد آور و آسیب رسان میشود.
نشانههای معمول خود پسندی :
یک تغییر ناگهانی و غیر قابل توضیح در رفتار شریک زندگی اولین نشانه از برخی مشکلات است. تغییر رفتار میتواند به علت عوامل متعدد مثل استرس یا فشار کار باشد اما این به این معنی نیست که فرد به سوالات و درخواستهای شما پاسخ ندهد. شریک زندگی شما ممکن است به تلفنهای شما دیگر جواب ندهد و یا حتی حضور شما را در خانه با صحبت نکردن با شما، خوابیدن در یک اتاق دیگر و یا حتی نخوردن ناهار یا شام با شما نادیده بگیرد. اگر چه در هر رابطهای داشتن مراحلی از فراز و نشیب نرمال است اما اگر شریک زندگیتان کاملاً شما را نادیده میگیرد به طوری که انگار اصلاً حضور ندارید، این یک مسئله و موضوع کاملاً جدی است.
دعواها به روابط ما طعم میدهند و تا حدودی لازم هستند اما مقدار بیتوجهی و رفتار نامعقول در مورد شریکهای خود خواه خیلی شدید و دردناک است. هم چنین ممکن است یک مدل دیگر نیز وجود داشته باشد؛ شریک زندگی ممکن است خیلی نگران شود و توقعات و انتظارات زیاد خود را از شما شروع کند. انتظارات از الزامات روابط هستند اما شریک زندگی خود خواه به آسانی از روی خط ظریف جدا کنندهی انتظارات از توقعات عبور میکند.
غلبه بر خود پسندی :
تمام آنچه که شما نیاز دارید انجام دهید در نظر گرفتن افکار و احساسات فرد دیگر قبل از برداشتن برخی گامهای شدید است. برخی کارها که میتوانند رابطهی شما را تقویت کنند در زیر آورده شدهاند.
آن تماماً در مورد ارتباط موثر است!
قاتل شمارهی یک در بیشتر روابط کمبود ارتباط است. وقتی که هر دو شریک زندگی از ارتباط دادن نیازها و انتظارات خود نسبت به هم دیگر ناتوان هستند، آن دروازهی ورود ویژگیهای منفی مثل خستگی و عصبانیت را به رابطه باز میکند. ارتباط درست و موثر کلید طبقه بندی هر موضوع و مسئلهای قبل از تبدیل شدن آن به مشکل است. هرگز در مورد صحبت کردن با شریک زندگی خود شک نکنید. منطق هر رابطهای تقسیم کردن زندگی یک دیگر است. اگر شما با وضعیتی برخورد کردید که احتمال سوء تفاهم در آن وجود دارد، فوراً آن را با او روشن کنید. در حالی که چشمان برای ارتباط برقرار کردن احساسات شما با شریک زندگیتان کافی هستند اما بهتر است که وقتی که هر دوی شما در حالت بدی هستید از کلمات استفاده کنید! به خاطر داشته باشید، کلمات برای بیان کردن خودتان به طور موثر، آمدهاند!
موضوعات اعتماد متقابل!
اعتماد کردن به شریک زندگی چیزی است که برای هر رابطهای حیاتی و ضروری است. وقتی که هیچ اعتمادی نباشد خود پسندی رابطه را به هم میزند. آن فقط بعد از سلب اعتماد است که هر دو شریک زندگی شروع میکنند که به دنبال خودشان بگردند. اگر شما به شریک زندگی خود اعتماد نداشته باشید، آن به این معنی است که شما به طور واضح به علت دلایل اشتباه در یک رابطه هستید و اگر در طول زمان رفع نشوند، رابطه به سمت گسست میرود. بنابراین، باغ عشق خود را با اعتماد و تعهد آبیاری کنید. حتی اگر بحثها و کشمکشها رخ دادند، سعی نکنید که چیزها را بیش از حد بزرگ کنید. بیادبی نسبت به عشق خود را رها کنید. در کل، شما هر دو هم دیگر را دوست دارید!
او را غرق کلمات شیرین کنید!
لذت عشق و دوست داشته شدن در مقابل، هیجان انگیزترین احساس در دنیا است. خود پسندی در ازدواج، اغلب به این واقعیت نسبت داده میشود که بعد از زمان مشخصی در ازدواج، زوجین متوقع بودن از هم دیگر را شروع میکنند. یک جملهی ساده “من دوستت دارم عسلم” میتواند روح و عشق را برای سالها حفظ کند اما در میان کارهای یکنواخت و کسل کننده، عشق جایی در زندگی گم میشود. برای چیزهای جدید در رابطه، ضروری است که شما از چیزهایی که در مورد شریک زندگی خود دوست دارید تقدیر و تشکر کنید و آنها را به درستی ذکر کنید. قلابی بودن در طولانی مدت در رابطه پیش نمیرود. تشکر خالص و بیریا باعث میشود که فرد احساس خوشحالی کند. همهی ما به توجه نیاز داریم؛ در حقیقت این نیاز انسان است که دوست داشته شود، از او تقدیر و تشکر شود و مورد توجه واقع شود. بنابراین اجازه ندهید که شعلهها بمیرند. با شریک زندگیتان، خودتان باشید؛ هرگز به چیزی که نیستید وانمود نکنید در نتیجه خود پسندی در روابط هرگز رخ نخواهد داد.
نمایندهی خودتان باشید!
عشق در خودش برخی نیروهای اسرار آمیز دارد که فرد را به طور کامل تحلیل میبرد. چشمان منطق و عقلانیت از زندگی ناپدید میشوند. اگر شما شریکی هستید که از موضوعات و مسائل جدی در رابطهی خود رنج میبرید و تنها دلیلی که شما در این رابطه هستید به خاطر این است که شما شریک زندگی خود را دوست دارید و هنوز منتظر این هستید که چیزها بهتر شوند پس جداً آن قابل تحسین است. اما تا چه مدت شما رنج خواهید برد؟ رابطه برای رنج بردن نیست؛ بلکه برای تقسیم کردن است. نمایندهی خودتان باشید. اگر تمام تلاش خود را کردهاید که او را به راه بیاورید اما هنوز وضعیت ناامیدانه به نظر میرسد پس هیچ نقطهای برای ماندن در رابطه و آسیب زدن به خود درونتان وجود ندارد. در مورد این که تمام تلاش خود را کردید احساس غرور بکنید و آن را رها کنید. زندگی چیز بهتری در صندوقچهی خود برای شما دارد! خلق زندگی خود را از نو آغاز کنید! ماندن با کسی که کمترین توجه را به شما میدهد احمقانه است. به خاطر دلایل اشتباه رنج نبرید؛ شما برای این منظور آفریده نشدهاید! حرکت کنید!
خود پسندی بیشتر مواقعی رخ میدهد که شریک زندگی به علت دلایل اشتباه در یک رابطه است، اما اگر عشق جوهر رابطهی شما است، پس وجود خود پسندی تقریباً غیر ممکن است. اما هر رابطهی سالمی کاملاً عاری از خود پسندی نیست. به خاطر داشته باشید:
“شما هرگز نمیتوانید حقیقتاً کسی را دوست داشته باشید مگر این که خودتان را دوست بدارید. تا وقتی که شما واقعاً خودتان را دوست نداشته باشید، عشق شما برای دیگران صرفاً خود خواهی است. آن تلاش برای کامل کردن قسمت گمشدهی خودتان با چیزی است که از آنها لذت میبرید. بنابراین، من نمیتوانم به کسانی اعتماد کنم که حقیقتاً خود را دوست ندارند و علاقهی من را در قلب خودشان دارند.” دانیال ماری کروم