دکتر تیجانی سماوی می‌گوید: آنگاه که سنّی بودم و تازه به نجف اشرف وارد شده بودم، توسّط دوستم به محضر آیت الله العظمی سیّد ابوالقاسم خوئی(ره) راه یافتم، دوستم چیزی دم‌گوش سیّد (آیت الله خوئی) گفت، سپس به من اشاره کرد تا در کنار آیت الله خوئی بنشینم، در آنجا نشستم، دوستم اصرار کرد تا نظر خود و مردم تونس را در مورد شیعیان، برای آیت الله خوئی تعریف کنم…
گفتم: شیعه در نزد ما، از یهود و نصاری هم بدترند، زیرا یهود و نصاری، خدا را می‌پرستند و به موسی ـ علیه السّلام ـ و عیسی ـ علیه السّلام ـ معتقدند، ولی ما آنچه را که از شیعیان می‌دانیم این است که آنها علی ـ علیه السّلام ـ را می‌پرستند و عبادت می‌کنند، و او را تنزیه و تقدیس می‌نمایند، و در میان شیعیان، گروهی نیز هستند که خدا را می‌پرستند ولی مقام علی ـ علیه السّلام ـ را تا درجه رسول خدا ـ صلی اللّه علیه و آله و سلّم ـ بالا می‌برند، تا آنجا که می‌گویند: بنا بود جبرئیل قرآن را نزد علی ـ علیه السّلام ـ بیاورد، ولی خیانت کرد و نزد پیامبر ـ صلی اللّه علیه و آله و سلّم ـ برد (و می‌گویند، جبرئیل امین، خیانت نمود). آیت الله خوئی، لحظه‌ای سرش را پائین انداخت و سپس فرمود: ‌«ما گواهی می‌دهیم که جز خدا، معبودی نیست، و محمّد ـ صلی اللّه علیه و آله و سلّم ـ رسول خدا است، درود خدا بر او و آل پاکش باد، و گواهی می‌دهیم که علی ـ علیه السّلام ـ بنده‌ای از بندگان خدا است»، آنگاه به حاضران نگاه کرد و در حالی که به من اشاره می‌نمود گفت: «این بیچاره‌ها را ببینید که چگونه فریب شایعه‌ها و تهمتهای دروغین می‌‌خورند، این چندان عجیب نیست، بلکه بدتر از این را هم از دیگران شنیده بودم»، «لاحولَ و لا ‌قوّه الاّ بِاللّهِ العَلیّ العظیم»، آنگاه به من رو کرد و فرمود: «آیا قرآن خوانده‌ای؟».
گفتم: هنوز ده سال از عمرم نگذشته بود که نیمی از قرآن را حفظ کرده بودم.
فرمود: آیا می‌دانی که همه گروههای اسلامی، صرف‌نظر از اختلاف مذاهبشان، درباره حقّانیّت قرآن، اتّفاق‌نظر دارند، و قرآنی که در نزد ما است، همان قرآنی است که در نزد شما است.
گفتم: آری، این را می‌‌دانم.
فرمود: آیا این آیه را خوانده‌ای که: «وَ ما مُحَمَّدٌ اِلاّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ ؛‌ و محمّد ـ صلی اللّه علیه و آله و سلّم ـ نیست، جز رسولی که قبل از او پیامبرانی دیگر آمده بودند»، (آل عمران ـ 44). نیز می‌فرماید: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ اَشِدّاءُ عَلَی الْکُفّارِ… ؛ محمّد رسول خدا است و آنان‌که با او هستند، نسبت به کافران سخت و قاطع هستند»، (فتح ـ 29). و نیز می‌فرماید: «ما کانَ مُحَمَّدٌ اَبا اَحَدٍ مِنْ رِجالِکُمْ وَلکِنْ رَسُولَ اللّهِ وَ خاتَمَ النَّبِیِّینَ ؛ محمّد ـ صلی اللّه علیه و آله و سلّم ـ پدر هیچ‌کدام از شما نبود، ولی رسول خدا و خاتم پیامبران بود»، (احزاب ـ 40).
فرمود: آیا این آیات را خوانده‌ای؟
گفتم: آری، این آیات را می‌شناسم.
فرمود: در میان این آیات، پس علی ـ علیه السّلام ـ کجاست؟ (می‌بینی که سخن از رسالت پیامبر ـ صلی اللّه علیه و آله و سلّم ـ است نه علی ـ علیه السّلام ـ و ما و شما هر دو گروه، قرآن را قبول داریم) بنابراین چگونه به ما تهمت می‌زنید که ما علی ـ علیه السّلام ـ را تا درجه پیامبر ـ صلی اللّه علیه و آله و سلّم ـ بالا می‌بریم؟
من سکوت کردم، و جوابی ندادم.
آنگاه افزود: در مورد خیانت جبرئیل (که تهمت می‌زنید ما شیعیان می‌گوئیم، جبرئیل خیانت کرد)، این تهمت از تهمت اوّلی سنگینتر است، مگر نه این است که وقتی جبرئیل بر پیامبر ـ صلی اللّه علیه و آله و سلّم ـ (در آغاز بعثت) نازل شد، علی ـ علیه السّلام ـ کمتر از ده سال بود، پس چگونه جبرئیل اشتباه می‌کند و بین محمّد ـ صلی اللّه علیه و آله و سلّم ـ و علی ـ علیه السّلام ـ فرق نمی‌گذارد؟ سکوت کردم و در فکر خود، صحّت گفتار منطقی آیت الله خوئی را دریافتم، ایشان افزودند: «ضمناً به تو بگویم که شیعه تنها گروه از میان سایر گروههای اسلامی است که به عصمت پیامبران و امامان ـ علیه السّلام ـ معتقد است، قطعاً جبرئیل نیز که «روح‌الامین» است، از هر اشتباهی مصون می‌باشد».
گفتم: پس این شایعه‌ها چیست؟
فرمود: اینها تهمت و نسبتهای ناروائی است که برای تفرقه و جدائی مسلمانان، جعل کرده‌‌اند، تو بحمدالله انسان عاقلی هستی، و مسائل را به خوبی تشخیص می‌دهی، اکنون در بین شیعیان، گردش کن و حوزه علمیّه شیعه را از نزدیک ببین و دقّت کن که آیا چنین نسبتهائی در میان آنها وجود دارد؟ من در نجف اشرف بودم، چیزهائی را دریافتم و به تهمتهای ناجوانمردانه که به شیعیان زده می‌شود پی بردم…
دکتر تیجانی با آیت الله العظمی خوئی(ره)