زخم‌های ناشی از سوراخ شدگی
اگر کودک من روی یک میخ زنگ‌زده رفت یا بدنش با یک شی تیز سوراخ شد، چه کار باید بکنم؟
اگر قسمتی از بدن کودک شما سوراخ شده است، ابتدا دست‌های خود را شسته و سپس به دقت جراحت را بررسی کنید. با استفاده از یک جریان آب، جراحت را با صابون شسته و برای پنج دقیقه با آب بشویید. سپس بدون اینکه زخم را باز کنید، محل جراحت را نگاه کنید تا مطمئن شوید که چیزی در آن باقی نمانده است. اگر چیزی دیدید یا اگر بخشی از شیئی که موجب جراحت شده گم شده است (مثلا ته یک قلاب)، کودک خود را به اورژانس برسانید. همچنین اگر خونریزی دارد و نمی‌توانید آن را با فشار دادن محل جراحت کنترل کنید او را به اورژانس ببرید. (البته اکثر اینگونه جراحت‌ها، چندان خونریزی نمی‌کنند.)
در غیر این صورت، پماد آنتی‌باکتریال و یک باند تمیز روی جراحت قرار دهید. اگر کودک احساس درد دارد از پزشک او بپرسید که آیا می‌توانید مقدار مناسبی از استامینوفن را به او بدهید یا خیر.
اگر اینگونه جراحت‌ها خیلی کوچک نبودند یا اگر شیئی که جراحت را ایجاد کرده زنگ‌زده یا کثیف بود، با پزشک کودک خود تماس بگیرید. او احتمالا خواهد خواست که کودک را معاینه کند و ممکن است برای جلوگیری از عفونت نیز آنتی‌بیوتیک تجویز نماید. همچنین اگر گاز گرفتگی توسط حیوان یا انسان موجب سوراخ شدن پوست شده باشد پزشک باید کودک را معاینه نماید.
آیا کودک به واکسن کزاز نیاز دارد؟
این بستگی به آن دارد که کودک شما اخیرا چه واکسنی زده باشد. واکسن کزاز معمولا به عنوان بخشی از برنامه واکسیناسیون در سنین 2، 4، 6 و 15 ماهگی تزریق می‌شوند. این تزریق‌ها می‌توانند از کودک شما در برابر کزاز (یک بیماری بالقوه کشنده که توسط باکتری‌هایی ایجاد می‌شود که از طریق زخم به بدن وارد می‌شوند) حفاظت کنند. پزشک بسته به وضعیت جراحت و همچنین تعداد واکسن‌های کزاز که کودک دریافت کرده است، تصمیم می‌گیرد که آیا او به واکسن مجدد نیاز دارد یا نه. (اگر کودک شما بیش از 6 ماه سن دارد و سه نوبت واکسن کزاز دریافت نکرده است، یک نوبت برای او تجویز خواهد کرد.)
اگر جراحت کلا مشکل‌دار به نظر می‌رسد (تمیز و مختصر نیست)، پزشک ممکن است یک نوبت تزریق ” سرم ایمونوگلوبولین کزاز انسانی” نیز برای کودک تجویز کند که شامل آنتی‌بادی‌های لازم برای کمک به مقابله با عفونت کزاز است.
برای پیشگیری از این نوع جراحت، چه کار می‌توانم بکنم؟
خانه خود را برای کودک ایمن کنید تا از افتادن او بر روی اشیا تیز جلوگیری شود، همچنین او را از قفسه‌هایی که اشیا نوک‌تیز (از قبیل سیخ کباب یا چاقو) را در آنها نگهداری می‌کنید دور نگه دارید. به او اجازه ندهید هنگامی که اشیا نوک‌تیز (مانند مداد) در دست دارد بدود یا اشیائی را حمل کند که در صورت افتادن و شکستن می‌توانند لبه‌های نوک‌تیز ایجاد کنند (مثلا لیوان‌های شیشه‌ای یا بشقاب‌های سرامیکی). هنگامی که فرزند شما دور و بر حیوانات می‌پلکد، مراقب او باشید تا گاز گرفته نشود و هنگامی که راه رفتن را یاد گرفت، اجازه ندهید پا برهنه در جاهایی راه برود (خصوصا در بیرون از خانه) که احتمال دارد بر روی یک میخ قدیمی یا چیزهای نوک‌تیز دیگر پا بگذارد.
