طرز برخورد با ایست قلبی‌تنفسی
انجمن قلب آمریکا در نوامبر سال 2005 راهنمای جدیدی برای احیای قلبی‌ریوی (CPR) در موارد ایست قلبی‌تنفسی ارایه داد تا ساده‌ترین شیوه برای انجام این اقدام را توصیف کند.
در این راهنما بر اهمیت فشار موثر بر قفسه‌سینه و تداوم آن تاکید شده است.
1.به اورژانس تلفن کنید
به اورژانس تلفن کنید و با حفظ آرامش، به سوالاتی که پای تلفن ازتان می‌پرسند، پاسخ بدهید. یادتان باشد جریان خونی که طی احیای قلب و ریه در عروق ایجاد می‌شود برای حفظ بافت مغز مهم است و چند دقیقه تاخیر می‌تواند باعث مرگ شود. بنابراین در صورت امکان، بهتر است یک نفر عملیات احیا را آغاز کند و فرد دیگری به اورژانس تلفن کند. اگر به دستگاه شوک‌دهنده (دفیبریلاتور) دسترسی داشتید، باید احیا را با آن انجام بدهید.
2.راه هوایی را باز و تنفس بیمار را بررسی کنید
هدف از باز کردن راه هوایی این است که امکان تنفس برای فرد فراهم شود. در گذشته توصیه می‌شد با قلاب کردن انگشتان به دور فک و کشیدن آن به جلو راه هوایی، باز شود (مانور جلو بردن فک) اما انجام این مانور مشکل است و احتمال آسیب به گردن هم وجود دارد. بنابراین در حال انجام مانور استاندارد «کج کردن سر- بلند کردن چانه» توصیه می‌شود روی پیشانی به سمت پایین فشار بیاورید و چانه را بالا بکشید. سپس ببینید آیا بیمار خودش نفس می‌کشد یا نه.
پس از ایست قلبی، اغلب افراد، حالتی از فروبردن هوا را نشان می‌دهند که نباید آن را با نفس کشیدن طبیعی اشتباه کرد. اگر بیمار به شما پاسخ نمی‌دهد و هوا را فرو می‌برد، نشانه آن است که به ایست قلبی دچار شده است.
3.تنفس مصنوعی بدهید
دو تنفس مصنوعی، هر کدام به مدت یک ثانیه، انجام دهید؛ طوری که قفسه‌سینه بالا برود. برای این کار، بینی بیمار را با دست ببندید و دهان‌تان را روی دهان او بگذارید و هوا را درون ریه‌اش بدمید تا حدی که قفسه‌سینه‌اش بالا رود.
تنفس مصنوعی به خصوص برای کودکان و افرادی که چند دقیقه‌ای است دچار ایست قلبی شده‌اند و میزان اکسیژن در خون‌شان کاهش یافته، اهمیت دارد؛ اما در چند دقیقه اول ایست قلبی، فشار روی قفسه سینه یا ماساژ قلبی اهمیت بسیار بیشتری دارد و بنابراین انجام تنفس مصنوعی نباید باعث به تأخیر انداختن ماساژ قلبی شود.
4.ماساژ قلبی بدهید
ماساژ قلبی را آغاز کنید؛30 ماساژ قلبی در ازای هر دو تنفس مصنوعی. فشار روی قفسه سینه باید سریع و قوی باشد و با سرعت 100 فشار در دقیقه انجام شود. با این حال، باید زمان کافی برای برگشت قفسه سینه به بالا داده شود تا فشارهای متوالی، خون را به درون دستگاه گردش خون براند. برای این کار، پاشنه یک دست را در مرکز قفسه سینه قرار داده و دست دوم را روی اولی بگذارید؛ طوری که بتوان با حداکثر قدرت به پایین فشار آورد. با هر فشار، قفسه‌سینه باید به اندازه 5/3 تا 5 سانتی‌متر پایین برود.
5.شوک بدهید
در صورت دسترسی به دستگاه شوک‌دهنده، به بیمار شوک بدهید. البته نباید عملیات احیا را برای به دست آوردن دستگاه شوک‌دهنده به تاخیر انداخت اما اگر این دستگاه در دسترس باشد، بهتر است با سرعت از آن استفاده کنید و به بیمار شوک بدهید. این دستگاه‌ها طوری طراحی شده‌اند که اگر شوک بتواند به بیمار کمک کند، یک شوک برای او کافی باشد. البته ممکن است چند دقیقه‌ای پس از شوک دادن طول بکشد تا ضربان قلب قابل شناسایی شود. بنابراین در صورت دسترسی به دستگاه شوک دهنده (دفیبریلاتور)، احیای قلبی‌ریوی را می‌توانید بعد از دادن یک شوک واحد شروع کنید. سپس با انجام دو دقیقه عملیات احیا می‌توانید ریتم قلب بیمار را بررسی کنید و در صورت لزوم دوباره به او شوک دهید.
