بازسازی فرآیندی تدریجی ا‌ست که ایمنی همانند سلامتی جسم و روح در آن از مباحث اولیه می‌باشد. درصورتی‌ وجود نیروهای کمکی‌‌، دانستن نحوه دسترسی به آنها، روند کمک‌رسانی را سریع‌ و راحت‌تر می‌سازد. این بخش به منظور بازگرداندن جامعه، افراد و زندگی به حال عادی و معمولی، توصیه‌هایی برای بعد از وقوع حوادث پیشنهاد می‌دهد .

تضمین ایمنی خود (به عنوان اولین اقدام)

بعداز بروز یک حادثه اولین دغدغه، سلامت و ایمنی خود و خانواده است. بههمین خاطر باید مسایل ایمنی احتمالی را درنظرگرفته و مراقب سلامت وآسایش خانواده بود.

کمک به مصدومین

وضعیت جسمی مصدومین را بررسی نمایید آنها را حرکت ندهید مگر آنکه در معرض خطر مرگ یا جراحت‌های بیشتر باشند.
اگر مجبور به حرکت‌دادن فرد بیهوش هستید،اول گردن و کمر وی را ثابت نمایید، پس از آن فوراً درخواست کمک کنید.
اگر مصدوم به راحتی نفس نمی‌کشد، با دقت وضعیت جسمی وی را برای تنفس مصنوعی با بازکردن راه‌های هوایی بررسی کرده و تنفس دهان به دهان انجام دهید.
با استفاده از پتو، دمای بدن مصدوم را حفظ کنید، مراقب باشید که دمای بدن وی بالا نرود.هرگز به فرد بیهوش مایعات نخورانید.

بهداشت

خودتان را خسته نکنید، سعی نکنیدیکباره همه کارها را انجام دهید، کارها را اولویت‌بندی نموده و به آرامی دنبال کنید.
زیادآب بنوشید، غذای مقوی بخورید، چکمه ودستکش‌های محکم کاربپوشید.
دست‌های خود را بعد از کار در آوار،باآب تمیز و صابون بشویید.

مواردایمنی

مراقب وسایل ایمنی جدیدی که بواسطه بروز حادثه ایجاد می‌شود و نیز جاده‌ها و ساختمان‌های تخریب ‌شده، آب‌های آلوده، نشت گاز، شیشه‌های شکسته، سیم‌های برق معیوب و‌ ساختمان‌های آسیب‌دیده باشید.
مقامات و مسئولین را در جریان مسائل بهداشت و ایمنی ازجمله مواد شیمیایی ریخته شده، خطوط برق ازکارافتاده و سوخته وحیوانات تلف شده قراردهید.

احیای مجدد منابع

خانه های آسیب دیده از سیل را بازسازی نمایید.
گل ولای را از خانه دورکنید، خانه را از هجوم سیل و گل و لای حفظ کنید.
برای ایمن ساختن ساختمان، اطلاعات وراهنمایی‌هایلازم را بیاموزید، که چگونه با انجام اقدامات کم هزینه خطر بروز حوادث طبیعی را کم‌کنید.
برنامه ملی برای بیمه در برابر سیل داشته باشید که قبل از وقوع سیل، در حین و بعد از آن چه اقداماتی باید انجام داد.
خطراتناشی از سیل و حوادث موجود درمنطقه را بیاموزید و درمورد بیمه در برابر سیل آگاهی به دست آورید.

بازسازی خانه نکات اصلی

بعداز یک حادثه، بازگشت به خانه به لحاظ روحی و جسمی چالش‌هایی با خود دارد که مهم‌تراز همه احتیاط است.
وضعیت مصدومین را بررسی کنید و تنها در صورت ضرورت و احتمال خطر مرگ یا جراحت‌های بیشترآنها را حرکت دهید.
اگر مجبور به حرکت‌دادن فرد بیهوش هستید، اول گردن و کمر وی را ثابت نمایید، پس از آن فوراً درخواست کمک کنید.
حتماً همراه خود رادیو باتری دار داشته باشید تا به این وسیله از جدیدترین اخبار مطلعشوید.
بااستفاده از یک چراغ قوه، خانه آسیب‌دیده خود، را بررسی کنید.
یادتان باشد که چراغ قوه را قبل از ورود به خانه روشن کنید، چون اگر در منزل گاز نشت کرده باشد ممکن استبا یک جرقه آتش سوزی رخ دهد.
مراقب حیوانات وحشی یا سایر جانوران بویژه مارهای سمی باشید.
هنگام عبوردر آوار از یک عصا یا چوب نوک تیز استفاده کنید.
از تلفن فقط برای درخواست کمک استفاده کنید.
ازخیابان دور بمانید.
درصورت لزوم مراقب اجسام معلق و یا در حال سقوط مانند سیم‌های برق معیوب و سوخته، دیوارهای سست، پل‌ها، جاده‌ها و پیاده‌روها باشید.

اقدامات قبل از ورود به خانه

با دقت اطراف خانه را ببینید، خطوط برق، نشتی در خطوط گاز و خطرات ساختمان را بررسی کنید.
هرگونه شک و شبهه در مورد ایمنی را با یک کارشناس و متخصص و یا مهندس ساختمان قبل از ورود به داخل در میان بگذارید.
دراین شرایط وارد خانه نشوید:
استشمام بوی گاز وجود بقایای سیلاب اطراف ساختمان احتمال خطر آتش‌سوزی در خانه و اعلام امن نبودن آن توسط مسئولین
در این شرایط وارد خانه شوید:
زمانی‌که وارد خانه می‌شوید باید برخی کارها را انجام داده و از انجام برخی خودداری کنید.
با احتیاط وارد خانه شوید و ابتدا میزان صدمات وخسارات را بررسی کنید.
مراقب سطوح سست و آسیب‌دیده باشید. این موارد را نیز باید در بدو ورود به خانه بررسی کنید:
گاز: اگر صدای گاز یا بوی آن را استشمام کردید فوراً پنجره ها را بازکرده و خانه را ترک کنید.
درصورت امکان، شیر اصلی گاز را از بیرون قطع‌کنید و فوراً از خانه همسایه به شرکت گاز خبر دهید.
درصورتی‌که موفق شدید شیر اصلی گاز را ببندید برای وصل مجدد آن حتماً از یک کارشناس کمک بگیرید.
هرگز برای روشنایی در خانه آسیب‌دیده، سیگار،‌ فانوس، شمع یا مشعل روشن نکنید،تا زمانی‌که مطمئن شوید، که نشتی گاز و یا سایر مواد قابل اشتعال دیگر وجود ندارد.

وجود جرقه یا سیم‌های معیوب و بدون عایق:

درصورتی‌که بدن‌تان خیس نیست یا در آب قرار ندارید و ایمن هستید سیم‌های برق را بررسی کنید.
درصورت امکان، فیوز اصلی برق را قطع کنید. درصورت ناامن بودن،سریعاً محل را ترک کرده و درخواست کمک نمایید.
لامپ‌ها را روشن نکنید مگراینکه مطمئن شوید که خطری برای شما نداشته باشد.
ممکن است برای سیم‌کشی به یک متخصص نیاز داشته باشید.
تجهیزات: اگر وسایل الکتریکی خیس هستند فوراً منبع اصلی برق را قطع کنید.
سپس وسایل برقی را از پریز بیرون بکشید و بگذارید خشک شوند.
حتماً قبل از استفاده مجدد از وسایل برقی یا اتصال خطوط برق آنها را با یک متخصص و برقکار وارسی کنید.
سیستم آب و فاضلاب: درصورتی‌که لوله‌های آب صدمه دیده‌اند شیر اصلی را ببندید.
قبل از استفاده از هر آبی حتماً مسئولین را در جریان قراردهید چرا که احتمال آلودگی آب وجود دارد و آب چاه را قبل از استفاده حتما تست کنید.
تا زمانی‌که سالم بودن سیستم فاضلاب مطمئن نشدید سیفون توالت را نکشید.
غذاو سایرآذوقه‌ها: غذاها و سایر موادخوراکی را که مشکوک به آلودگی یا تماس با سیلاب می‌باشند را دور بریزید.
اگردر زیرزمین منزل‌ آب جمع شده برای جلوگیری از واردآمدن صدمه آن را به تدریج بیرون بریزید.
اگر زیرزمین خالی از آب ولی محدوده اطراف آن خیس باشد، دیوارهایزیرزمینممکناست در اثر نم فرو بریزد و کف آن سست شود.
کابینت‌هارا باز بگذارید: مراقب سقوط اجسام از کابینت‌ها باشید.مواد شیمیایی ریخته‌ شده را تمیزکنید.
اقلام و موادی را که ممکن است ازطریق فاضلاب، باکتری‌ها یا مواد شیمیایی دیگر آلوده شده باشند همچنین مواد قابل استفاده را تمیز کنید.
باشرکت بیمه تماس بگیرید، در ضمن ازصدمات وارده عکس بگیرید.

کمک گرفتن در حوادث

نظارت برگزارش‌های رادیو و تلویزیون محلی و سایر رسانه‌ها برای اطلاع‌رسانی در مورد اسکان، تغذیه، کمک‌های اولیه، پوشاک و کمک‌های مالی بسیار حائزاهمیت است. این بخش به اطلاعات کلی در مورد انواع کمک‌ها می‌پردازد.
کمک مستقیم
درامداد و کمک‌رسانی مستقیم به افراد و خانوار‌ها، سازمان‌هایی چون هلال‌احمر، نیروهای نظامی و سایر سازمان‌های داوطلب نقش‌ دارند. این سازمان‌ها در امر آذوقه، سرپناه، امداد و کمک‌رسانی تلاش می‌کنند.
مقابله با حوادث
شناخت حوادث
تشخیص علایم استرس
کاهش استرس ناشی ازحوادث
بارعاطفی ناشی از حوادث گاهی اوقات به مراتب از خسارات مالی وتنش‌هایی مانند ازدست‌دادن خانه، شغل یا موقعیت شخصی مخرب‌تراست.
پس از هر سانحه یا بلا افکار و احساسات ویا رفتارهایی در بین افراد بازماندهای که آسیب دیده و یا شاهد صحنه ای دردناک بوده اند جریان پیدا می کند.

درک و پذیرش حوادث

هرکس که حادثه را دیده یا به نوعی آنراتجربه کرده به طریقی تحت تاثیر آن قرارمی‌گیرد.
دلواپسی و نگرانی درباره ایمنی و سلامت خود و افراد خانواده ونزدیکان امری طبیعی است.
احساس غم و اندوه عمیق وعصبانیت، واکنش های عادی در حوادث است.
آگاهی و پذیرفتن احساسات به بهبود وبازگشتسریع شما به حال عادی کمک می‌کند.
تمرکز روی قدرت و توانمندی‌ها به شما کمک می‌کند.
درهر حادثه افراد نیازهای متفاوت وراه‌هایمختلف برای غلبه بر آن دارند.
درهر حادثه رویارویی با افرادی که درد و رنج عمیقی را متحمل می‌شوند، امری طبیعی است.
بعداز حوادث دغدغه اصلی بیشتر معطوف گروه های آسیب پذیر به ویژه زنان،کودکان، معلولین و سالخوردگان است، حتی کسانی‌که یک حادثه را بطور غیرمستقیم تجربه کرده‌اند به واسطه پوشش گسترده رسانه‌ها می‌توانند تحت تأثیر قرار‌گیرند.

تشخیص علایم استرس

درصورت بروز علایم زیر، افراد نیازمند کمک‌های مشاوره و مدیریت استرس می‌باشند:
مشکل در افکار و برقراری ارتباط
مشکل در خواب
عدم حفظ تعادل در زندگی روزمره
کاهش آستانه صبر و تحمل
افزایش مصرف دارو
ضعف در انجام کار
مشکلات شکمی و سر
احساس خودکم بینی و افسردگی
مغشوش شدن فکر وذهن
علائم آنفولانزا یا سرماخوردگی
پریشانی و گیجی
عدم تمرکز
بی میلی در ترک خانه
افسردگی و اندوه
احساس ناامیدی
ناپایداری خلق و خو و زود زیر گریه زدن
عدم اعتماد به نفس و احساس گناه
احساس ترس از جمع و بیگانگی و تنهایی
کاهش استرس ناشی ازحوادث

راه‌های برطرف‌کردن استرس به این شرح است:

بادیگران درباره احساسات و عواطف خود (عصبانیت، غم و..) صحبت کنید هرچند این کار ممکن است راحت نباشد.
ازمددکاران و مشاوران متخصص که با استرس بعد از حادثه سر و کار دارند کمک بگیرید.
خودرا مسئول و مقصر حوادث ندانید چرا که با این احساس نمی‌توانید مستقیماً به کار نجات کمکی کنید.
باخوردن غذاهای خوب و مقوی، استراحت مناسب، تمدد اعصاب، تفکر و تعمق در جهت بهبود سلامت جسمی و روحی خود تلاش کنید.
شرایط خانواده و اوضاع را در حال عادی حفظ کرده، خواسته‌ها و مسئولیت‌ها‌یتان را محدودکنید. اوقاتی را با دوستان و خانواده سپری کنید.
درمراسم ترحیم و گرامیداشت ازدست‌رفتگان شرکت کنید.
ازحمایت خانواده، دوستان یا نهادهای مذهبی بهره‌مند شوید.
خودرا برای حوادث آتی آماده نمایید، تجهیزات و کیف نجات مورد نیاز را مجدد بررسی‌ نمایید.
انجام این اقدامات قطعاً باعث راحتی خیال شما می‌شود.

کمک به کودکان برای مقابله با حوادث

کودکان چه حوادث را شخصاً تجربه کرده ‌باشند و چه از طریق تلویزیون یا از گفتگوهای بزرگترها شنیده باشند، حوادث در ذهن کودکان رعب، ترس و ناامنی به وجود می‌آورد.
در هرصورت والدین یا آموزگاران باید از این امر آگاه بوده و درصورت مشاهده استرس آماده کمک به ‌آنها باشند.
عکس‌العمل کودکان در برابر حوادث، بروز ترس، غم و غصه یا مشکلات رفتاری است.
کودکان کم سن تر ممکن است که به مشکلاتی چون شب ادراری، اختلال درخواب،اضطراب و ناراحتی به خاطر دوری از والدین دچار شوند.
کودکان بزرگتر با مشکلاتی مانند خشم یا افت تحصیلی روبه‌رو می‌شوند.
برخی بچه‌ها حتی ممکن است تنها با مشاهده حوادث از طریق تلویزیون دچار پریشانی و مشکلات روحی روانی زیاد شوند.
عوامل اصلی ایجاد فشارهای روحی در کودکان از این قرارست: کودکانی که در معرض مستقیم حوادث بوده‌اند و یا مواردی مانند ترک منزل،مرگ یا مصدوم شدن دیگران را دیده‌ یا در طول حادثه دچار جراحت یا ترس شده‌اند.
کودکانی که به واسطه از دست دادن دوست یا یکی از اعضای خانواده دچار غم و اندوه زیاد شده‌اند.
کودکانی که در معرض استرس طولانی ناشی ازحوادث، (مانند زندگی موقت در چادر و کمپ)، از دست‌دادن دوستان و اقوام و ارتباطات اجتماعی،ازبین رفتن اموال و دارایی ، بیکاری والدین و هزینه‌های تحمیلی درمان درطول دوره بازسازی‌) قرارگرفته‌اند.

چه عواملی باعث آسیب‌پذیری در کودکان می‌شود؟

در بیشتر موارد بسته به عواملی خطری که ذکرشد، پاسخ‌های پریشانی بهحوادث،بیشتر مواقع موقت و گذراست.
در مواقع بروز خطر جدی، مرگ، جراحت و فقدانعزیزانو یا بروز مشکلات ثانویه مثل ازدست‌دادن خانه و کاشانه، ‌علائم بروزافسردگیمعمولاًدر درازمدت کاهش می‌یابد.
کسانی‌ که مستقیماً حوادث را تجربه کرده‌اندبایادآوریخاطره حوادث و مواجهه با علائمی چون باد و بوران، دود، توده هوا، آژیر و غیره ممکن است دچار افسردگی شوند.
ذهنیت اولیه و تجربه برخورد با برخی حوادثکهمنجربه بروز جراحت‌های شدید یا استرس زیاد شده‌اند نیز ممکن است باعث بروزافسردگی و نگرانی شود.
غلبه و کنارآمدن کودکان با حوادث اغلب به رفتار والدین بستگی دارد، آنها خیلی خوب غم و اندوه بزرگترهارا درک می‌کنند.
بزرگتر‌ها می‌توانند با کنترل احساسات و داشتن برنامه‌ای برای مقابله با حوادث، شدت حوادث و اثرات آن را برای کودکان کم کنند، در واقع آنها بهترین حامی کودکان خود هستند.
بهترین کار در این راستا، ایجاد اعتماد به نفس وحسنظارتو کنترل در کودکان و مشارکت آنها، قبل از بروز حوادث می‌باشد تا بدینوسیله برای برنامه حوادث خانواده آماده شوند. بعد از بروز یک حادثه، کودکان را می‌توان در برنامه بازسازی و عادی سازی دخیل کرد.
واکنش کودکان درمقابل حوادث برحسب سن کودکان دو ساله؛
کودکانی که قادر به حرف‌زدن نیستند. اگر یک تروما را تجربه کنند قادر به بیان حادثه یا احساسات خود نیستند.
به هرحال،آنها خاطرات حوادث را از روی بو، صدا یا حتی دیدن حفظ می‌کنند.
کودکان درقبال حوادث واکنش‌هایی چون بدخلقی و زودرنجی، گریه بیش از حد و یا درخواست بغل ونوازش از خود نشان می‌دهند.
آنها در این سن بیشتر تحت تاثیر نحوه مقابله ورفتار والدین در برابر حوادث قراردارند.
با گذر زمان، کودکان ممکن است از آن حال وهوا بیرون بیایند و ذهنیت مربوط به سالها قبل را به فراموشی بسپارند.
کودکان پیش‌دبستانی (6-3سال)؛
آنها اغلب در مواجه با حوادث، احساس ناتوانی و ضعف می‌کنند.
چرا که سن و سال و جثهآنها کوچک است و توانایی حفاظت از خود و دیگران را ندارند.
درنتیجه آنها بی‌نهایت از جداشدن از والدین خود واهمه دارند، چراکه معنای فقدان و ازدست دادن همیشگی را نمی‌فهمند.
آنها اثرات را دایمی یا برگشت پذیر می‌بینند.
ممکن است هفته‌ها پس ازوقوع یک حادثه شدید،‌ فعالیت‌های این کودکان تداعی و تکرار مجدد حادثه یاسانحه برای چندین بار متوالی باشد.
کودکان10-7سال (سن مدرسه)؛
بچه‌هایی که در سنین مدرسه هستند، توانایی درک و فهم فقدان و از دست دادن عزیزانشان را دارند.
بعضی کودکان با جزییات حادثه تا حد زیادی درگیر شده و می‌خواهندکه دائماً از آن صحبت کنند.
این تمایل با تمرکز کودک در مدرسه تداخل پیداکرده،باعث می‌شود عملکرد وی کاهش پیداکند.
درمدرسه، کودکان ممکن است اطلاعات نادرستی ازهم‌سن و سال‌های خود بشنوند، که باعث بروز عکس‌العمل‌هایی چون غم، ترس بسیار و یا ترس از وقوع دوباره حادثه، احساس گناه از افراط و تفریط در حادثه و یا عصبانیت از اینکه حادثه قابل پیش‌بینی نیست و یا در خیال خود نقش نجاتگر را ایفا می‌کنند.
نوجوانان و جوانان (11 تا 18سال)؛
همچنان که کودکان بزرگ می‌شوند، شناخت و برداشت آنها از رخداد حوادث وسیع‌تر و واکنش آنها همانند بزرگسالان می‌شود.
نوجوانان ممکن است در حوادث، رفتارهای مخاطره‌آمیز مثل رانندگی بی‌مهابا و بی پروا یا مصرف مواد مخدراز خود بروز دهند. بعضی هم ممکن است هراس ترک خانه را داشته و به همین خاطر از انجام فعالیت‌های قبلی خودداری‌کنند. بیشتر نوجوانان و جوانان در رویاهای خود سیر می‌کنند.
بعد از یک تروما، دنیا ممکن است برای آنها بسیار ناامن و خطرناک جلوه کند. یک نوجوان ممکن است تحت فشار ناشی ازاحساسات شدید باشد و احساس کند که هنوز نمی‌تواند درمورد آن با دیگران صحبت کند.
ملاقات کردن مکرر کودکان، نیاز روحی آنها می‌باشد
واکنش کودکان متأثر از رفتار، افکار و احساسات والدین است.
بزرگسالان بایدآن ها را تشویق کنند که افکار و احساسات خود در مورد حوادث را با دیگران درمیان بگذارند.
تعبیر و برداشت‌های نادرست کودکان از حادثه و خطر را با توضیحات درست و شفاف و گوش دادن به دغدغه‌های کودکان و پاسخ به سئوالات‌ آنها رفع کنید.
با تأیید حرف‌ها و برداشت‌های آنها همراه با بحث و صحبت در مورد برنامه‌های درست و دقیق برای ایمنی به آنها احساس دهید.
به حرفهایشان با دقت توجه کنید و اگر کودکی سئوالی در مورد حادثه پرسیدخیلی ساده و راحت بدون هیچ پیچیدگی پاسخ وی را بدهید.
بعضی از آن ها در قیاس بادیگران با داشتن اطلاعات کافی در مورد حوادث بیشتر آسوده می‌شوند، پس ببینیدکه کودکی که از شما سئوال می‌پرسید به چه میزان اطلاعات نیاز دارد.
اگر کودکی در بیان احساساتش با مشکل روبروست از او بخواهید که از حادثه نقاشی بکشد و یا داستانی درموردآنچه اتفاق افتاده بازگو کند.
سعی کنید علت ترس و نگرانی کودکان را بفهمید و توجه داشته باشید، که درپی حوادث کودکان از این موارد بیشتر احساس ترس و نگرانی دارند:
اینکه حوادث دوباره اتفاق خواهند افتاد.افراد و نزدیک آنها کشته یا مجروح خواهند شد.
آنها دور از خانواده یا تنها خواهند ماند.

حمایت روانی کودکان

درآغوش‌گرفتن وتماس با کودکان به آنها آرامش و قوت قلب می‌دهد.
کودکان را ترغیب کنید تا احساساتشان را بیان کنند.
وقت بیشتری مثلاً زمان خواب را با کودکان بگذرانید.
دقت داشته باشیدکه، برنامه درسی، غذا و استراحت خود را دوباره انجام دهند.
برای کمک به کودکان و ایجاد این احساس در آنها که به ترمیم و به اوضاع خانواده و زندگی کمک‌می‌کنندآنها را در کارهای روزمره دخالت دهید.
رفتارهای مثبت آنها را تشخیص و مورد تشویق قراردهید.
توجه داشته باشیدکه بچه‌ها نسبت به حوادث طیف عکس‌العمل‌های متفاوتی دارند.
بچه‌هارا تشویق کنیدتا در به روز درآوردن برنامه مقابله با حوادث به خانواده کمک کنند.
به سوالات کودکان در مورد آنچه اتفاق افتاده، پاسخ صادقانه بدهید.
رفتارهایی مثل شب اداری کودکان را بپذیرید.
مانع بازی وسرگرمی آن ها نشوید.
امکانات بازی و سرگرمی را برای کودکان فراه مکنید.
حتی الامکان ازتغییر مکان مدام کودک خودداری کنید.
به نیازهای تغذیه ای وبهداشتی کودکان در تمام سنین توجه کنید.
برای تخلیه هیجانی و تسکین روانی کودکان ، آنان را تشویق به نقاشی کشیدن کنید و ابزار و لوازم نقاشی را برای آنان مهیا کنید.
اگر بواسطه دنبال کردن اقدامات بالا، از قوت قلب دادن به کودک دچار خستگی شدید،و با این حال، فرزند شما همچنان دچار افسردگی است و اگر که عکس‌العمل‌های وی به مرور بد و بدتر می‌شود و یا رفتارهای روزانه وی در مدرسه، خانه، با سایر ارتباطات تداخل می‌یابد.
در اینصورت بهتر است که حتماً با یک متخصص مشورت کنید.
می‌توانید برای رفع نیاز کودکان از کمک‌ و مشورت پزشک کودکان، روانپزشک و متخصصین روان و سلامت بهره‌مند شوید.

نظارت بر استفاده کودکان از رسانه ها

پوشش خبری حوادث در یک حادثه ممکن است باعث ایجاد ترس، سردرگمی و بروز نگرانی در کودکان شود.
این امر بویژه، در مورد حوادث بزرگ مصداق پیدا می‌کند که باعث وارد آوردن خسارات مالی و جانی و جراحت‌های قابل توجه می‌شود.
در مورد کودکان به ویژه تکرارتصویر یک حادثه این ذهنیت را تداعی کند که یک حادثه بارها و بارها به وقوع خواهد پیوست.
درصورتی‌که والدین به فرزندان خود اجازه می‌دهند که برای دیدن عکس ‌یا اخبارحوادث از تلویزیون یا از اینترنت استفاده کنند، باید، آنها را همراهی کرده و توضیحات بیشتری در رابطه با حوادث به آنها بدهند.

استفاده از شبکه‌های حمایتی

زمانی‌که والدین احساس خود و نیز راه‌های غلبه بر آن را دریابند، می‌توانند به راحتی به فرزندان خود کمک کنند. برای این کار باید با ایجاد واستفاده ازچتر حمایتی اجتماعی خانواده،‌ دوستان، سازمان‌های مرتبط و نهادهای مذهبی و یا سایرمنابع مرتبط کمک بگیرند.
والدین می‌توانند این موقعیت را طوری ایجاد کنندکه در یک حادثه یا وضعیت اضطراری قادر به کنترل و اداره رفتار خود بوده و در واقع بهترین حامی کودکان ‌باشند. در واقع با این کار، والدین بیشتر می‌توانند به فرزندان خودکمک کنند.لازم به ذکر است که والدین همواره بهترین منبع برای کمک وحمایتازکودکان‌در مواقع دشوار و سختی می‌باشند. بدین منظور والدین برای کمک و حمایت از فرزندان، باید نیازهای خود را دریافته و برنامه‌ای برای پاسخ به آن داشته باشند.
آمادگی در حوادث به افراد کمک می‌کند تا این حقیقت را بپذیرند که حادثه اتفاق خواهد ‌افتاد، درضمن فرصتی فراهم می‌آورد تا آنها به شناسایی وگردآوری منابع مورد نیاز برای برخورد با نیازهای اصلی بعد از حادثه بپردازند. افراد با آمادگی بیشتر، بهتر بر مشکلات غلبه کرده و بیشتر فرزندان خود رادرمی‌یابند.

کمک‌های دیگر دستورالعمل کلی برای کمک به افراد بعد ازحادثه

برای کسب اطلاعات موردنیاز جهت کمک‌رسانی به مصدومین به دقت اخبار گوش فرا دهید و گزارش‌ها را دنبال کنید، ببینیدکجا به نیروی داوطلب نیاز است، زمانی‌که تنها نیاز به نیروهای متخصص می‌باشد از منطقه آسیب‌دیده دور بمانید.
درصورت امکان غذا، آب و لوازم ضروری مورد نیازخود را به منطقه حادثه دیده ببرید.
این امر بویژه در مواردی که منطقه وسیعی‌ دچارآسیب‌دیدگی‌ شده و به اقلام و لوازم فوری و ضروری آن هم در اسرع وقت نیازست، بسیارحائز اهمیت می‌باشد به منظور کمک به سازمان‌های امداد پول نقد یا چک بدهید.
چراکه این سازمان‌ها و گروه‌ها برای کمک، و نیز خریداری اقلام مورد نیاز و ارسال آن به مردم نیازمند، سازماندهی شده‌اند.
پوشاک،غذا و یاسایر اقلام ارسالی به سازمان‌های دولتی و یا امدادی به تدریج از بین می‌رود، مگر اینکه اقلام خاص و ویژه‌ای درخواست شده باشد.
درحالت عادی، این سازمان‌ها منابعی برای دسته‌بندی اقلام اهدایی ندارند.
اقلام مورد نیاز و مشخص (مثل مواد فاسد نشدنی) را به جای اقلام متفاوت اهداکنید.
ببیند که اقلام و کالاها کجا و از چه طریق ارسال می‌شود، چه کسانی آنرا بارگیری می‌کند و درنهایت به چه طریق توزیع می‌شود.
بدون برنامه‌ریزی کافی، اقلام بسیار زیادی بلا استفاده و بی‌مصرف باقی می‌مانند.