زخم باز می‌تواند در اثر ورود میکروارگانیسم‌ها (میکروب) آلوده شود. میکروب‌ها ممکن است از منشا آسیب، هوا، زیر انگشتان یا تکه‌هایی از لباس که در زخم فرو رفته‌اند (به طور مثال در مورد زخم‌های گلوله‌ای) وارد شوند. خون‌ریزی، بخشی از آلودگی را دفع می‌کند؛ میکروب‌های باقی‌مانده ممکن است توسط گلبول‌های سفید خون نابود شوند. با این وجود، اگر آلودگی یا بافت مرده در داخل زخم باقی بماند، عفونت می‌تواند در سراسر بدن انتشار پیدا کند. کزاز نیز یک خطر احتمالی است. هر زخمی که پس از گذشت 24 ساعت، شروع به بهبود نکرده باشد، احتمالا عفونی شده است. شاید لازم شود مصدومی را که یک زخم در معرض خطر عفونت دارد؛ با آنتی‌بیوتیک‌ها یا تزریق داروهای ضد کزاز درمان کرد.
تشخیص
• افزایش درد و ناراحتی در محل زخم
• تورم، قرمزی و احساس گرما در اطراف محل آسیب
• وجود چرک در داخل زخم یا تراوش چرک از زخم
• خطوط قرمز کم‌رنگ روی پوست که به غدد گردن، زیر بغل و کشاله ران ختم می‌شوند.
• نشانه‌های تب (مثل عرق کردن، تشنگی، لرز و بی‌حالی) در مصدومانی که عفونت پیشرفته دارند.
اهداف
• پیشگیری از پیشرفت عفونت
• در صورت نیاز درخواست کمک پزشکی
اقدامات
1) در صورت امکان، دستکش یک بار مصرف بپوشید. زخم را با یک پانسمان استریل یا یک قطعه پارچه تمیز بدون کرک بپوشانید و باندپیچی کنید. باند را خیلی محکم نبندید.
2) اندام آسیب‌دیده را بالا ببرید و به کمک آویز و یا باندپیچی، آن را نگه دارید. این عمل باعث کاهش تورم در اطراف محل زخم می‌شود.
3) به مصدوم بگویید که به پزشک خود مراجعه کند. اگر به نظر می‌رسد که عفونت رو به پیشرفت است (نشانه‌های تب مثل عرق‌کردن، لرز، تشنگی یا بی‌حالی که وجود دارند)، با یک پزشک تماس بگیرید یا مصدوم را به بیمارستان منتقل کنید.
منبع:http://www.salamat.com
