« شیخ مفید » یکی از علمای مخلص و مجاهد شیعه، به شمار می آید. از وی آثار و کتب متعددی به یادگار باقی مانده است. او در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هجری به تحقیق و بررسی در باره ی امور دین، و رفع مشکلات شیعیان بر مبنای آیات قرآن و کلام معصومین همّت گماشت.
روزی مردی نزد شیخ مفید آمد و گفت: همسرم در حالی که فرزندی در شکم دارد، از دنیا رفته است، آیا اجازه آن دارم که آن دو را با هم در یک قبر به خاک بسپارم؟ پاسخ شیخ مثبت بود. لذا مرد، راهی شد. ولی در میان راه، جوانی وی را متوقف ساخت و گفت: « از طرف شیخ پیغامی دارم. » شیخ فرمود: « فرزندتان – یادگار همسرت – را فورا ً از شکم او خارج کن. سپس همسرت را به خاک بسپار، انشاء الله مورد رحمت و آمرزش خدایش قرار گیرد.»
مرد با عجله به سوی منزل شتافت، تا آنچه را مأمور بود، انجام دهد. سالها گذشت … روزی جوانی نزد شیخ آمد. دستش را فشرد و گفت: « می خواهم دستان مردی را بفشارم که به من زندگی عطا کرد.» شیخ جویای داستان شد. جوان، قصه ی خود را باز گفت. لرزه بر اندام شیخ مفید افتاد. شیخ می دانست که آن جوان را وی به دنبال آن مرد نفرستاده بود و با خود گفت: خداوندا! فتوای من می تواند مرز بین مرگ و زندگی انسان باشد. آنچنان بیمناک گشت که در منزلش را بست و از صدور فتوی اجتناب کرد. در آن هنگام بود که از ناحیه ی مقدّسه ی بقیه الله الاعظم (روحی و ارواحنا لتراب مقدمه الفداء) توقیعی برای او صادر شد. حضرت چنین فرمودند:
« ایها الشیخ المفید، منک الفتوی و منا التصدیق». «ای شیخ مفید! فتوی از تو، و استوار کردن و اصلاحش از ما.» 1
آری، ما ضعیف و خطا کاریم. خداوند منّان که ظرفیت ما را می داند، امر فرموده تقوی پیشه کنیم، به افرادی که وسیله ی خلق به سوی خدایند تمسّک جوئیم، و صادقانه در راه خدا بکوشیم.
« یا ایُّها الَذینَ آمنوا اتَّقو اللهَ وَابتَغوا اِلَیهِ الوَسیله و جاهِدوا فی سَبیلهِ لَعَلَّکُم تُفلِحونَ »
« ای کسانی که ایمان آورده اید، از خدا پروا کنید، و به سوی او وسیله بجویید، و در راه او جهاد کنید، باشد که رستگار شوید. » 2
لیکن باید به خاطر سپرد که عنایات حجت خدا، اطاعتی مداوم و نور طلبانه همچون چرخش سیارات بر گرد خورشید آسمان می طلبد، صداقتی شفاف و زلال همچون دانه های شبنم بر لاله های دشستان می خواهد، خلوص بکر و سبک همچون نسیم سحرگاهان می جوید، و عقلی روشن و تابان همچون درخشش ستارگان بر شبهای تار بیابان، اقتضاء می کند. آیا در پیشگاه امام عصرمان و حجت خدا که اینگونه نگران ما است، چنین صداقت و خلوصی پیشکش آورده ایم؟ کمی به خود آییم و بیندیشیم. امروز هم می تواند نخستین روز بیداری و هوشیاری ما باشد. و توفیق از خدا است .

پی نوشت ها :

1. کلمه الامام المهدی(ع) ، ج1 ، ص 182.
2. سوره ی مائده آیه ی 35
منبع:کتاب درس نامه انتظار