نویسنده: محمد غفارنیا

(عقبه بن خالد می‌گوید: من و معلی خدمت امام صادق (علیه السلام) رسیدیم. امام (علیه السلام) فرمود: یا عقبه، در روز قیامت خداوندی هیچ دینی را از بندگانش نمی‌پذیرد، مگر همین دینی که شما قبول کرده و بر آن هستید. بین هر یک از شما و چیزهایی که با دیدن آن چشمتان بدان روشن می‌شود، بیش از این که یک دم نفستان به گلو گاه برسد، فاصله نیست. گفتم: یابن رسول الله، مگر چه می‌بیند؟ فرمود: «می بیند. »عقبه می‌گوید بیش از ده بار این سوال را تکرار کردم و هر بار امام (علیه السلام) در پاسخ تنها به همین جمله قناعت کرد که «می بیند»! در آخر مجلس رو به من کرده، صدا زد و فرمود: لابد می‌خواهی، بدانی که چه چیزرا می‌بیند؟ گفتم: آری قطعاً… سپس گریستم.
آن حضرت به حال من رقت کرد و گفت: «آن دو را می‌بیند. » گفتم: پدر و مادرم فدایت باد، کدام دو نفر؟ فرمود: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و علی (علیه السلام) را، هیچ انسان با ایمانی چشم از جهان نمی‌پوشد، مگر این دو بزرگوار را خواهد دید که به او بشارت می‌دهند.
راوی می‌گوید: پرسیدم: سخنی هم با او می‌گویند؟ فرمود: «بلی، نزد میت می‌آیند. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بر بالینش می‌نشیند و می‌فرماید: ای دوست خدا، مژده باد تراکه من پیامبر خدایم و برای تو از آنچه در دنیا باقی گذاشته‌ای بهترم.
امیرالمؤمنین (علیه السلام) نیز پایین می‌نشیند و می‌فرماید: ای دوست خدا، من علی بن ابی طالب هستم که دوستم داشتی امروز خواهی دید که وجود من برای تو سودمند خواهد بود.
سپس حضرت فرمود: «این را خداوند در قرآن بیان کرده است. » عرض کردم: فدایت شوم، در کجای قرآن است؟ فرمود: آنجا که می‌گوید:
(الَّذِینَ آمَنُوا وَکَانُوا یَتَّقُونَ * لَهُمُ الْبُشْرَى فِی الْحَیَاهِ الدُّنْیَا وَفِی الْآخِرَهِ… ) (1) آنان که ایمان آوردند (و از مخالفت فرمان خدا) پرهیز کردند، در زندگی دنیا و آخرت، آنها را از سوی خدا همواره بشارت است. (2)

پی‌نوشت‌ها:

1-یونس/64.
2-تفسیر عیاشی: ج2. ص125؛ برهان: ج2. ص190.
منبع مقاله :
غفارنیا، محمد، (1387) 142 قصّه از قرآن: همراه با شأن نزول آیاتی از قرآن، قم: جامعه القرآن الکریم، چاپ اول