نویسنده: محمد غفارنیا

می‌دانیم که از فقهای اهل تسنن، پیرو ائمه و پیشوایان معصوم شیعه نبوده‌اند. آنها در حکم و قضاوت به ظاهر قرآن، یا روایاتی که از طریق صحابه و تابعان وارد شده باشد، یا به رای و قیاس خویش عمل می‌کردند.
روزی قتاده فقیه اهل بصره در نشستی که در حضور امام صادق (علیه السلام) داشت، حضرت از او پرسید: تو فقیه اهل بصره‌ای؟
عرض کرد: بلی.
حضرت در شناخت امام و حجت‎‌های خداوند مطالبی را بیان فرمودند و روشنگری‌هایی کردند. قتاده شیفته حضور در مجلس امام (علیه السلام) شد که ابهت و جلال خاص آن حضرت سراسر قلب او را فرا گرفته بود. وی گفت: اصلحک الله، در پیش دانشمندان بسیار نشسته‌ام، اما در نزد هیچ یک، آن چنان که در حضور تو دلم به تشویش افتاده است، مضطرب نشده است.
امام باقر فرمود: آیا می‌دانی تو کجا نشسته‌ای؟ در برابرکسی که خدا درباره شان گفته است:
(فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَیُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآَصَالِ رِجَالٌ لَا تُلْهِیهِمْ تِجَارَهٌ وَلَا بَیْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاهِ وَإِیتَاءِ الزَّکَاهِ… )
در خانه‌هایی که خداوند اجازه فرموده دیواره‎‌های آن را بالا برند. خانه‌هایی که نام خدا در آن برده شده است و صبح و شام در آن تسبیح گویند. مردانی که نه تجارت آنها را از یاد خدا و برداشتن نماز و ادای زکات غافل می‌کند، و نه معامله. (1)
سپس فرمود: «فانت ثم، و نحن اولئک»: تو همان هستی که گفتی «فقیه اهل بصره»، و ما این هستیم که قرآن می‌گوید. ))
قتاده در جواب گفت: «راست گفتی، فدایت شوم. به خدا سوگند، منظور خدا خانه‎‌های سنگی و گلی نیست؛ بلکه منظور خداوند، خانه‎‌های وحی و ایمان و هدایت است. » (2)

پی‌نوشت‌ها:

1-سوره نور/36.
2-نورالثقلین: ج3. ص609.
منبع مقاله :
غفارنیا، محمد، (1387) 142 قصّه از قرآن: همراه با شأن نزول آیاتی از قرآن، قم: جامعه القرآن الکریم، چاپ اول