نویسنده: محمد غفارنیا

خداوند متعال در یکی از آیات خود (مائده/67) به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) دستور داد، تا علی (علیه السلام) را برای امامت امت و جانشینی خود برگزیند.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در غدیر خم با حضور انبوه جمعیتی که به یکصد و بیست هزار نفر می‌رسیدند، چنین فرمودند: «من کنت مولاه فعلی مولاه»هر کس من ولی و مولای او هستم، علی ولی و مولای اوست.
در این وقت کارگزاران و عمال ابلیس نزد وی (شیطان) آمده و خاک بر سر و روی خویش می‌ریختند.
ابلیس پرسید: چه شده است؟
گفتند: پیامبر با نصب این مرد، گرهی در کار ما ایجاد کرد که تا روز قیامت گشودنی نیست.
ابلیس به آنها گفت: این طور نیست که شما تصور می‌کنید؛ بلکه از اطرافیان او کسانی به من وعده‌هایی داده‌اند که هرگز از آن تخلف نمی‌ورزند.
خداوند این موضوع را طی آیه‌ای به پیامبر خود خبر داد:
(وَلَقَدْ صَدَّقَ عَلَیْهِمْ إِبْلِیسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِیقًا مِنْ الْمُؤْمِنِینَ ) (1)
ابلیس در گمان خود درست پنداشت؛ لذا همگی آنان از او پیروی کردند، جز گروه اندکی از مؤمنان. (2)
امام باقر (علیه السلام) فرمود: تأویل این آیه موقع رحلت رسول خدا آشکار شد که گفتند: «پیامبر از روی هوی سخن می‌گوید!«
در این هنگام که منافقان وصیت پیامبر را به هوای نفس و جنون نسبت دادند، ابلیس اولیای خود را دور خویش جمع کرد و گفت: آدم (علیه السلام) پیمان خود را شکست، ولی به خدا کفر نورزید؛ اما اینان و منافقان هم نقض عهد کردند و هم به رسول خدا کافر شدند.
هنگامی که پیامبر از دنیا رفت و مردم غیر علی را به امامت خود برگزیدند، ابلیس تاجی بر سر نهاد و زینت تمام گرفت. بر منبری فرا نشست و سواره و پیاده خویش را فرا خواند. گفت: بروید و شاد باشید که بعد از این کسی از خدا اطاعت نخواهد کرد، مگر تا وقتی که امامی عادل ظهور نماید. (3)

پی‌نوشت‌ها:

1-سبا/20.
2-تفسیر برهان: ج3. ص350. ح2.
3-تفسیر برهان: ج3. ص349. ح1.
منبع مقاله :
غفارنیا، محمد، (1387) 142 قصّه از قرآن: همراه با شأن نزول آیاتی از قرآن، قم: جامعه القرآن الکریم، چاپ اول