نویسنده: عذراسادات حکیم

موز طبیعتی معتدل و تر است.
موز دارای ویتامین‌های بسیاری است که از جمله آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
A.B1,B2,B3,B6,C
املاح معدنی موز بسیار است که از جمله آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
آهن، اسید فولیک، پتاسیم، روی، سدیم، فسفر، مس، منگنز، منیزیم، کلسیم، ید.
از جمله فایده‌های درمانی موز می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
یکی از مهم‌ترین خواص موز خون ساز بودن آن است.
موز سرشار از انرژی و فاقد کلسترول است وفشارو کلسترول خون را کاهش می‌دهد و گردش خون را تنظیم می‌نماید.
از بیماری‌های قلبی پیشگیری می‌کند، قند خون را تنظیم و رگ‌های خونی را باز می‌کند.
بیماری‌های مغز و اعصاب را بهبود می‌بخشد و افسردگی واسترس را از بین می‌برد.
موز غذای ماهیچه‌های در حال فعالیت است.
یبوست را درمان، زخم‌ها و سرفه‌های خشک را بهبود و مانع از اختلال حواس در دوران پیری می‌شود.
نرم کننده ریه و دستگاه گوارش است وبهبود دهنده زخم معده و روده است.
موز برای افراد لاغر مفید است.
ملین است واسهال را درمان و استخوان‌ها را تقویت می‌کند.
کربوهیدارت موجود در موز، به سرعت در دستگاه گوارش هضم و جذب شده و وارد خون می‌شود.
موز غلظت خون را افزایش می‌دهد.
تقویت کننده معده ونیروی جنسی است. جوشانده آن خون ریزی را متوقف می‌کند. ریشه موز کرم معده را نابود می‌نماید. (1)

ضررها
زیاده روی در خوردن موز برای مبتلایان به مرض قند مضر است چرا که قند فراوانی دارد.
موز نفخ آور است، مخصوصاً در کسانی که مزاج سردی دارند، منجر به گاز معده می‌شود.

پی نوشت ها :

1. میوه وگیاهان دارویی، صفحه 167.
منبع: حکیم، عذراسادات؛ (1388) میوه درمانی با بهره گیری از دستورهای اسلامی، قم، عصر غیبت، چاپ نخست.