اخلاقی فردی
ـ میزان بازماندن از حق، متابعت هوای نفس است.
ـ ما باید این را بفهمیم که همه چیز هستیم و از هیچ کس، کم نداریم.
ـ توکل به خدای تعالی، یکی از فروع توحید و ایمان است.
ـ یقین به حقیقت، ثمره توحید است.
ـ غرور و غفلت، انسان را به تباهی می کشاند.
ـ یأس، از جنود شیطان است و امید، از جنود خداست؛ همیشه امیدوار باشید.
ـ عزت نفس، مبدأش توکل علی اللّه و اعتماد بر حق تعالی است.
ـ هر قدمی که برای تحصیل علم برمی دارید، قدمی هم برای کوبیدن خواسته های نفسانی، تقویت قوای روحانی، کسب مکارم اخلاق، تحصیل معنویات و تقوا بردارید.
ـ اگر ایمان وارد قلب شود، کارها اصلاح می شود.
ـ اگر در کارها نیت خالص نباشد، انسان را از درگاه ربوبی دور می کند.
ـ خدا نکند انسان پیش از آنکه خود را بسازد، جامعه به او روی آورد و در میان مردم، نفوذ و شخصیتی پیدا کند؛ که خود را می بازد.
ـ پیش از آنکه فرصت از دست برود، چاره بیندیشید.
ـ توجه به او (خدا) را از یاد نبرید؛ توجه به او، منشأ خیرات است.
ـ باید به قلبتان برسانید که هرکاری انجام می دهید، در محضر خدا هستید.
ـ به خدا متوجه شوید، تا دل ها به تو متوجه شود.
ـ صبر در معاصی، منشأ تقوای نفس است.
ـ لازمه فراموشی حق تعالی آن است که انسان خود را فراموش کند.
ـ دوراندیش باشید؛ عواقب امور را بسنجید؛ عقبه های خطرناکی که دارید، به یاد آورید و از فشار قبر، عالم برزخ، مشکلات و شدایدی که به دنبال آن است، غفلت نکنید.
ـ این دنیا با تمام زرق و برق ظاهری اش، ناچیزتر از آن است که قابل محبت باشد.
ـ قلب جوان، لطیف و ملکوتی است و انگیزه های فساد در آن ضعیف است؛ لیکن هرچه سن بالا رود، ریشه گناه در قلب قوی تر و محکم تر می گردد، تا جایی که کندن آن از دل ممکن نیست.
ـ مقامی که برای بندگان صالح خدا در نظر گرفته شده، تمام دنیا و مافیها ـ با آن جلوه های ساختگی ـ در مقابل آن، به قدر پشیزی ارزش ندارد.
ـ جز به خالق یکتا، به احدی توجه نداشته باشید.
ـ عید واقعی آن وقتی است که انسان رضای خدا را به دست بیاورد و درون خود را اصلاح کند.
ـ خود را به ساده زیستن عادت دهید و از تعلق قلب به مال و منال و جاه و مقام بپرهیزید.
ـ خداخواهی، سعه صدر می آورد و سعه صدر، تواضع و عزت نفس می آورد.
ـ آنچه که انسان را به مراتب عالی انسانیت می رساند، کوشش خود انسان است.
ـ آنچه که در عالم آخرت واقع می شود، چیزی است که در این دنیا تهیه گردیده است.
ـ قلب انسان، مانند آینه صاف و روشن است و بر اثر توجه فوق العاده به دنیا و کثرت معاصی، کدر می شود.
ـ زندگی در دنیای امروز، زندگی در مدرسه اراده است و سعادت و شقاوت هر انسانی به اراده همان انسان رقم می خورد.
ـ از حالا که جوان هستید و قوای جوانی محفوظ است، جدیت کنید به اینکه هوای نفس را از نفس خودتان خارج کنید.
ـ خدای تعالی دوست دارد که در وقت ذکر او، بنده، منقطع به سوی او و متضرع و خالص باشد.
ـ حب دنیا و نفس، بزرگ ترین حجاب های رخسار محبوب است.
ـ میزان ارزش، این دو خاصه است: علم و تقوا توأماً.
ـ در اسلام، همه امور مقدمه انسان سازی است.
ـ علم توحید هم اگر برای غیرخدا باشد، از حُجب ظلمانی است.
ـ اگر انسان خباثت را از نهادش بیرون نکند، هرچه درس بخواند و تحصیل نماید، نه تنها فایده ای بر آن مترتب نمی شود، بلکه ضررها دارد.
ـ دلبستگی به رحمت حق، منشأ تربیت نفوس و نرم شدن قلوب می شود.
ـ تقویت روح، به این است که توجه تان به خدای تبارک و تعالی زیاد باشد.
ـ روحانیی که خود را پیرو و شیعه علی بن ابی طالب علیه السلام می داند، ممکن نیست به مشتهیات دنیا توجهی داشته باشد.
ـ دلبستگی به هرچه که غیر حق است، خار طریق سلوک الی اللّه است.
ـ قدرت طلبی از هرکه باشد، از شیطان است.
ـ کبر، از اخلاق خاصه شیطان است.
ـ از نتایج صبر، تربیت نفس است.
ـ اگر به سبب اعمال و کردار و رفتار ناروای شما یک نفر گمراه شده و از اسلام برگردد، مرتکب اعظم کبایر می باشید.
ـ عالم سوء، عالم متوجه به دنیا و عالمی که در فکر حفظ مسند و ریاست باشد، نمی تواند با دشمنان اسلام مبارزه نماید.
ـ قبل از آنکه عنان اختیار از کف شما ربوده شود، خود را بسازید و اصلاح کنید.
ـ علم و تقوا اگر در کسی جمع باشد، در دنیا و آخرت سعادتمند است.
ـ توجه به زرق و برق دنیا، انسان را از آن احساس انسانی اش می برد.
ـ خودبینی، ارث شیطان است.
ـ راه مستقیم الهی است که می تواند انسان را از نقص، رو به کمال ببرد.
ـ مقاصد وقتی که عالی شد، زحمت های در راه آن مقصد، باید در نظر انسان نباشد.
ـ ایمان، نوری است الهی که قلب را مورد تجلیات حق تعالی قرار می دهد.
ـ برای هر کسی، هر کاری که بکند، باز جای توبه هست؛ در توبه باز است و رحمت خدا واسع است.
ـ اهمیت امراض نفسانیه، هزاران درجه بیشتر از امراض جسمانیه است.
ـ تمام فسادهایی که در عالم پیدا می شود، از خودخواهی پیدا می شود.
ـ آن علمی که شروع بشود به اسم ربّ، نور هدایت دارد.
ـ وای به حال طالب علمی که علوم، در قلب او کدورت و ظلمت آورد.
ـ علم نور است، ولی در دل سیاه و قلب فاسد، دامنه ظلمت و سیاهی را گسترده تر می سازد.
ـ در درس و بحث، اخلاص داشته باشید تا شما را به خدا نزدیک کند.
ـ علمی که انسان را به خدا نزدیک می کند، در نَفس دنیا طلب، باعث دوری بیشتر از درگاه ذی الجلال می گردد.
ـ حزب اللّه باشید و از زرق و برق زندگی و جلوه های ساختگی آن بپرهیزید.
ـ گمان نمی کنم عبادتی بالاتر از خدمت به محرومین وجود داشته باشد.
ـ نماز خوب، فحشا و منکر را از یک امت بیرون می کند.
ـ طبقه ای که می خواهند مردم را ارشاد کنند، باید اقوالشان با اعمالشان موافق باشد.
ـ حقوق اسلام، یک حقوق مترقی و متکامل و جامع است.
ـ با خَلق خدا حسن سلوک داشته، نیکو معاشرت کنید و با نظر عطوفت و مهربانی به آنان بنگرید.
ـ آن چیزی که دارد این سیاره ما را در سراشیبی انحطاط قرار می دهد، انحراف اخلاقی است.
ـ اهل آخرت با هم در صلح و صفا هستند و قلب هایشان مملو از محبت خدا و بندگان خداست.
ـ انبیای خدا برای این مبعوث شدند که آدم تربیت کنند؛ انسان بسازند؛ بشر را از زشتی ها، پلیدی ها، فسادها و رذایل اخلاقی دور سازند و با فضایل و آداب حسنه آشنا کنند.
ـ کسی که دیگر مسلمانان از دست و زبان و چشم او در امان نباشند، در حقیقت مسلمان نیست.
ـ تمام رسانه ها، مربی یک کشور هستند، باید تربیت کنند کشور را.
ـ شهدا را قلم ها می سازند و قلم ها هستند که شهید پرورند.
ـ مهم ترین عامل در کسب خودکفایی و بازسازی، توسعه مراکز علمی و تحقیقاتی و تمرکز و هدایت امکانات و تشویق همه جانبه نیروهای متعهد و متخصص است.
ـ آن کس قلمش قلم انسانی است که از روی انصاف بنویسد.
منبع: پایگاه حوزه نت
پدید آورنده : فاطمه عسگری
تهیه و تنظیم: جواددلاوری، تبیان
