مترجم:نوشین دیانت
منبع:sharghnewspaper.ir
فرزندان به ابراز محبت جسمانى والدین به مقدار زیاد نیاز دارند؛ نه تنها وقتى نوزاد هستند بلکه تا زمانى که دوران کودکى و نوجوانى را مى گذرانند هم این نیاز در آنها هست. ما انسان ها موجوداتى وابسته به حس بساوایى هستیم و لمس فیزیکى دیگران نیاز طبیعى ما است.به نظر مى رسد گاهى اوقات پدر و مادرها آنقدر به پرورش ذهنى کودکانشان بها مى دهند که از نیازهاى مهمتر آنها مانند نیاز به لمس شدن غافل مى مانند. آن قدر وقتمان به نگرانى در این باره مى گذرد که چه کار کنیم فرزندانمان باهوش تر بشوند که اغلب فراموش مى کنیم اساس رابطه خوب والدین و کودک عاطفى و جسمى است نه ذهنى.
خرید اسباب بازى هاى آموزشى که متعهد مى شوند یادگیرى فرزندتان را متحول کنند ممکن است باعث شوند احساس کنید پدر یا مادر خوبى هستید اما در بلندمدت در رشد فرزند شما تاثیر ناچیزى خواهند داشت. کودک نوپاى شما از غلت زدن روى زمین با همراهى شما بهره بیشترى نصیبش مى شود تا اینکه بالاى تختش آویز زیبایى آویزان کنید یا اینکه به او یک دسته کارت بدهید که زبان خارجى یا جدول ضرب یاد بگیرد.
مزایاى لمس فیزیکى فرزند چیزى بیش از منفعت روانشناختى است. به این سادگى ها هم نیست که بغل کردن بچه فقط حس خوبى دارد. نوزادان بسیارى گونه ها- نه فقط انسان بلکه سایر پستانداران هم – وقتى والدینشان آنها را با مهربانى و عطوفت لمس مى کنند رشد سالم ترى دارند. لمس شدن رشد فیزیکى را تحریک مى کند، اضطراب را کاهش مى دهد و به عملکرد بهتر سیستم ایمنى کمک مى کند. ضمناً اگر از آن پدر و مادرهایى هستید که همیشه در این فکرید که چه کار کنید تا فرزندتان باهوش تر شود دلگرم کننده خواهد بود که بفهمید پژوهش هاى جدید نشان مى دهند تماس فیزیکى والدین با بچه ها باعث رشد مغز کودک مى شود. کشتى گرفتن با بچه کوچکتان برنده شدن او را در مسابقات تضمین نمى کند اما احتمالاً به پرورش ذهنى او کمک مى کند و هیچ هزینه اى هم در بر ندارد.
مزایاى ابراز محبت جسمانى به کودک فقط به خود او محدود نمى شود. دلبستگى عاطفى خود شما هم به فرزندتان با لمس فیزیکى منظم شدیدتر مى شود. به عبارت دیگر وقت گذاشتن براى تکان دادن فرزند تا اینکه خوابش ببرد همانقدر که براى او خوب است براى خودتان هم مفید است. به خصوص پدرها باید این نکته را به خاطر بسپارند زیرا آنها کمتر از مادران تماس فیزیکى را بخشى از فعالیت هاى لازم براى نگهدارى از کودک مانند غذا دادن، لباس پوشاندن و حمام کردن مى دانند. البته این موضوع براى پدر و مادرهایى که ساعات طولانى بیرون از خانه کار مى کنند و نگهدارى از بچه را به دیگران مى سپارند هم اهمیت بسیارى دارد. باید هر چند وقت یک بار به خود یادآورى کنید که تماس فیزیکى با فرزند براى سلامت روابطتان ضرورى است.
براى بسیارى پدر و مادرها ابراز محبت جسمانى به کودک خردسال آسان است چرا که این موضوع بخشى از نگهدارى لحظه به لحظه از نوزاد است. نوازش سر و صورت او هنگام پرستارى یا وقتى که شیشه شیر را به دهانش مى گذارید، بوسیدن او وقتى او را در صندلى مخصوصش در ماشین مى گذارید، مالیدن پشتش وقتى با هم کتاب تصویرى نگاه مى کنید، بازى با انگشتان پایش وقتى حمامش مى کنید یا قلقلک دادن او وقتى لباس به تنش مى کنید، هیچ کدام سخت نیستند. حتى وقتى به راه مى افتد هم فرصت هاى بسیارى پیش مى آید که او را بغل کنید و ببوسید.
اما هنگامى که کودک به سال هاى مهدکودک مى رسد باید هوشیارانه و سنجیده عواطف خود را توامان به صورت جسمى و کلامى نشان بدهید. وقتى او سه یا چهارساله مى شود فرصت هاى طبیعى کمترى براى در آغوش گرفتن و بوسیدن او پیش مى آید چون او حالا خودش مى تواند لباس بپوشد، غذا بخورد و در خانه این طرف و آن طرف برود. اما اینکه فرزندتان از لحاظ بدنى تواناتر و گویایى او روان تر است به این معنى نیست که به ابراز محبت بدنى کمترى از طرف شما نیاز دارد. باید خودتان موقعیت هایى را به وجود بیاورید.
به این واقعیت توجه کنید اگر طورى با او رفتار کنید انگار که هنوز یک بچه کوچک است ممکن است بعضى از رفتارهاى محبت آمیز جسمى شما با مقاومت او روبه رو شود. در چهار یا پنج سالگى بچه ها از نوازش و بوسه فرمایشى خوششان نمى آید و از اینکه به او بگویید که بچه کوچولوى عزیز آنها هستید لذت نمى برند. ممکن است شما آرزو کنید بچه مهدکودکى شما هنوز نوزاد بود اما او اصلاً این طور فکر نمى کند.به همین علت است که فرزندتان وقتى کارتون تماشا مى کند و حواسش نیست دستتان را مى گیرد اما وقتى بیرون از خانه به او بگویید این کار را بکند مقاومت نشان مى دهد. کار او به این معنى نیست که دوست ندارد او را لمس کنید – البته که دوست دارد. فقط نمى خواهد به روشى لمس شود که احساس بزرگ شدنش را زیر سئوال ببرد. (باز هم به این معنى نیست که وقتى ملاحظات ایمنى حکم مى کند او را مجبور نکنید که دستتان را بگیرد مثلاً وقتى از خیابان رد مى شوید یا به یک فروشگاه شلوغ مى روید. در این شرایط موضوع اصلاً ابراز عواطف نیست.)