نویسنده: دکتر لورنس استینبرگ

به نظر مى رسد هر روز چیزى درباره جنبه هایى از طبیعت انسان کشف مى شود که ربطى به ژن ها دارد. کتاب هاى بسیارى درباره گستره اى که ژن ها تعیین مى کنند ما که هستیم منتشر شده است که مى تواند ما را شگفت زده کند که آیا پدر و مادرها اصلاً با هم تفاوتى در این دارند که فرزندان شان چطور از کار درآیند. اما تفاوت بسیارى هست بین اینکه بگوییم ژن ها مهم هستند (که درست هم هست) و اینکه بنابراین پدر و مادرها با هم فرقى ندارند (که درست نیست).شکى نیست که کودکان میل به رشد در جهات معینى را به ارث مى برند. بعضى بچه ها پرخاشگرتر از بقیه هستند در حالى که بعضى ها خجالتى تر از بقیه اند. بعضى بچه ها از نظر ژنتیکى به برون گرایى تمایل دارند و بعضى ها درون گر اترند. اما تفاوت بزرگى بین این هست که بگوییم شخصیت کودک «تحت تاثیر» ژن هایش است تا اینکه بگوییم ژن ها شخصیت او را «مقدر» کرده اند.بگذارید از آنچه مى خواهم بگویم تصویرى به دست بدهم. همه ما افرادى را مى شناسیم که استعداد چاقى دارند و دیگرانى را هم مى شناسیم که خیلى خیلى غذا مى خورند اما چاق نمى شوند. اما این موضوع به این معنا نیست که سرنوشت افراد گروه اول چاقى است و گروه دوم ناچار به لاغرى مداد باقى مى مانند.بلکه به این معنا است که گروه اول براى اینکه چاق نشوند باید از رژیم کم چربى تر پیروى کنند و نسبت به گروه دوم ورزش را جدى تر بگیرند. به همین ترتیب کسى که از لحاظ ژنتیکى مستعد کم رویى است مى تواند اجتماعى بودن را یاد بگیرد اما این کار براى او بیشتر از کسى طول مى کشد که ساختار ژنتیکى متفاوتى دارد.همین منطق در مورد پرورش کودکان هم صدق مى کند. روشى که هر کودک طبق آن بار مى آید، بر چگونگى طبیعت ژنتیکى او تاثیر مى گذارد. مطمئناً مشکل است (اما نه غیرممکن) از کودکى که استعداد خجالتى بودن را به ارث برده، کودکى پرخاشجو بسازیم یا برعکس. اما اینکه کودکى که مستعد پرخاشگرى است در زمین بازى قلدر باشد یا بازیکن هاکى معقولى باشد با این مشخص مى شود که چگونه تربیت شده است نه از طریق ژن هایش. محیط مشخص مى کند تمایل ژنتیک کودک به کم رویى با کناره گیرى دردناک او از سایرین بروز یابد یا فقط نسبت به سایر کودکان کم حرف تر باشد. کودکانى که به صورت ژنتیک پرخاش جو هستند نیاز به کمک والدین شان دارند تا یاد بگیرند چگونه پرخاشگرى خود را کنترل کنند و کودکانى که به کم رویى گرایش دارند به تشویق بیشترى نیاز دارند تا بر خجالتى بودن خود غلبه کنند. به عبارت دیگر، تجلى نهایى خلق و خوى ژنتیک فرزند شما بستگى به چگونگى پرورش او دارد نه فقط به DNA او.

منبع:sharghnewspaper.ir