بزرگان شیعه برای تثبیت ایمان مردم به ولادت و وجود امام زمان، قدم گذاشته، دست به تألیف کتاب‌های گوناگون در این زمینه زدند که از آن جمله می‌توان به این تألیفات اشاره نمود:
۱. ابواسحاق ابراهیم‌بن‌اسحاق احمری نهاوندی: «کتاب الغیبه»؛[۱]
۲. ابواسحاق ابراهیم‌بن‌الأنماطی کوفی اسدی: «کتاب الغیبه»؛[۲]
۳. احمدبن‌حسین عبدالله مهرانی آبی: «ترتیب الأدله فیما یلزم خصوم الامامیه دفعه عن الغیبه و الغائب»؛[۳]
۴. ابوالعباس احمدبن‌علی رازی: «الشفاء و الجلاء عن الغیبه»؛[۴]
۵. ابوالحسن احمدبن‌محمدبن‌عمران‌بن‌موسی، معروف به ابن‌الجندی: «الغیبه»؛[۵]
۶. اشرف‌بن‌اعز، معروف به تالج العلی علوی حسینی: «الغیبه»؛[۶]
۷. ابومحمد حسن‌بن‌حمزه، معروف به طبری: «الغیبه»؛[۷]
۸. ابومحمد حسن‌بن‌محمدبن‌یحیی، معروف به ابن‌اخی طاهر: «کتاب الغیبه و ذکر القائم»؛[۸]
۹. ابوالحسن حنظله‌بن‌زکریا تمیمی قزوینی: «الغیبه»؛[۹]
۱۰. ابوالحسن سلامه‌بن‌محمدبن‌اسماعیل: «کتاب الغیبه و کشف الحیره»؛[۱۰]
۱۱. ابوالفضل عباس‌بن‌هشام ناشری اسدی: «کتاب الغیبه»؛[۱۱]
۱۲. ابوالعباس عبدالله‌بن‌جعفربن‌حسین حمیری قمی: «کتاب الغیبه و التوقیعات»؛[۱۲]
۱۳. ابومحمد عبدالوهاب مادرائی: «کتاب الغیبه»؛[۱۳]
۱۴. محمدبن‌محمدبن‌نعمان، مغروف به شیخ مفید: «کتاب الغیبه»، «المسائل العشره فی الغیبه»، «مختصر فی الغیبه»، «النقض علی الطلحی فی الغیبه»، «جواب الفارقبین فی الغیبه». شیخ مفید در برخی از کتب خود به‌طور ضمنی، بحث‌های فراوانی از مهدویت نموده است ازقبیل: «الایضاح فی الامامه و الغیبه»، «الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد»، «العیون و المحاسن»، «الجوابات فی خروج الامام المهدی علیه‌السلام»؛
۱۵. ابوالقاسم علی‌بن‌حسین، معروف به شریف مرتضی: «المقنع فی الغیبه»؛[۱۴]
۱۶. علی‌بن‌محمدبن‌علی‌بن‌عمربن‌ریاح: «کتاب الغیبه»؛[۱۵]
۱۷. ابوعبدالله کاتب محمدبن‌ابراهیم‌بن‌جعفر: «کتاب الغیبه»؛[۱۶]
۱۸. ابوعلی کاتب اسکافی محمدبن‌احمدبن‌جنید: «ازاله الران عن قلوب الاخوان فی الغیبه»؛[۱۷]
۱۹. ابوعبدالله محمدبن‌احمد صفوانی: «کتاب الغیبه و کشف الحیره»؛[۱۸]
۲۰. محمدبن‌زیدبن‌علی فارسی: «کتاب الغیبه»؛[۱۹]
۲۱. ابوالفتح محمدبن‌علی‌بن‌عثمان کراجکی: «البرهان علی طول عمر صاحب الزمان» و «الاستطراف فی ذکر ما ورد فی الغیبه فی الانصاف»؛[۲۰]
۲۲. ابوبکر محمد‌بن‌قاسم بغدادی: «کتاب الغیبه»؛[۲۱]
۲۳. ابوالنضر محمدبن‌منصور عیاشی: «کتاب الغیبه»؛[۲۲]
۲۴. ابوالفرج مظفربن‌علی‌بن‌حسین همدانی: «کتاب الغیبه»؛[۲۳]
اینها اسامی کتاب‌هایی بود که تا آخر قرن سوم هجری درباره رفع حیرت در زمان غیبت، به‌طور مستقل نوشته شده است.
پی‌نوشت‌ها
۱. رجال نجاشی، ص۱۹، رقم ۲۱.
۲. همان، ص۱۵، رقم ۱۳.
۳. معلم العلماء، ابن‌شهرآشوب، ص۶۰، رقم ۱۱۳.
۴. رجال نجاشی، ص۹۷، رقم ۲۴۰.
۵. همان، ص۸۵، رقم ۲۰۶.
۶. الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ج۱۶، ص۷۵، رقم ۳۷۵.
۷. رجال نجاشی، ص۶۴، رقم ۱۵۰.
۸. همان، رقم ۱۴۹.
۹. همان، ص۱۴۷، رقم۳۸۰.
۱۰. همان، ص۱۹۲، رقم۵۱۴.
۱۱. همان، ص۳۸۰، رقم۷۴۱.
۱۲. همان، ص۲۱۹، رقم۵۷۳.
۱۳. همان، ص۲۴۷، رقم ۶۵۲.
۱۴. همان، ص۲۷۰و۲۷۱، رقم۷۰۸.
۱۵. همان، ص۲۵۹و۲۶۰، رقم۶۷۹.
۱۶. همان، ص۳۸۳، رقم۱۰۴۳.
۱۷. همان، ص۳۸۵،رقم۱۰۴۷.
۱۸. همان، ص۳۹۳، رقم۱۰۵۰.
۱۹. فهرست طوسی، ص۱۵۹، رقم ۶۹۹.
۲۰. الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ج۱۶، ص۷۹و۸۰.
۲۱. همان، ج۳، ص۹۲، رقم۲۹۲؛ رجال نجاشی، ص۳۸۱، رقم۱۰۳۵.
۲۲. رجال نجاشی، ص۳۵۰تا۳۵۳، رقم۹۴۴.
۲۳. الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ج۱۶، ص۸۲، رقم ۴۰۶.
