زراره که یکى از شاگردان و اصحاب امام صادق علیه السّلام است ، از آن حضرت حکایت کند:
در زمان حضرت ابا عبداللّه الحسین علیه السّلام شخصى به نام عبداللّه بن شدّاد لیثى ، دچار بیمارى و تب سختى شده بود.
امام حسین علیه السّلام به جهت عیادت و دیدار او راهى منزلش شد، و چون که حضرت خواست وارد منزل شود بلافاصله تب او برطرف گردید؛ و مریض گفت : راضى شدم به حقّانیّتى که از طرف خداوند متعال به شما اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السّلام ارزانى شده است تا جائى که تب از شما فرار مى کند.
امام حسین علیه السّلام فرمود: قسم به خداوند! چیزى آفریده نشده است مگر آن که تحت فرمان ما خواهد بود.
زراره گوید: سپس صدائى را شنیدیم که مى گفت : لبّیک یا ابن رسول اللّه ! و آن گاه امام حسین علیه السّلام فرمود: آیا امیرالمؤ منین علیه السّلام تو را دستور نداده است که فقط به افرادى نزدیک شوى که یا دشمن ما بوده و یا گناهکار باشد، که سبب کفّاره گناهش شود، پس چرا به این شخص روى آورده اى .(1)

1-بحارالا نوار: ج 44، ص 183، مناقب ابن شهرآشوب : ج 4، ص 51، س 6.

منبع: چهل داستان وچهل حدیث از امام حسین علیه السلام ، حجت الاسلام والمسلمین عبدالله صالحی