پدیدآورنده : جواد محدثی
منبع: حکمت های عسکری
امام حسن عسکری علیه السلام فرمود:
خَیرٌ مِنَ الحیاهِ مَا إِذا فَقَدْتَهُ اَبْغَضْتَ الحیاهَ، و شَرٌّ مِنَ المَوتِ مَا إِذا نَزَلَ بِکَ اَحبَبْتَ الموتَ؛
بهتر از زندگی، چیزی است که چون آن را از دست دهی از «زندگی» بدت آید. و بدتر از مرگ چیزی است که چون بر تو فرود آید، «مرگ» را دوست داشته باشی.
موسوعه سیره اهل البیت علیهم السلام، ج۳۴،ص ۱۲۹
شرح حدیث
زندگی زیبا و دوست داشتنی است، اما اگر با مصیبتهای جانکاه همراه باشد، اگر انسان دچار غربت و تنهایی یا بیماری درمان ناپذیر شود، یا مورد تهمت و سوءظن قرار گیرد، از همین زندگی خسته می شود و چه بسا آرزوی مرگ می کند. پس معلوم می شود که عزّت و آبرومندی، انس و همدلی، سلامتی و عافیت و… از خود زندگی دوست داشتنی تر است و نبود اینها، زندگی را در نظر انسان تلخ و تحمل ناپذیر می کند و معلوم می شود که بدنامی، بی همدمی، بیماریهای درمان ناپذیر، در نظر انسان از مرگ بدتر است.
عمر اگر خوش گذرد زندگی نوح کم استور به سختی گذرد، نیم نفس بسیار است
امام حسین علیه السلام می فرمایند:
«مرگ با عزّت، از زندگی با ذلّت بهتر است» (بحارالانوار، ج۴۴، ص ۱۹۲).
این حدیث می رساند که ارزش زندگی وقتی است که با عزّت و شرافت و سرافرازی همراه باشد.
باید قدر نعمتها را دانست و از بلاها به خداوند پناه برد.
زندگی، تنها خوردن و خوابیدن نیست، بلکه برای انسانهای آگاه، مفهومی عمیق تر دارد. اگر امام سجاد علیه السلام در دعای خویش می گوید: «خدایا اگر عمرم چراگاه شیطان شده است، هرچه زودتر جانم را بگیر (صحیفه ی سجادیه، دعای بیستم، (ان کان عمری مرتعاً للشیطان).)، گویای این حقیقت است که برای انسان عارف، زندگی آمیخته به گناه، ارزشی ندارد و مرگ بهتر از آن است.
به زندگی خویش معنا دهیم تا دوستش داشته باشیم.
