در فرهنگ مهدویت، از آغاز تا به امروز همواره زنانی حضور داشته اند که تأثیر آنان بر فرهنگ سازی مهدویت کاملاً محسوس و روشن است. این مقاله مربوط به زندگی بانو جده (حدیث) مادر امام حسن عسکری(ع) است.
جده مادر امام حسن عسکری(ع) است که به نام حدیث یا حُدیث نامش ثبت شده که بعد از شهادت امام حسن عسکری در قید حیات بوده است.
احمد ابراهیم می‌گوید ما به سال 262 به خدمت حکیمه خاتون رسیدیم و پرسیدیم حجت خدا بعد از امام حسن عسکری(ع) کیست؟ ایشان می فرمایند حجت خدا حجت بن حسن(ع). گفتم ایشان کجا هستند؟ گفتند مستور و مخفی است. گفتم اگر به ایشان دسترسی نباشد، شیعیان به چه کسی باید پناه ببرند؟ ایشان فرمودند به جده مادر امام حسن عسکری(ع). گفتم در مراجعه به یک زن، ما از که پیروی کنیم؟ وقتی امام حسن عسکری(ع) در بین ما نیست و آقا بقیه الله مخفی است و شما می‌فرمایید ما به سراغ جده بریم. اکنون در این مراجعه و دیدار با یک زن از چه کسی پیروی کنیم؟
گفتند از امام حسین(ع) که در روز عاشورا حضرت دستور دادند که آنچه از آقا فخر الساجدین، زین العابدین بپرسند از زینب کبری نقل بشود و بعد از آن در تمام این مسیر تا رجوع به مدینه، سؤالاتی که از حضرت زین العابدین می‌پرسیدند، حضرت می‌فرمودند عمه‌ام زینب، این چنین می‌فرماید همه‌ی آن‌چه از امام سجاد(ع) صادر می شد به استناد حضرت زینب کبری (س) بود به عنوان «سَتراً علی الحجه» که حجت خدا محفوظ بماند. که این مطلب را علامه مجلسی در بحارالانوار جلد 51 ص 364 نقل فرموده است؛ هرچند منابع فراوان است و ما به عنوان نمونه یک مورد را ذکر می‌کنیم.
حضرت جده در حرم عسکریین مدفون است. در این حرم مطهر علاوه بر امام هادی(ع) و عسکری حضرت نرجس خاتون و حضرت جده (حدیث) مدفون است. ایشان وصیت کرده بود مرا در خانه دفن کنید. چون آن‌جا خانه‌ی امام بود.
وقتی خواستند ایشان را دفن کنند، جعفر آمد و سروصدا کرد و گفت من نمی‌گذارم ایشان را در خانه من دفن کنید. همان‌جا بود که دیدند حجت خدا ظاهر شد و با صلابت گفت: اینجا خانه تو هست؟ و جعفر کنار رفت و حضرت جده (حدیث) را دفن کردند و این هم در جلد پنجاه و دوم بحارالانوار، ص 42 از جده نقل شده است.
پس اولین شاهد عینی ولادت حضرت، حکیمه خاتون است و دومین کسی که در این رابطه برای ما به شدت مطرح است، حضرت جده، مادر امام حسن عسکری(ع) است که پناه شیعیان در آن دوران بود.