تحلیل و بررسی مسأله مهدویت نشان می‌دهد، از منظر آیات قرآن و روایات، این آموزه به گروه خاص، قشر خاص و یا سن ویژه‌ای اختصاص ندارد. برابر با منابع معتبر و مستند، مهدویت یک آموزه فراملیتی و فراجنسیتی خواهد بود؛ به‌همین‌روی تفکیک و تجزیه یاوران امام عصر به اقشار متفاوت و گروه‌های سنی مختلف چندان قابل دفاع نیست.
البته در برخی روایات از حضور چشمگیر جوانان در یاری امام مهدی علیه‌السلام یاد شده است، ولی به‌رغم صدور این روایات، نمی‌توان حضور افراد غیر جوان در میان یاران امام را در اقلیت تصور کرد؛ چراکه طبق ساختار زبان روایات ـ که برای انتقال معارف اهل بیت به جامعه به کار گرفته شده است ـ دور از تصور نیست، منظور از جوانی اشاره به توانمندی یاوران حضرت باشد؛ به همین دلیل به نظر می‌آید صدور روایاتی که در آنها به حضور پرشور جوانان در میان یاوران حضرت پرداخته شده است، به منظور تبیین توانمندی و قوت آنها، به‌ویژه دفاع از آموزه مهدویت، ولایت و امامت باشد.
در روایت آمده است:
«یاران حضرت، همه جوان هستند و افراد کهن سال و پیر، مانند سرمه در چشم و نمک در غذا اندک می‌باشند».[۱]
بیشتر یاران انبیا و پیشوایان گذشته نیز جوان بودند. در جوان، شور و خروش بیشتر است. جوان از حالت محافظهکاری کمتری برخوردار بوده، برای حرکت و تلاش، آمادگی بیشتری دارد. دلکندن و جداشدن از زندگی و دنیا در جوان راحتتر و بیشتر است. امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید:
«جوانان را دریاب! آنان زود‌تر از دیگران به کار خیر روی میآورند».[۲]
تاریخ صدر اسلام نیز گواه بر این مطلب است؛ پیامبر گرامی اسلام در کلامی فرمود: «خداوند مرا به پیامبری برانگیخت؛ جوانان با من پیمان بستند و بزرگسالان به مخالفتم برخاستند».[۳]
پی‌نوشت‌ها
۱. الغیبه، نعمانی، ص۳۱۶.
۲. کافی، کلینی، ج۱۵، ص۲۳۱.
۳. سفینه‌البحار، محدث قمی، ج۲، ص۱۷۶
