امام زمان بیش از هر کس دیگری به زیبایی دوران طلایی ظهور، آشنا و آگاه است. آن بزرگوار، به خوبی می‌‎داند که مردم در دوران ظهور، به رشد و تعالی بی‎نظیری دست می‌‎یابند و جامعه انسانی به بهترین صورت ممکن ـ آن گونه که شایسته و زیبنده زندگی بشری است ـ تحقق می‌‎یابد. او که بر بندگان و مخلوقات خدا بسیار مهربان است، آرزو دارد که انسان‌ها به زندگی شایسته خود رسیده و بتوانند درجات کمال را طی کنند.
سید‌بن‌طاووس می‌‎گوید:
سحرگاهی در سرداب مقدس، صدای حضرت را شنیدم که می‌‎فرمود: «خدایا! همانا شیعیان از نور ما و باقی طینت ما آفریده شده‌اند. خطاهای آن‌ها را به ما ببخش و آن‌ها را از آتش جهنم نجات ده».[۱] آن حضرت واقعا منتظر است؛ منتظر آماده شدن مردم است تا خداوند، اذن ظهور دهد. این سنت الاهی است، که تا مردم عوض نشوند، خداوند نیز سرنوشت مردم را عوض نکند.[۲] بنابراین، امام زمان نیز برای ظهور دعا می‌‎کند و هم برای ظهور آماده است، اما مشکل اصلی، آماده‌شدن شرایط ظهور است که باید فراهم شود.
پی‌نوشت‌ها
۱. مهر بی‌کران، ص۲۹۱.
۲. رعد:۱۱.