یکی از سنن انبیای پیشین، غیبت از دیدگان مردم بوده که درمورد امام زمان نیز جاری شده است. برای نمونه چند مورد از غیبت‌های انبیا را ذکر می‌کنیم:
۱. حضرت ادریس: پس از جریانی که در میان ایشان و جباران زمان به وقوع پیوست به مدت بیست سال غایب بود و پس از آن ظاهر شد و به پیروان خود نوید فرج و قیام قائم از فرزندان خود (حضرت نوح) را داد.
۲. حضرت نوح: ایشان تا سن 460 سالگی، یعنی تا پیش از بعثت، در غیبت به سر می‌برد.
۳. حضرت صالح: ایشان نیز در برهه‌ای از زمان، از قوم خود غایب شد و هنگامی که بازگشت، مردم او را نشناختند و به سه گروه منکر، شکاک و اهل یقین تقسیم شدند.
۴. حضرت ابراهیم: ‌مرحوم صدوق می‌فرماید: غیبت حضرت ابراهیم شبیه به غیبت امام مهدی علیه‌السلام است، بلکه از آن هم شگفت‌انگیزتر است. ایشان از هنگام انعقاد نطفه تا زمانی که مأمور به تبلیغ شد، در مخفیگاه بود و پس از آن دو غیبت دیگر هم داشت.
۵. حضرت یوسف: مدت غیبت ایشان بیست سال بود. سه روز در چاه و چند سال در زندان و باقی آن را در پادشاهی گذراند.
۶. حضرت موسی: 28 سال از قوم خود ناپدید شد و پس از آنکه او را شناختند، باز هم به مدت پنجاه و اندی سال غایب گردید.
۷. حضرت شعیب: مدت طولانی از قوم خود غائب شد.
۸. حضرت اسماعیل صادق‌الوعد: یک سال از قوم خود غایب شد.
۹. حضرت الیاس: مدتی از قوم خود غایب بود و در بیابان‌ها به سر می‌برد.
۱۰. حضرت سلیمان: ایشان نیز مدتی طولانی از قوم خود غایب بود.
۱۱. حضرت دانیال: نود سال از قوم خود ناپدید و در دست بخت‌النصر اسیر بود.
۱۲. حضرت عیسی: آن حضرت غیبت‌های متعددی داشتند؛ در بلاد به سیاحت می‌پرداخت و قومش خبری از او نداشتند. یک‌بار غیبت ایشان در مصر و شام دوازده سال طول کشید. مجموع غیبت ایشان را تا دویست و پنجاه سال هم گفته‌اند و اکنون نیز در غیبت به سر می‌برد و ان‌شاءالله با امام مهدی علیه‌السلام ظهور خواهد کرد.[۱] پی‌نوشت‌ها
۱. الشیعه و الرجعه، محمدرضا طبسی نجفی، ج۱، ص ۲۹۹.