«بقیـع»، مزرعه غم و کشتزار اندوه است. درختی که در این غریب آباد می روید، ریشه در مظلومیّتی هزار و چهارصد ساله دارد. اینجا دیگر باید عنان را به دستِ «دل» سپرد، اینجا باید دل را در چشمه «اشک» شستشو ...