قرآن کریم :

وَ لْیَعْفوا وَ لْیَصْفَحوا أَ لا تُحِبُّونَ أَنْ یَغْفِرَ اللّهُ لَکُمْ وَ اللّهُ غَفورٌ رَحیمٌ؛
[سوره نور ، آیه ۲۲] … باید عفو کنید و لغزش هاى دیگران را نادیده بگیرید. آیا دوست نمى دارید خداوند شما را ببخشد؟ و خداوند آمرزنده و مهربان است.

۱پیامبر صلی الله علیه و آله : إنَّ أَوْلَى النّاسِ بِاللّه ِ وَبِرَسولِهِ مَنْ بَدا بِالسَّلامِ؛

نزدیک ترین مردم به خدا و رسول او کسى است که آغازگر سلام باشد.
[بحارالأنوار، ج ۷۶، ص ۱۲، ح ۵۰]

۲امام على علیه السلام : أَبْلَغُ ماتَسْتَدِرُّ بِهِ الرَّحْمَهَ أَنْ تُضْمِرَ لِجَمیعِ النّاسِ الرَّحْمَهَ؛

مؤثّرترین وسیله جلب رحمت خدا این است که خیرخواه همه مردم باشى.
[غررالحکم، ح ۳۳۵۳]

۳پیامبر صلی الله علیه و آله : إِذا اوقِفَ الْعِبادُ نادى مُنادٍ: لِیَقُمْ مَنْ أَجْرُهُ عَلَى اللّه ِ وَلْیَدْخُلِ الْجَنَّهَ قیلَ:مَنْ ذَا الَّذى أَجْرُهُ عَلَى اللّه ِ؟ قالَ: الْعافُونَ عَنِ النّاسِ؛

هنگامى که بندگان در پیشگاه خدا مى ایستند، آواز دهنده اى ندا دهد: آن کس کهمزدش با خداست برخیزد و به بهشت رود. گفته مى شود: چه کسى مزدش با خداست؟مى گوید: گذشت کنندگان از مردم.
[کنزالعمال، ح ۷۰۰۹]

۴پیامبر صلی الله علیه و آله : یَروى عَنْ رَبِّهِ تَبارَکَ وَتَعالى ـ حُقَّتْ مَحَبَّتى عَلَى الْمُتَزاوِرَیْنِ فىَّوَحُقَّتْ مَحَبَّتى عَلَى الْمُتَباذِلینَ فىَّ وَهُمْ عَلى مَنابِرَ مِنْ نورٍ یَغْبِطُهُمُ النَّبیّونَوَالصِّدّیقونَ بِمَکانِهِمْ؛

خداوند متعال مى فرماید: بر خود واجب کرده ام دوست داشتن کسانى را که به خاطرمن به دیدار یکدیگر مى روند و کسانى که در راه من به یکدیگر بخشش مى نمایند، چنینکسانى (روز قیامت) بر منابرى از نورند به گونه اى که پیامبران و صدیقین به جایگاه آنانغبطه مى خورند.
[صحیح ابن حبّان، ج ۲، ص ۳۳۸]

۵امام على علیه السلام : مَنْ أَصْلَحَ فیما بَیْنَهُ وَبَیْنَ اللّه ِ أَصْلَحَ اللّه ُ فیما بَیْنَهُ وَبَیْنَ النّاسِ؛

هر کس رابطه اش را با خدا اصلاح کند، خداوند رابطه او را با مردم اصلاح خواهد نمود.
[بحارالأنوار، ج ۷۱، ص ۳۶۶، ح ۱۲]

۶پیامبر صلی الله علیه و آله : أَمَرَنى رَبّى بِمُداراهِ النّاسِ کَما أَمَرَنى بِأَداءِ الْفَرائِضِ؛

پروردگارم، همان گونه که مرا به انجام واجبات فرمان داده، به مدارا کردن با مردم نیزفرمان داده است.
[کافى، ج ۲، ص ۱۱۷، ح ۴]

۷پیامبر صلی الله علیه و آله : اَلسَّخىُّ قَریبٌ مِنَ اللّه ِ ، قَریبٌ مِنَ النّاسِ ، قَریبٌ مِنَ الجَنَّهِ؛

سخاوتمند به خدا، مردم و بهشت نزدیک است.
[بحارالأنوار، ج ۷۳، ص ۳۰۸، ح ۳۷]

۸امام صادق علیه السلام : صَدَقَهٌ یُحِبُّهَا اللّه ُ: إِصْلاحٌ بَیْنَ النّاسِ إِذا تَفاسَدوا، وَتَقارُبٌ بَیْنَهُمْ إِذاتَباعَدوا؛

صدقه اى که خداوند آن را دوست دارد عبارت است از: اصلاح میان مردم هرگاهرابطه شان تیره شد و نزدیک کردن آنها به یکدیگر هرگاه از هم دور شدند.
[کافى، ج ۲، ص ۲۰۹، ح ۱]

۹پیامبر صلی الله علیه و آله : إِنْ أَحْبَبْتُمْ أَنْ یُحِبَّکُمُ اللّه ُ وَرَسولُهُ فَأَدّوا إِذَا ائْتُمِنْتُمْ وَاصْدُقوا إِذا حَدَّثْتُمْوَأَحْسِنوا جِوارَ مَنْ جاوَرَکُمْ؛

اگر مى خواهید که خدا و پیغمبر شما را دوست بدارند وقتى امانتى به شما سپردند بهسلامت برگردانید و چون سخن گویید راست گویید و با همسایگان خود به نیکى رفتار نمایید.
[نهج الفصاحه، ح ۵۵۴]

۱۰امام سجاد علیه السلام : أمّا حَقُّ ذِى المَعروفِ عَلَیکَ فَأن تَشکُرَهُ وتَذکُرَ مَعروفَهُ، وَ تُکْسِبَهُالمَقالَهَ الحَسَنَهَ وَتُخلِصَ لَهُ الدُّعاءَ فیما بَینَکَ وَ بَینَ اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ، فَإذا فَعَلتَ ذلِکَ کُنتَ قَدشَکَرتَهُ سِرّا وَ عَلانیَهً ، ثُمَّ إن قَدَرْتَ عَلى مُکافاتِهِ یَوما کافَیْتَهُ؛

حق کسى که به تو نیکى کرده ، این است که از او تشکر کنى و نیکیش را به زبان آورىو از وى به خوبى یاد کنى و میان خود و خداى عزّوجلّ برایش خالصانه دعا کنى ، هرگاهچنین کردى بى گمان پنهانى و آشکارا از او تشکر کرده اى . سپس اگر روزى توانستىنیکى او را جبران کنى ، جبران کن .
[خصال، ص ۵۶۸]

۱۱امام صادق علیه السلام : إذا أرادَ أَحَدُکُمْ أَنْ یُسْتَجابَ لَهُ فَلْیُطَیِّبْ کَسْبَهُ وَلْیَخْرُجْ مِنْ مَظالِمِالنّاسِ ، وَ إِنَّ اللّه َ لا یَرْفَعُ إِلَیْهِ دُعاء عَبْدٍ وَ فى بَطْنِهِ حَرامٌ أَوْ عِنْدَهُ مَظْلَمَهٌ لأِحَدٍ مِنْ خَلْقِهِ؛

هر کس بخواهد دعایش مستجاب شود، باید کسب خود را حلال کند و حق مردم رابپردازد. دعاى هیچ بنده اى که مال حرام در شکمش باشد یا حق کسى بر گردنش باشد،به درگاه خدا بالا نمى رود.
[بحارالأنوار، ج ۹۳، ص ۳۲۱، ح ۳۱]

۱۲امام على علیه السلام : وَإیّاکَ … اَنْ تَعِدَهُم فَتُتبِعَ مَوعِدَکَ بِخُلفِکَ… فَاِنَّ الخُلفَ یوجبُ المَقتَعِندَ اللّه ِ وَ النّاسِ؛

بپرهیز از خلف وعده که آن موجب نفرت خدا و مردم از تو مى شود.
[نهج البلاغه، از نامه ۵۳]

۱۳پیامبر صلی الله علیه و آله : أمَّا الحَیاءُ فَیَتَشَعَّبُ مِنهُ اللِّینُ ، والرّأفَهُ، والمُراقَبَهُ للّه ِِ فِى السِّرِّ والعَلانیَهِ،والسَّلامَهُ، واجْتِنابُ الشَّرِّ، والبَشاشَهُ، والسَّماحَهُ ، والظَّفَرُ، وحُسْنُ الثَّناءِ عَلَى المَرءِ فِى النّاسِ، فَهذا ما أصابَ العاقِلَ بِالحَیاءِ، فَطُوبى لِمَن قَبِلَ نَصیحَهَ اللّه ِ وخافَفَضیحَتَهُ؛

اما شاخه هاى حیا عبارتند از: نرمش، مهربانى، در نظر داشتن خدا در آشکار و نهان،سلامت، دورى از بدى، خوشرویى، گذشت، بخشندگى ، پیروزى و خوشنامى در میانمردم، اینها فوایدى است که خردمند از حیا مى برد. خوشا به حال کسى که نصیحت خدارا بپذیرد و از رسوایى خودش بترسد.
[تحف العقول، ص ۱۷]

۱۴پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله : أَنْصِفِ النّاسَ مِنْ نَفْسِکَ وَانْصَحِ الأُمَّهَ وَارْحَمْهُمْ فَإِذا کُنْتَ کَذلِکَ وَغَضِبَ اللّه ُ عَلى أَهْلِ بَلْدَهٍ أَنْتَ فیها وَأَرادَ أَنْ یُنْزِلَ عَلَیْهِمُ الْعَذابَ نَظَرَ إِلَیْکَ فَرَحِمَهُمْ بِکَ،یَقولُ اللّه ُ تَعالى: (وَما کانَ رَبُّکَ لِیُهْلِکَ الْقُرى بِظُلْمٍ وَأَهْلُها مُصْلِحونَ)؛

با مردم منصفانه رفتار کن و نسبت به آنان خیرخواه و مهربان باش، زیرا اگر چنینبودى و خداوند بر مردم آبادیى که تو در آن به سر مى برى خشم گرفت و خواست بر آنانعذاب فرو فرستد، به تو نگاه مى کند و به خاطر تو به آن مردم رحم مى کند. خداى متعالمى فرماید «و پروردگار تو (هرگز) بر آن نبوده است که شهرهایى را که مردمشدرستکارند، به ستمى هلاک کند».
[مکارم الاخلاق، ص ۴۵۷]

۱۵پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ أرادَ اللّه ُ بِهِ خَیْرا رَزَقَهُ اللّه ُ خَلیلاً صالِحا؛

هر کس که خداوند براى او خیر بخواهد، دوستى شایسته نصیب وى خواهد نمود.
[نهج الفصاحه، ح ۳۰۶۴]

۱۶پیامبر صلی الله علیه و آله : مُشاوَرَهُ الْعاقِلِ الناصِحِ رُشْدٌ وَیُمْنٌ وَتَوْفیقٌ مِنَ اللّه ِ فَإِذا أَشارَ عَلَیْکَالنّاصِحُ الْعاقِلُ فَإِیّاکَ وَالْخِلافَ فَإِنَّ فى ذلِکَ الْعَطَبَ؛

مشورت کردن با عاقلِ خیرخواه مایه هدایت و میمنت است و توفیقى است از جانبخداوند، پس هرگاه خیرخواه عاقل تو را راهنمایى کرد، مبادا مخالفت کنى که موجبنابودى مى شود.
[محاسن، ج ۲، ص ۶۰۲، ح ۲۵]

۱۷پیامبر صلی الله علیه و آله : إنَّ أَعْظَمَ النّاسِ مَنْزِلَهً عِنْدَاللّه ِ یَوْمَ الْقیامَهِ أَمْشاهُمْ فى أَرْضِهِ بِالنَّصیحَهِلِخَلْقِهِ؛

بلند مرتبه ترین مردم نزد خداوند در روز قیامت کسى است که در روى زمین بیشتردر خیرخواهى و ارشاد مردم قدم بردارد.
[کافى، ج ۲، ص ۲۰۸، ح ۵]

۱۸امام جواد علیه السلام : اَلْمُؤمِنُ یَحْتاجُ إلى ثَلاثِ خِصالٍ: تَوْفیقٍ مِنَ اللّه ِ وَواعِظٍ مِنْ نَفْسِهِوَقَبُولٍ مِمَّنْ یَنْصَحُهُ؛

مؤمن نیازمند سه چیز است: توفیقى از پروردگار، پند دهنده اى از درون خویش وپذیرش از نصیحت کنندگان.
[بحارالأنوار، ج ۷۸، ص ۳۵۸، ح ۱]

۱۹امام رضا علیه السلام : اَلتَّواضُعُ دَرَجاتٌ: مِنْها أَنْ یَعْرِفَ الْمَرْءُ قَدْرَ نَفْسِهِ فَیُنْزِلَها مَنْزِلَتَهابِقَلْبٍ سَلیمٍ، لایُحِبُّ أَنْ یَأْتىَ إِلى أَحَدٍ إِلاّ مِثْلَ مایُؤْتى إِلَیْهِ، إِنْ رَأى سَیِّئَهً دَرَأَهابِالْحَسَنَهِ، کاظِمُ الْغَیْظِ عافٍ عَنِ النّاسِ، وَاللّه ُ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ؛

تواضع درجاتى دارد: یکى از آنها این است که انسان اندازه خود را بشناسد و با طیبخاطر خود را در آن جایگاه قرار دهد، دوست داشته باشد با مردم همان گونه رفتار کندکه انتظار دارد با او رفتار کنند، اگر بدى دید آن را با خوبى جواب دهد، خشم خود را فروخورد و از مردم درگذرد، و خداوند نیکوکاران را دوست دارد.
[کافى، ج ۲، ص ۱۲۴، ح ۱۳]

۲۰پیامبر صلی الله علیه و آله : رَأى موسى علیه السلام رَجُلاً عِنْدَ الْعَرْشِ فَغَبَطَهُ بِمَکانِهِ فَسَأَلَ عَنْهُ فَقالَ: کانَلایَحْسُدُ النّاسَ عَلى ما آتاهُمُ اللّه ُ مِنْ فَضْلِهِ؛

حضرت موسى علیه السلام مردى را نزد عرش دید و به جایگاه او غبطه خورد و در مورد او سؤالکرد. به او گفته شد که او به آنچه خداوند از فضل خود به مردم داده است حسد نمى برد.
[روضه الواعظین، ص۴۲۴]

۲۱پیامبر صلی الله علیه و آله : یُؤْتى بِأَحَدٍ یَوْمَ القیامَهِ یوقَفُ بَیْنَ یَدَىِ اللّه ِ وَیُدْفَعُ إِلَیْهِ کِتابُهُ فَلایَرىحَسَناتِهِ فَیَقولُ: إِلهى، لَیْسَ هذا کِتابى فَإِنّى لاأَرى فیها طاعَتى؟! فَیُقالُ لَهُ: إِنَّ رَبَّکَلایَضِلُّ وَلایَنْسى ذَهَبَ عَمَلُکَ بِاغْتیابِ النّاسِ ثُمَّ یُؤْتى بِآخَرَ وَیُدْفَعُ إِلَیْهِ کِتابُهُ فَیَرىفیهِ طاعاتٍ کَثیرَهً فَیَقولُ: إِلهى ما هذا کِتابى فَإِنّى ما عَمِلْتُ هذِهِ الطّاعاتِ فَیُقالُ: لأَِنَّفُلانا اغْتابَکَ فَدُفِعَتْ حَسَناتُهُ إِلَیْکَ؛

روز قیامت فردى را مى آورند و او را در پیشگاه خدا نگه مى دارند و کارنامه اشرابه اومى دهند،اماحسنات خودرا در آن نمى بیند.عرض مى کند:الهى!این کارنامه مننیست! زیرا من در آن طاعات خود را نمى بینم! به او گفته مى شود: پروردگار تو نه خطامى کند و نه فراموش. عمل تو به سبب غیبت کردن از مردم بر باد رفت. سپس مرددیگرى را مى آورند و کارنامه اش را به او مى دهند. در آن طاعت بسیارى را مشاهدهمى کند. عرض مى کند: الهى! این کارنامه من نیست! زیرا من این طاعات را بجا نیاورده ام!گفته مى شود: فلانى از تو غیبت کرد و من حسنات او را به تو دادم.
[جامع الأخبار، ص ۴۱۲]

۲۲پیامبر صلی الله علیه و آله : مَن عالَ یَتیما حَتّى یَسْتَغْنىَ عَنْهُ أَوْجَبَ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ بِذلِکَ الْجَنَّهَ کَماأَوْجَبَ اللّه ُ لآِکِلِ مالِ الْیَتیمِ النّارَ؛

هر کس یتیمى را سرپرستى کند تا آن که بى نیاز گردد، خداوند به سبب این کاربهشت را بر او واجب سازد، همچنان که آتش دوزخ را بر خورنده مال یتیم واجبساخته است.
[بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۴، ح ۸]

۲۳پیامبر صلی الله علیه و آله : إِذا کَثُرَ الزِّنا بَعْدى کَثُرَ مَوْتُ الْفُجْأَهِ وَإِذا طُفِّفَ الْمِکْیالُ اَخَذَهُمُ اللّه ُبِالسِّنینَ وَالنَّقْصِ وَإذا مَنَعُوا الزَّکاهَ مُنِعَتِ الأْرْضُ بَرَکاتِها مِنَ الزَّرْعِ وَالثِّمارِوَالْمَعادِنِ وَإِذا جاروا فِى الْحُکْمِ تَعاوَنوا عَلَى الظُّلْمِ وَالْعُدْوانِ وَإِذا نَقَضُوا الْعُهودَسَلَّطَ اللّه ُعَلَیْهِمْ عَدُوَّهُمْ… ؛

چون پس از من زنا زیاد شود، مرگ ناگهانى زیاد مى شود و چون کم فروشى کنند،خداوند آنان را به قحطى و کمبود مبتلا مى گرداند و چون زکات ندهند، زمین برکاتخود مانند غلات و میوه ها و معادن را از آنان دریغ مى دارد و چون در قضاوت ستمنمایند، بر ظلم و تجاوز یکدیگر را یارى کنند و چون عهد و پیمان ها را بشکنند، خداونددشمنشان را بر آنان مسلّط کند… .
[تحف العقول، ص ۵۱]

۲۴پیامبر صلی الله علیه و آله : عائِدُ الْمَریضِ فى مَخْرَفَهِ الْجَنَّهِ، فَإِذا جَلَسَ عِنْدَهُ غَمَرَتْهُ الرَّحْمَهَ؛

عیادت کننده از بیمار، در نخلستان بهشت میوه مى چیند و هرگاه نزد بیمار بنشیند،رحمت خدا او را فرا مى گیرد.
[کنزالعمال، ح ۲۵۱۲۷]

۲۵امام على علیه السلام : اِنَّ اللّه َ سُبْحانَهُ فَرَضَ فى أمْوالِ الاَْغْنیاءِ اَقْواتَ الْفُقَراءِ فَما جاعَ فَقیرٌاِلاّ بِما مُتِّعَ بِهِ غَنىٌّ، وَ اللّه ُ تَعالى سائِلُهُمْ عَنْ ذلِکَ؛

خداوند سبحان غذاى فقرا را در اموال ثروتمندان قرار داده است، پس هیچ فقیرى در دنیا گرسنگى نمى کشد مگر این که ثروتمندى حق او را نداده باشد و خداوند از اغنیادر این باره خواهد پرسید.
[نهج البلاغه صبحى صالح، حکمت ۳۲۸]

۲۶پیامبر صلی الله علیه و آله : اَحَبُّ الاَْعْمالِ اِلَى اللّه ِ مَنْ اَطْعَمَ مِنْ جوعٍ اَوْ دَفَعَ عَنْهُ مَغْرَما اَوْ کَشَفَعَنْهُ کَرْبا؛

محبوب ترین کارها نزد خدا، سیر کردن گرسنه یا پرداختن بدهى یا برطرف کردنگرفتارى اوست.
[نهج الفصاحه، ح۷۶]

۲۷پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ لا یَرْحَمِ النّاسَ لا یَرْحَمْهُ اللّه ُ؛

هر کس به مردم رحم نکند، خداوند به او رحم نمى کند.
[نهج الفصاحه، ح ۲۸۹۹]

۲۸امام على علیه السلام : اَفْضَلُ الشَّفاعاتِ اَنْ تَشْفَعَ بَیْنَ اثْنَینِ فى نِکاحٍ حَتّى یَجْمَعَ اللّه ُ بَیْنَهُما؛

بهترین وساطت، وساطت میان دو نفر براى ازدواج است تا این که خداوند آن دو را بهیکدیگر برساند.
[وسائل الشیعه، ج ۲۰، ص ۴۵، ح ۲]

۲۹پیامبر صلی الله علیه و آله : خَیْرُ الاَْصْحابِ صاحِبٌ اِذا ذَکَرْتَ اللّه َ اَعانَکَ وَ اِذا نَسیتَ ذَکَّرَکَ؛

بهترین دوستان کسى است که هرگاه خدا را یاد نمودى تو را یارى کند و چون خدا رافراموش نمودى به یادت آورد.
[نهج الفصاحه، ح ۱۴۷۹]

۳۰پیامبر صلی الله علیه و آله : اِذا حَکَمْتُمْ فَاعْدِلوا وَ اِذا قُلْتُمْ فَاَحْسِنوا فَاِنَّ اللّه َ مُحْسِنٌ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ؛

هرگاه قضاوت مى کنید، عادلانه قضاوت کنید و هرگاه سخن مى گویید، نیکو بگویید،زیرا خداوند نیکوکار است و نیکوکاران را دوست دارد.
[نهج الفصاحه، ح ۲۰۰]

۳۱امام صادق علیه السلام : مَنْ بَغى صَیَّرَ اللّه ُ بَغْیَهُ عَلى نَفْسِهِ وَصارَتْ نُصْرَهُ اللّه ِ لِمَنْ بَغىعَلَیْهِ وَمَنْ نَصَرَهُ اللّه ُ غَلَبَ وَاَصابَ الظَّـفَرَ مِنَ اللّه ِ؛

هر کس ستم کند خداوند ستمش را به خود او باز مى گرداند و یارى خدا نصیب کسىمى گردد که به او ستم شده و کسى که خدا او را یارى کند غلبه پیدا مى کند و از جانب خداپیروزى نصیبش مى شود.
[تحف العقول، ص ۳۱۵]

۳۲امام على علیه السلام : مَنْ کَثُرَتْ نِعَمُ اللّه ِ عَلَیْهِ کَثُرَتْ حَوائِجُ النّاسِ اِلَیْهِ، فَاِنْ قامَ فیها بِمااَوْجَبَ اللّه ُ سُبْحانَهُ عَلَیْهِ فَقَدْ عَرَّضَها لِلدَّوامِ وَ اِنْ مَنَعَ ما اَوْجَبَ اللّه ُ سُبْحانَهُ فیها فَقَدْعَرَّضَها لِلزَّوالِ؛

هر کس نعمت هاى خدا بر او زیاد شود، نیازهاى مردم به او زیاد مى شود، حال اگر بهآنچه خداوند در این باره بر او واجب کرده عمل کند، زمینه دوام آن نعمت ها را فراهمکرده، و اگر نکند آنها را در معرض نابودى قرار داده است.
[غررالحکم، ح۸۷۵۲]

۳۳پیامبر صلی الله علیه و آله : إنَّ الاِختِلافَ والتَّنازُعَ وَالتَّثَبُّطَ مِنْ أمْرِ الْعَجْزِ وَالضَّعْفِ وَهُوَ مِمّا لایُحِبُّهُ اللّه ُ وَلا یُعْطى عَلَیْهِ النَّصْرَ وَالظَّـفَرَ؛

اختلاف و کشمکش و پشت هم اندازى، از ناتوانى و سستى است و خداوند نه آن رادوست دارد و نه با آن یارى و پیروزى مى دهد.
[بحارالأنوار، ج۲۰، ص ۱۲۶]

۳۴امام صادق علیه السلام : مَنْ شَتَمَکَ فَقُلْ لَهُ: اِنْ کُنْتَ صادِقا فیما تَقولُ فَاَسْاَلُ اللّه َ اَنْ یَغْفِرَلى،وَ اِنْ کُنْتَ کاذِبا فیما تَقولُ فَاللّه َ اَسْاَلُ اَنْ یَغْفِرَ لَکَ. وَمَنْ وَعَدَکَ بِالْخَنى فَعِدْهُبِالنَّصیحَهِ وَالرِّعاءِ؛

اگر کسى به تو ناسزا گفت به او بگو: اگر راست مى گویى، از خدا مى خواهم که مرابیامرزد و اگر دروغ مى گویى، از خدا مى خواهم که تو را بیامرزد و اگر کسى تهدیدت کرد،تو او را به خیرخواهى و مراقبت وعده ده.
[بحارالأنوار، ج۱، ص ۲۴۴، ح۱۷]

۳۵امام صادق علیه السلام : اِعْلَموا اَنَّ اللّه َ تَعالى یُبْغِضُ مِنْ خَلْقِهِ الْمتَلَـوِّنَ، فَلا تَزولوا عَنِ الْحَقِّوَاَهْلِهِ، فَاِنَّ مَنِ اسْتَبَدَّ بِالْباطِلِ وَاَهْلِهِ هَلَکَ وَفاتَتْهُ الدُّنْیا؛

بدانید که خداوند از انسان هایى که دائما رنگ عوض مى کنند نفرت دارد. پس از حقو اهل آن جدا نشوید، چرا که هر کس به باطل و اهل آن بپیوندد، نابود مى شود و دنیا راهم از دست مى دهد.
[امالى مفید، ص۱۳۷، ح ۶]

۳۶پیامبر صلی الله علیه و آله : ما مِنْ مُسْلِمٍ یَنْظُرُ امْرَأَهً اَوَّلَ رَمْقَهٍ ثُمَّ یَغُضُّ بَصَرَهُ اِلاّ اَحْدَثَ اللّه ُ تَعالىلَهُ عِبادَهً یَجِدُ حَلاوَتَها فى قَلْبِهِ؛

هیچ مرد مسلمانى نیست که نگاهش به زنى بیفتد و چشم خود را پایین بیندازد مگراین که خداى متعال به او توفیق عبادتى دهد که شیرینى آن را در دل خویش بیابد.
[کنزالعمّال، ح ۱۳۰۵۹]

۳۷امام سجاد علیه السلام : اَللّهُمَّ… وَ اَجْرِ لِلنّاسِ عَلى یَدِىَ الْخَیْرَ وَ لا تَمْحَقْهُ بِالْمَنِّ وَ هَبْ لىمَعالىَ الاَْخْلاقِ وَ اعْصِمْنى مِنَ الْفَخْرِ؛

خدایا به دست من براى مردم خیر و نیکى جارى ساز و آن را با منّت گذارى من تباهمکن، و مرا اخلاق والا عطا فرما و از فخرفروشى نگاه دار.
[صحیفه سجادیه، از دعاى ۲۰]

۳۸امام صادق علیه السلام : یَنْبَغى لِلْمُؤْمِنِ اَنْ یَکونَ فیهِ ثَمانى خِصالٍ: وَقورا عِنْدَ الهَزاهِزِ،صَبورا عِندَ البَلاءِ، شَکُورا عِنْدَ الرَّخاءِ، قانِعا بِما رَزَقَهُ اللّه ُ، لایَظْلِمُ الاَعْداءِ، وَلایَتَحامَلُ لِلاَْصْدِقاءِ، بَدَنُهُ مِنْهُ فى تَعَبٍ وَ النّاسُ مِنْهُ فى راحَهٍ؛

سزاوار است مؤمن هشت خصلت داشته باشد: در سختى ها باوقار، در گرفتارىصبور، در آسایش شاکر و به روزى خداوند قانع باشد، به دشمنان ستم نکند، از دوستانکینه و دشمنى به دل نگیرد، بدنش از او در رنج و مردم از او در آسایش باشند.
[کافى، ج۲، ص ۴۷، ح۱]

۳۹پیامبر صلی الله علیه و آله : تَفَرَّغوا مِنْ هُمومِ الدُّنْیا مَااسْتَطَعْتُمْ فَاِنَّهُ مَنْ اَقْبَلَ عَلَى اللّه ِ تَعالى بِقَلْبِهِجَعَلَ اللّه ُ قُلوبَ العِبادِ مُنْقادَهً اِلَیْهِ بِالوُدِّ وَالرَّحْمَهِ وَکانَ اللّه ُ اِلَیْهِ بِکُلِّ خَیْرٍ اَسْرَعَ؛

تا مى توانید خود را از همّ و غم دنیا فارغ سازید؛ زیرا هر کس با دل خویشبه جانب خدا روى آورد، خداوند دل هاى بندگان را از سر مهر و محبت مطیع او مى کند وهر خیرى را به او زودتر مى رساند.
[بحارالأنوار، ج ۷۷، ص ۱۶۶، ح ۳]

۴۰پیامبر صلی الله علیه و آله : لا وُکِلَ ابْنُ آدَمَ اِلاّ اِلى مَنْ رَجاهُ وَلَوْ اَنَّ ابْنَ آدَمَ لَمْ یَرْجُ اِلاَّ اللّه َ ما وُکِلَاِلى غَیْرِهِ؛

انسان به همان کسى واگذار مى شود که به او امید بسته است و اگر انسان جز به خداامید نبندد به غیر خدا واگذار نمى شود.
[کنزالعمّال، ح ۵۹۰۹]