قرآن کریم :

وَ مَن یَتَّقِ اللّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ؛
[سوره طلاق، آیه ۲ و ۳] هر کس تقواى الهى پیشه کند، خداوند راه نجاتى (از مشکلات) براى او فراهم مى کند و از جایى که گمان نمى برد به او روزى مى دهد.

۱امام على علیه السلام : کانَ فیما وَعَظَ بِهِ لقمانُ ابنَهُ اَنْ قال لَهُ: یا بُنَىَّ لِیَعْتَبِرْ مَنْ قَصُرَ یَقینَهُوَ ضَعُفَتْ نیَّتُهُ فى طَـلَبِ الرِّزقِ اَنَّ اللّهَ تَبارَکَ وَ تعالى خَلَقَهُ فى ثَلاثَهِ اَحْوالِ مِنْ اَمْرِهِوَ آتاهُ رِزْقَهُ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ فى واحِدَهٍ مِنْها کَسبٌ وَ لا حیلَهٌ اِنَّ اللّهَ تَبارَکَ وَ تَعالىسَیَرْزُقُهُ فى الحالِ الرابِعَهِ… فى رَحِمِ اُمِّهِ… مِنْ لَبَنِ اُمِّهِ… مِنْ کَسبِ اَبَوَیْهِ… حتّى إذاکَبِرَ وَ عَقَلَ وَ اکْتَسَبَ لِنَفْسِهِ ضاقَ بِهِ اَمْرُهُ وَ ظَنَّ الظُّنونَ بِرَبِّهِ وَ جَحَدَ الحُقوقَ فىمالِهِ وَ قَتَرَ عَلى نَفْسِهِ وَ عِیالِهِ، مَخافَهَ اِقْتارِ رِزْقٍ وَ سوءِ یَقینٍ بِالخَلَفَ مِنَ اللّهِ تَبارَکَوَ تَعالى؛

از جمله اندرزهاى لقمان به فرزندش این بود: فرزندم! کسى که در به دست آوردنروزى، یقینش [به خدا] اندک و نیّتش [به روزى رسان ]سست است، باید از آن عبرتآموزد که خداى تبارک و تعالى او را در سه جا از خلقتش روزى داد؛ بى آن که خودش درآن ها تلاش و برنامه اى داشته باشد. پس خداى تبارک و تعالى در مرحله چهارم نیزروزى او را خواهد داد… در رحم مادرش… و از شیر مادرش… و از درآمد والدینش روزىاو را داد… تا آن که بزرگ شد و عقلش رشد کرد و مستقلاً درآمد کسب کرد. در این هنگامبر خود سخت گرفت و به پروردگارش بدگمان شد و از ترس تنگدستى و یقین نداشتن بهوعده خداى تبارک و تعالى، حقوق مالى خود (نسبت به دیگران) را نادیده گرفت و خودو خانواده اش را در سختى و تنگنا قرار داد.
[خصال، ص ۱۲۲، ح ۱۱۴]

۲پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ یَضْمُنْ لى بِرَّ الْوالِدَیْنِ وَ صِلَهَ الرَّحِمِ اَضْمُنْ لَهُ کَثْرَهَ الْمالِ وَ زیادَهَالْعُمْرِ وَ الْمَحَبَّهَ فِى الْعَشیرَهِ؛

هر کس نیکى به پدر و مادر و صله رحم را برایم ضمانت کند، من نیز زیادى ثروت،طول عمر و محبّت او را در دل خویشاوندان ضمانت مى نمایم.
[مستدرک الوسائل، ج ۱۵، ص ۱۷۶، ح ۱۲]

۳پیامبر صلی الله علیه و آله : اَ لْعِبادَهُ عَشْرَهُ اَجْزاءٍ تِسْعَهُ اَجْزاءٍ فى طَلَبِ الْحَلالِ؛

عبادت ده جزء دارد، که نُه جزء آن، طلب روزى حلال است.
[بحارالأنوار، ج ۱۰۳، ص ۹، ح ۳۷]

۴امام صادق علیه السلام : مَنْ حَسُنَ بِرُّهُ فى اَهْلِ بَیْتِهِ زیدَ فى رِزْقِهِ؛

هر کس به شایستگى در حقّ خانواده اش نیکى کند، روزیش زیاد مى شود.
[الدعوات الراوندى، ص ۱۲۷]

۵پیامبر صلی الله علیه و آله : طَلَبُ الْحَلالِ فَریضَهٌ عَلى کُلِّ مُسْلِمٍ وَ مُسْلِمَهٍ؛

کسب درآمد حلال، بر هر مرد و زن مسلمانى واجب است.
[جامع الأخبار، ص ۳۸۹، ح ۱۰۷۹]

۶امام على علیه السلام : الجَمْعُ بَیْنَ الصَّلاتَینِ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ وَ التَّعقیبُ بَعدَ الغَداهِ و بَعْدَالعَصْرِ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ و صِلَهُ الرَّحِمِ تَزیدُ فِى الرِّزْقِ و کَسْحُ الفَنا یَزیدُ فِى الرِّزْقِ وَمُواساهُ الأَخِ فِى اللّهِ عَزَّوَجَلَّ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ وَ البُکورِ فى طَـلَبِ الرِّزقِ یَزیدُ فِىالرِّزْقِ وَ الإِسْتِغْفارُ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ وَ اسْتعِمالُ الأَمانَهِ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ و قَولُ الحَقِّیَزیدُ فِى الرِّزْقِ و إِجابَهُ المُؤَذِّنِ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ و تَرکُ الکَلامِ فِى الخَلاءِ یَزیدُ فِىالرِّزْقِ وَ تَرکُ الحِرْصِ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ و شُکْرُ المُنْعِمِ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ وَ اجْتِنابِالیَمینِ الکاذِبَهِ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ وَ الوُضوءُ قَبْلَ الطَّعامِ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ و أکلُ ما یَسْقُطُمِنَ الْخَوانِ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ و مَن سَبَّحَ اللّهَ کُلَّ یَومٍ ثَلاثینَ مَرَّهً دَفَعَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ عَنهُسَبعینُ نَوعا مِنَ الْبَلاءِ أیْسَرُهَا الْفَقر؛

دو نماز (ظهر با عصر و مغرب با عشا) را با هم خواندن، تعقیب بعد از نماز صبح وعصر، صله رحم، نظافت حریم خانه، همدردى و یارى نمودن برادر (دینى)، سحرخیزى در طلب روزى، استغفار، امانت دارى، حق گویى، اجابت دعوت مؤذن، صحبت نکردن درتوالت، ترک حرص، تشکر از ولى نعمت، پرهیز از قسم دروغ، شستن دست قبل از غذا،خوردن آنچه بیرون از سفره مى افتد، روزى را زیاد مى کنند و کسى که هر روز سى مرتبهخدا را تسبیح بگوید، خداى عزّوجلّ هفتاد نوع بلا را از او دور مى کند که آسانترین آنفقر است.
[خصال، ص ۵۰۵]

۷امام سجاد علیه السلام : اَللّهُمَّ… وَصُنْ وَجْهى بِالْیَسارِ وَ لا تَبْتَذِلْ جاهى بِالاِْقْتارِ فَاَسْتَرْزِقَاَهْلَ رِزْقِکَ وَ اَسْتَعْطىَ شِرارَ خَلْقِکَ، فَاُفْتَتَنَ بِحَمْدِ مَنْ اَعطانى وَ اُبْتَلى بِذَمِّ مَنْ مَنَعَنىوَ اَنْتَ مِنْ دونِهِم وَلىُّ الإِعطاءِ وَ الْمَنْعِ؛

خدایا… با توانگرى آبرویم را نگهدار و به تنگدستى حرمتم را از بین مبر که بر اثر آناز کسانى روزى بخواهم که روزى خوار تو هستند و از بندگان پست و بدکردار تو عطا وبخشش طلبم و در نتیجه، به ستایش آن که به من بخشیده و نکوهش آن که از من دریغکرده است، گرفتار شوم. حال آن که بخشیدن و نبخشیدن در حقیقت به دست توست.
[صحیفه سجادیه، از دعاى ۲۰]

۸امام صادق علیه السلام : مَنْ صَدَقَ لِسانُهُ زَکى عَمَلُهُ و مَن حَسُنَت نِیَّتُهُ زیدَ فى رِزقِهِ و مَنحَسُنَ بِرُّهُ بِأَهْلِ بَیْتِهِ مُدَّ لَهُ فى عُمُرِهِ؛

هر کس راستگو باشد، عملش پاکیزه مى شود و رشد مى کند؛ هر کس نیتش خوبباشد روزیش زیاد مى شود و هر کس به شایستگى در حق خانواده اش نیکى کند، عمرشطولانى مى شود.
[کافى، ج ۲، ص ۱۰۵، ح ۱۱]

۹امام على علیه السلام : اِعْلَموا اَنَّ عَبْدا وَ اِنْ ضَعُفَتْ حیلَتُهُ وَ وَهِنَتْ مَکیدَتُهُ اَنَّهُ لَنْ یُنْقَصَ مِمّا قَدَّرَ اللّهُ لَهُ وَ اِنْ قَوىَ فى شِدَّهِ الْحیلَهِ وَ قُوَّهِ الْمَکیدَهِ اَنَّهُ لَنْ یُزادَ عَلى ما قَدَّرَاللّهُ لَهُ؛

بدانید که آنچه خداوند براى انسان مقدّر کرده است، بى کم و کاست به او مى رسد،هر چند در چاره اندیشى و پیدا کردن راه هاى کسب روزى ناتوان باشد و نیز بیش از آنچهخداوند برایش مقدّر کرده به او نرسد، هر چند بسیار زرنگ و چاره اندیش باشد.
[امالى مفید، ص ۲۰۷، ح ۳۹]

۱۰پیامبر صلی الله علیه و آله : اَرْبَعٌ تَزیدُ الرِّزْقَ: حُسْنُ الْخُلْقِ وَ حُسْنُ الْجِوارِ وَ کَفُّ الاَْذى وَ قِلَّهُالضَّجْرِ؛

چهار چیز روزى را زیاد مى کند: خوش اخلاقى، خوش رفتارى با همسایه، اذیتنکردن و کم کردن بى تابى.
[معدن الجواهر، ص ۳۹]

۱۱پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ اَکَلَ مِنْ کَدِّ یَدِهِ حَلالاً فُتِحَ لَهُ اَبْوابُ الْجَنَّهِ یَدْخُلَ مِنْ اَیِّها شاءَ؛

هر کس از دسترنج حلال خود روزى بخورَد، درهاى بهشت به روى او باز مى شود تا ازهر کدام که بخواهد، وارد شود.
[جامع الأخبار، ص ۳۹۰، ح ۱۰۸۶]

۱۲پیامبر صلی الله علیه و آله : اِسْتَنْزِلُوا الرِّزْقَ بِالصَّدقَهِ وَ الْـبُکورُ مُبارَکٌ یَزیدُ فى جَمیعِالنِّعَمِ خُصوصا فِى الرِّزْقِ وَ حُسْنُ الْخَطِّ مِنْ مَفاتیحِ الرِّزْقِ وَ طیبُ الْکَلامِ یَزیدُ فِىالرِّزْقِ؛

با صدقه دادن روزى را فرود آورید، سحرخیزى با برکت است و همه نعمت ها،مخصوصا روزى را زیاد مى کند، خط زیبا از کلیدهاى روزى است و خوش زبانى [هم]روزى را زیاد مى کند.
[بحارالأنوار، ج ۷۶، ص ۳۱۸]

۱۳امام باقر علیه السلام : لَیْسَ مِنْ نَفْسٍ اِلاّ وَ قَدْ فَرَضَ اللّهُ لَها رِزْقَها حَلالاً یَأتیها فى عافیَهٍ وَعُرِضَ لَها بِالْحَرامِ مِنْ وَجْهٍ آخَرَ فَاِنْ هىَ تَناوَلَتْ مِنَ الْحَرامِ شَیئا قاصَّها بِهِ مِنَالْحَلالِ الَّذى فَرَضَ اللّهُ لَها وَ عِنْدَ اللّهِ سِواهُما فَضْلٌ کَبیرٌ؛

خداوند براى هر کسى روزىِ حلالى مقرّر داشته که به سلامت به او خواهد رسید. ازطرف دیگر روزى حرام نیز در دسترس او قرار داده است که اگر انسان روزى خود را از آنحرام به دست آورد، خداوند در عوض، روزى حلالى را که براى او مقدّر کرده است، از اوباز خواهد داشت و غیر از این دو روزى (حلال و حرام)، روزى هاى فراوان دیگرى نیز نزدخداوند هست.
[بحارالأنوار، ج ۵، ص ۱۴۷، ح ۶]

۱۴امام باقر علیه السلام : عَلَیْکَ بِالدعاءِ لاِْخوانِکَ بِظَهْرِ الْغَیْبِ فَاِنَّهُ یَهیلُ الرِّزقَ؛

پشت سر برادران (دینى) خود دعا کن، که این کار روزى را به طرف توسرازیر مى کند.
[بحارالأنوار، ج ۷۶، ص ۶۰، ح ۱۴]

۱۵امام صادق علیه السلام : لَمّا قالَ لَهُ اَبو عُبَیدهَ: اُدْعُ اللّهَ لى اَنْ لا یَجْعَلَ رِزْقى عَلى اَیْدِىالْعِبادِ ـ : اَبَى اللّهُ عَلَیْکَ ذلِکَ اِلاّ اَنْ یَجْعَلَ اَرْزاقَ العِبادِ بَعْضِهم مِنْ بَعْضٍ وَلکنِ اُدْعُ اللّهَاَنْ یَجْعَلَ رِزْقَکَ عَلى اَیْدى خِیارِ خَلْقِهِ فَاِنَّهُ مِنَ السَّعادَهِ؛

ابو عبیده به امام صادق علیه السلام عرض کرد: «دعا کنید که خداوند روزى مرا دست بندگانشقرار ندهد»، امام فرمودند: خداوند چنین کارى نمى کند. او روزى بندگانش را در دستیکدیگر قرار داده است؛ امّا از خدا بخواه که روزیت را در دست بندگان خوبش قرار دهد،که این از خوش بختى است.
[تحف العقول، ص ۳۶۱]

۱۶پیامبر صلی الله علیه و آله : اَلضَّیْفُ یَنْزِلُ بِرِزْقِهِ وَ یَرْتَحِلُ بِذُنوبِ اَهْلِ الْبَیْتِ؛

میهمان، روزى خود را مى آورد و گناهان اهل خانه را مى برد .
[بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۴۶۱، ح ۱۴]

۱۷پیامبر صلی الله علیه و آله : لا تَتَشاغَلُ عَمّا فُرِضَ عَلَیْکَ بِما قَدْ ضُمِنَ لَکَ فَاِنَّهُ لَیْسَ بِفائتِکَ ما قَدْقُسِّمَ لَکَ وَ لَسْتَ بِلاحِقٍ ما قد زُوىَ عنکَ؛

مبادا با پرداختن به کسب روزى تضمین شده، از آنچه بر تو واجب شده است، بازمانى؛ زیرا قسمت تو از روزى مى رسد و آنچه قسمت تو نباشد، به آن دست نمى یابى.
[بحارالأنوار، ج ۷۷، ص ۱۸۷]

۱۸امام صادق علیه السلام : صَلاهُ اللَّیْلِ تُحَسِّنُ الْوَجْهَ وَ تُحَسِّنُ الْخُلْقَ وَ تُطَیِّبُ الرّیحَ وَ تَدُرُّالرِّزْقَ وَ تَقْضِى الدَّیْنَ وَ تَذْهَبُ بِالْهَمِّ وَ تَجْلُو الْبَصَرَ؛

نماز شب، انسان را خوش سیما، خوش اخلاق و خوشبو و روزى را زیاد مى کند؛ [و زمینه]پرداخت بدهى را فراهم مى نماید؛ غم و اندوه را از بین مى برد و چشم را نورانى مى کند.
[ثواب الأعمال، ص ۴۲]

۱۹پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ رَضىَ بِما رَزَقَهُ اللّهُ قَرَّتْ عَیْنُهُ؛

هر که به آنچه خداوند روزیش کرده راضى باشد، خوش و خرّم بماند.
[امالى طوسى، ص ۲۲۵، ح ۳۹۳]

۲۰امام باقر علیه السلام : مُروا شیعَتَنا بِزیارَهِ قَبرِ الحُسَینِ علیه السلام فَاِنَّ اِتْیانَهُ یَزیدُ فِى الرِّزْقِوَ یَمُدُّ فِى الْعُمْرِ وَ یَدْفَعُ مَرافِعَ السُّوءِ و اِتیانُهُ مُفْتَرَضٌ عَلى کُلِّ مُؤمِنٍ یَقِرُّ لِلحُسَینِبِالإِمامَهِ مِنَ اللّهِ؛

شیعیان ما را به زیارت قبر حسین بن على علیه السلامفرمان دهید؛ زیرا زیارت آن حضرت،روزى را زیاد و عمر را طولانى و بدى ها را دور مى سازد و رفتن به زیارتش بر هر مؤمنىکه امامت امام حسین علیه السلامرا پذیرفته است، واجب است.
[کامل الزیارات، ص ۲۸۴]

۲۱پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ تَوَکَّلَ عَلَى اللّهِ کَفاهُ مُؤْنَـتَهُ وَ رِزْقَهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ؛

هر کس به خدا توکّل کند، خداوند هزینه زندگى اش را کفایت کند و از جایى که گماننمى برد، به او روزى مى دهد.
[کنزالعمال، ح ۵۶۹۳]

۲۲امام صادق علیه السلام : اَلْبِرُّ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ؛

نیکوکارى روزى را زیاد مى کند.
[کتاب الزهد، ص ۳۳]

۲۳پیامبر صلی الله علیه و آله : اِنَّ اللّهَ لَیَبْتَلِى الْعَبْدَ بِالرِّزْقِ لِیَنْظُرَ کَیْفَ یَعْمَلُ فَاِنْ رَضىَ بورِکَ لَهُ وَ اِنْلَمْ یَرْضَ لَمْ یُبارَکْ لَهُ؛

خداوند انسان را با روزى آزمایش مى کند، تا ببیند چگونه عمل مى کند؛ اگر راضىشود، برکت داده مى شود و اگر راضى نشود، برکت داده نمى شود.
[کنزالعمال، ح ۷۱۲۱]

۲۴امام على علیه السلام : هُوَ (رمضان) شَهْرٌ یَزیدُ اللّهُ فیهِ الاَْرْزاقَ وَ الآجالَ وَ یَکْتُبُ فیهِ وَفْدَبَیْتِهِ و…؛

۲۵امام باقر علیه السلام : اَللّهُمَّ ارْزُقْنى رِزْقا حَلالاً یَکْفینى وَ لا تَرْزُقْنى رِزْقا یُطْغینى وَ لاتَبْتَلیَنّى بِفَقْرٍ اَشْقى بِهِ مُضَیِّقا عَلَىَّ…؛

خداوندا! مرا روزىِ حلالى بده که کفایتم کند، و روزى اى نده که به طغیانم کشانَد و بهفقرى گرفتارم نکن که با آن بدبخت شوم و به تنگنا افتم.
[التهذیب، ج ۳، ص ۷۷، ح ۶]

۲۶پیامبر صلی الله علیه و آله : لَمّا قیلَ لَهُ: اُحِبُّ اَنْ یُوَسَّعَ عَلَىَّ فِى الرِّزْقِ؟ ـ : دُمْ عَلَى الطَّهارَهِ یُوَسَّعَعَلَیْکَ فِى الرِّزْقِ؛

به رسول خدا صلی الله علیه و آله عرض شد: دوست دارم روزیم زیاد شود. فرمودند: پیوسته با وضوباش تا روزیت فراوان شود.
[کنزالعمال، ح ۴۴۱۵۴]

۲۷امام صادق علیه السلام : ما اَنْعَمَ اللّهُ عَلى عَبْدٍ مِنْ نِعْمَهٍ فَعَرَفَها بِقَلْبِهِ وَ حَمِدَ اللّهُ ظاهِرابِلِسانِهِ فَتَمَّ کَلامُهُ حَتّى یُؤمَرَ لَهُ بِالْمَزیدِ؛

چون خداوند به بنده اى نعمت بدهد و او آن را قلبا قدر بشناسد و به زبان سپاسبگوید، سخنش تمام نشده، فرمان افزایش نعمت براى وى صادر مى شود.
[کافى، ج ۲، ص ۹۵، ح ۹]

۲۸امام على علیه السلام : اَلْعُسْرُ یُفْسِدُ الاَْخْلاقَ، اَلتَّسَهُّلُ یُدِرُّ الاَْرْزاقَ؛

سخت گیرى، اخلاق را فاسد، آسان گیرى روزى ها را فراوان مى کند.
[غررالحکم، ح ۸۰۲ و ۸۰۳]

۲۹پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ حَبَسَ عَنْ اَخیهِ المُسْلِمِ شَیئا مِنْ حَقٍّ حَرَّمَ اللّهُ عَلَیْهِ بَرَکَهَ الرِّزْقِ اِلاّ اَنْ یَتوبَ؛

هر کس حقّى از حقوق برادر مسلمان خود را پایمان کند، خداوند برکت روزى را بر اوحرام گرداند، مگر آن که توبه (جبران) کند.
[امالى صدوق، ص ۳۵۰، ح ۱]

۳۰امام باقر علیه السلام : اَلزَّکاهُ تَزیدُ فِى الرِّزْقِ؛

زکات دادن، روزى را زیاد مى کند.
[امالى طوسى، ص ۲۹۶]

۳۱امام صادق علیه السلام : الفَضْلُ بْنُ اَبى قُرَّهَ: دَخَلنا عَلى اَبى عَبدِاللّهِ علیه السلاموَ هُوَ یَعْمَلُ فى حائطٍلَهُ فَقُلنا: جَعَلَـنَا اللّهُ فِداکَ! دَعْنا نَعْمَلْ لَکَ اَو تَعْمَلْهُ الغِلمانُ. قالَ: لا، دَعونى فَاِنّى اَشْتَهىاَنْ یَرانِى اللّهُ عَزَّوَجَلَّ اَعْمَلُ بِیَدى وَ اَطْـلُبُ الحَلالَ فى اَذى نَفْسى؛

فضل بن ابى قرّه: خدمت امام صادق علیه السلام که در باغشان مشغول کار بودند، رسیدیم وعرض کردیم: خدا ما را فداى شما کند! اجازه بدهید یا ما برایتان کار کنیم و یا غلامان.حضرت فرمودند: نه، مرا به حال خود بگذارید؛ زیرا دوست دارم خداوند عزّوجلّ مرا درحال کار کردن و زحمت کشیدن براى کسب روزى حلال ببیند.
[من لایحضره الفقیه، ج ۳، ص ۱۶۳،ح ۳۵۹۵]

۳۲پیامبر صلی الله علیه و آله : اَکْثِروا مِنَ الصَّدَقَهِ تُرزَقُوا؛

صدقه زیاد بدهید، تا خداوند به شما روزى بدهد.
[بحارالأنوار، ج ۷۷ ، ص ۱۷۶، ح ۱۰]

۳۳امام باقر علیه السلام : اِنَّ الْعَبْدَ لَیُذْنِبُ الذَّنْبَ فَیُزْوى عَنْهُ الرِّزْقُ؛

بنده گناه مى کند و به سبب آن، روزى از او گرفته مى شود.
[کافى، ج ۲، ص ۲۷۰، ح ۸]

۳۴امام صادق علیه السلام : فى قولِهِ تَعالى «وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ» اَىْ یُبارِکُ لَهُفیما آتاهُ؛

درباره این فرموده خداوند والا «و او از جایى که گمانش را نمى برد، روزى مى دهد»فرمودند: یعنى به آنچه که عطایش فرموده است، برکت و فزونى مى بخشد.
[تفسیر مجمع البیان، ج ۱۰، ص ۴۳]

۳۵امام حسن علیه السلام : لَیْسَتِ العِفَّهُ بِدافِعَهٍ رِزْقا وَ لاَ الْحِرْصُ بِجالِبٍ فَضْلاً فَاِنَّ الرِّزْقَمَقْسومٌ وَ اسْتِعْمالُ الْحِرْصِ اسْتِعْمالُ الْمَآثِمِ؛

نه پاکدامنى، روزى را از انسان دور مى کند و نه حرص، روزى زیاد مى آورد؛ چونروزى قسمت شده است و حرص زدن باعث مبتلا شدن به گناهان مى شود.
[تحف العقول، ص ۲۳۴]

۳۶امام صادق علیه السلام : اِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ جَعَلَ اَرزاقَ الْمُؤمِنینَ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبونَ وَ ذلِکَاَنَّ الْعَبْدَ اِذا لَمْ یَعْرِفْ وَجْهَ رِزْقِهِ کَثُرَ دُعاؤَهُ؛

خداى عزیز و ارجمند، روزى مؤمنان را از جایى مى رساند که فکرش را هم نمى کنند.علّتش این است که وقتى مؤمن نداند روزیش از کجا خواهد رسید، زیاد دعا مى کند.
[توحید صدوق، ص ۴۰۲]

۳۷پیامبر صلی الله علیه و آله : یا اَباذَرِّ اِنّى قَد دَعَوتُ اللّهَ جَلَّ ثَناؤُهُ اَنْ یَجْعَلَ رِزْقَ مَنْ یُحِبُّنى کَفافا وَاَنْ یُعْطىَ مَنْ یُبْغِضُنى کَثْرَهَ الْمالِ وَ الْوَلَدِ؛

اى اباذر! من دعا کردم که خداوند ارجمند ستوده، روزى دوستدار مرا به قدر کفافعطا کند و به دشمن من، مال و فرزند زیاد دهد.
[مکارم الأخلاق، ص ۴۶۳]

۳۸امام سجاد علیه السلام : اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ وَ اکْفِنى مَؤونَهَ الاِْکْتِسابِ وَ ارْزُقْنى مِنْغَیْرِ اِحْتِسابٍ فَلا اَشْتَغِلَ عَنْ عِبادَتِکَ بِالطَّلَبِ و لا اَحْتَمِلَ اِصْرَ تَبِعاتِ الْمَکْسَبِ؛

خدایا! بر محمّد و آل او درود فرست و مرا از کسب روزىِ همراه با رنج، بى نیاز گردان واز جایى که گمان نمى رود، روزى ام ده، تا به خاطر طلب روزى، از عبادت تو باز نمانم و بارسنگین مشکلات کسب روزى را به دوش نکشم.
[صحیفه سجادیه، از دعاى ۲۰]

۳۹امام على علیه السلام : اِذا اَبْطَـاَتِ الاَْرْزاقُ عَلَیْکَ فَاسْتَغْفِرِ اللّهَ یُوَسِّعْ عَلَیْکَ فیها؛

هرگاه در روزى تو تأخیر و تنگى پدید آمد، از خداوند آمرزش بخواه تا روزى را بر توفراوان گرداند.
[تحف العقول، ص ۱۷۴]

۴۰امام صادق علیه السلام : مَنِ اهتَمَّ لِرِزْقِهِ کُتِبَ عَلَیْهِ خَطیئَهٌ؛

هر کس غم روزى خود را بخورد، برایش یک گناه نوشته مى شود.
[امالى طوسى، ص ۳۰۰، ح ۵۹۳]

مؤلف : هادی موحدی