قرآن کریم :
اَلَّذى خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیاهَ لِیَبْلُوَکُمْ اَیُّـکُمْ اَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزیزُ الْغَفورُ؛
[سوره ملک، آیه ۲]
آن کس که مرگ و زندگى را آفرید، تا شما را بیازماید که کدام یک از شما بهتر عمل مى کنید، و او شکست ناپذیر و آمرزنده است.
۱پیامبر صلی الله علیه و آله: یَابْنَ آدَمَ! اِبْرِرْ واِلدَیْکَ وَ صِلْ رَحِمَکَ، یُیَسَّر لَکَ یُسْرُکَ وَ یُمَدَّ لَکَ فىعُمْرِکَ و اَطِع رَبَّکَ تُسَّمى عاقِلاً و لا تَعصَهُ تُسَمّى جاهِلاً ؛
اى فرزند آدم! به پدر و مادرت نیکى کن و صله رحم داشته باش تا خداوند، کارت راآسان و عمرت را طولانى بگرداند. پروردگارت را فرمان ببر تا خردمند به شمار آیى و از او نافرمانى نکن که نادان شمرده مى شوى.
[الفردوس، ج ۵، ص ۲۸۲، ح ۸۱۹۰]
۲امام على علیه السلام: بَرَکَهُ الْعُمْرِ فى حُسْنِ العَمَلِ ؛
برکت عمر در خوب انجام دادنِ کارهاست.
[غررالحکم ، ح ۴۴۳۴]
۳امام صادق علیه السلام: لا تَدَع زیارَهَ الحُسَیْنِ بْنِ عَلىّ علیه السلام و مُر اَصحابَکَ بِذالِکَ، یَمُدُّ اللّه ُ فىعُمْرِکَ و یَزیدُ اللّه ُ فى رِزقِکَ و یُحییکَ اللّه ُ سَعیدا و لاتَموتُ اِلاّ سَعیدا و یَکتُبکَ سَعیدا؛
زیارت امام حسین علیه السلام را رها نکن و دوستان خود را هم به آن سفارش کن، که در اینصورت، خداوند عمرت را طولانى و روزى ات را زیاد مى کند و زندگى ات را همراه باسعادت مى کند و جز سعادتمند نمى میرى و نام تو را در شمار سعادتمندان، ثبت مى کند.
[کامل الزیارات، ص ۲۸۶]
۴پیامبر صلی الله علیه و آله: مَنْ اُلْهِمَ الصِّدْقَ فى کَلامِهِ وَ الاِْنْصافَ مِنْ نَفْسِهِ وَ بِرَّ والِدَیْهِ وَ وَصلَرَحِمِهِ، اُنْسِى ءَ لَهُ فى اَجَلُهُ وَ وُسِّعَ عَلَیْهِ فى رِزْقِهِ وَ مُتِّعَ بِعَقْلِهِ وَ لُـقِّنَ حُجَّتَهُوَقْتَ مُساءَلَتِهِ ؛
به هر کس، راستگویى در گفتار، انصاف در رفتار، نیکى به والدین و صله رحم الهام شود، اجلش به تأخیر مى افتد، روزیش زیاد مى گردد، از عقلش بهره مند مى شود وهنگام سئوال [مأموران الهى] پاسخ لازم به او تلقین مى گردد.
[اعلام الدین ، ص ۲۶۵]
۵پیامبر صلی الله علیه و آله: اَرْبَعهٌ تَزیدُ فِى الْعُمْرِ: اَلتَّزویجُ بِالاَْبْکارِ، وَ الاِْغْتِسالُ بِالْماءِ الحارِّ وَالنَّوْمُ عَلَى الْیَسارِ وَاَکْلُ التُّفاحِ بِالاَْسْحارِ ؛
چهار چیز، بر عمر مى افزایند: ازدواج با دختران، شستشو با آب گرم، خوابیدن برشانه چپ و خوردن سیب در سحرگاهان.
[مواعظ العددیه ، ص ۲۱۱]
۶امام صادق علیه السلام: مَنْ حَسُنَ بِرُّهُ بِاَهْلِهِ زادَ اللّه ُ فى عُمُرِهِ ؛
هر کس به شایستگى در حقّ خانواده اش نیکى کند، خداوند بر عمرش مى افزاید.
[کافى ، ج ۸، ص ۲۱۹، ح ۲۶۹]
۷پیامبر صلی الله علیه و آله: مَنْ وَلىَ مِنْ اُمورِ الْمُسْلِمینَ شَیْئا فَحَسُنَتْ سیرَتُهُ رُزِقَ الْهَیْبَهَ فىقُلوبِهِمْ… وَ اِذا عَدَلَ فیهِمْ مُدَّ فى عُمُرِهِ ؛
هر کس اداره بخشى از امور مسلمانان را بر عهده بگیرد و رفتارش خوب باشد،در دل هاى آنان هیبت مى یابد… و اگر در میان آنان به عدالت رفتار کند، عمرش افزونمى گردد.
[ذیل تاریخ بغداد ، ج ۲، ص ۱۳۶، ح ۴۱۹]
۸امام صادق علیه السلام: اِنْ اَحْبَبْتَ اَنْ یَزیدَ اللّه ُ فى عُمُرِکَ فَسُرَّ اَبَـوَیْکَ ؛
اگر دوست دارى که خداوند عمرت را زیاد کند، پدر و مادرت را شاد کن.
[بحارالأنوار ، ج ۷۴ ، ص ۸۱ ، ح ۸۴]
۹امام صادق علیه السلام: تَجَنَّـبُوا الْبَوائِقَ یُمَدَّ لَکُمْ فِى الاَْعْمارِ؛
از فتنه ها و بدى ها کناره بگیرید، تا عمرتان طولانى شود .
[عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج ۲، ص ۴۰، ح ۹۰]
۱۰امام صادق علیه السلام: اِغْسِلُوا اَیْدیَکُمْ قَبْلَ الطَّعامِ وَ بَعْدَهُ فَاِنَّهُ یَنْفِى الْفَقْرَ وَ یَزیدُفِى الْعُمُرِ؛
دست هایتان را قبل و بعد از غذا خوردن بشویید، که فقر را مى بَرَد و بر عمر مى افزاید.
[محاسن ، ج ۲، ص ۲۰۲، ح ۱۵۹۴]
۱۱پیامبر صلی الله علیه و آله: مَنْ اَرادَ الْـبَقاءَ و لا بَقاءَ: فَلْیُباکِرِ الْغَداءَ وَلْیُجَوِّدِ الْحِذاءَ وَلْیُخَفَّفِ الرِّداءَوَلْیُقِلَّ مُجامَعَهَ النِّساءِ. قیلَ یا رَسولَ اللّه ِ وَ ما خِفَّهُ الرِّداءِ؟ قالَ: قِلَّهُ الدَّیْنَ ؛
هر کس ماندگارى مى خواهد ـ و البته ماندگارى [ابدى] وجود ندارد ـ باید صبحانه را زودتر بخورد، کفش مناسب بپوشد، رداى (بالاپوش) خود را سبک کند و کمتربا زنان بیامیزد. پرسیدند: اى پیامبر خدا! سبک بودن رَدا به چیست؟ فرمودند: بهکم بودنِ بدهى.
[من لایحضره الفقیه ، ج ۳، ص ۵۵۵،ح ۴۹۰۲]
۱۲پیامبر صلی الله علیه و آله: کانَ فى ما اَعْطَى اللّه ُ تَعالى مُوسى فِى الاَْلْواحِ… اُشْکُرْ لى وَ لِوالِدَیْکَاَقِکَ الْمَتالِفَ وَ اُنـْسِى ءْ لَکَ فى عُمُرِکَ وَ اُحْیِیکَ حَیاهً طَیِّـبَهً وَ اَقْلَبَکَ اِلى خَیْرٍِ مِنْها؛
در آنچه خداى متعال در «الواح» به موسى علیه السلام داد، از جمله چنین بود:… مرا و پدر ومادرت را سپاسگزارى کن، تا از نابود شدن ها حفظت کنم و اجلت را به تأخیر بیندازم وبه تو زندگى اى پاک ببخشم و تو را از این زندگى به سوى بهتر از آن، ببرم.
[تاریخ دمشق ، ج ۶۱، ص ۱۲۸]
۱۳پیامبر صلی الله علیه و آله: طوبى لِمَنْ طالَ عُمْرُهُ وَ حَسُنَ عَمَلُهُ فَحَسُنَ مُنْقَلَبُهُ اِذْ رَضىَ عَنْهُ رَبُّهُ وَوَیْلٌ لِمَنْ طالَ عُمْرُهُ وَ ساءَ عَمَلُهُ وَ ساءَ مُنْقَلَبُهُ اِذْ سَخِطَ عَلَیْهِ رَبُّهُ؛
خوشا به سعادت کسى که عمرش طولانى و کردارش خوب باشد. چنین کسى عاقبتش خوب است؛ زیرا پروردگارش از او راضى است. و واى بر کسى که عمرش طولانى و کردارش بد باشد. چنین کسى عاقبتش بد است؛ چرا که پروردگارش از او ناراضى است.
[بحارالأنوار، ج ۶۹، ص ۴۰۰، ح ۹۵]
۱۴پیامبر صلی الله علیه و آله: اِذا غَضِبَ اللّه ُ تَعالى عَلى اُمَّهٍ ثُمَّ لَمْ یُنزِل بِهَا العَذابَ غَلَت اَسْعارُها وقَصُرَتْ أعْمارُها و لَم یَربَح تُجّارُها و لَم تَزکُ ثِمارُها و لَم تَغْزُر اَنـْهارُها و حُبِسَعَنها اَمطارُها و سُلِّطَ عَلَیْها اَشرارُها؛
هرگاه خداوند متعال بر مردمى خشم بگیرد و بر ایشان عذاب نفرستد، اجناس آنها گران و عمرشان کوتاه مى شود، بازرگانان آنها سود نمى برند، میوه هایشان سالم نمى ماند، رودخانه هاى آنها پر آب نمى گردد، باران از آنها دریغ مى شود و بَدان آنانبر ایشان مسلّط مى گردند.
[من لایحضره الفقیه، ج ۱، ص ۵۲۴،ح ۱۴۸۹]
۱۵امام صادق علیه السلام: ثَلاثَهٌ اِنْ یَعْلَمُهنَّ الْمُؤمِنُ کانَتْ زیادَهً فى عُمُرِهِ وَ بَقاءَ النِّعْمَهِ عَلَیْهِ:تَطْویلُهُ فى رُکوعِهِ وَ سجودِهِ فى صلاتِهِ وَ تَطْویلُهُ لِجلوسِهِ عَلى طَعامِهِ اِذا اَطْعَمَ عَلىمائِدَتِهِ وَ اصْطِناعُهُ الْمَعْروفَ اِلى اَهْلِهِ؛
سه چیز است که اگر مؤمن از آنها مطلع شود، باعث طول عمر و دوام بهره مندى او ازنعمت ها مى شود: طول دادن رکوع و سجده، زیاد نشستن بر سر سفره اى که در آن دیگران را اطعام مى کند و خوش رفتارى اش با خانواده.
[کافى، ج ۴، ص ۴۹، ح ۱۵]
۱۶پیامبر صلی الله علیه و آله: مَوْتُ الاِْنْسانِ بِالذُّنوبِ اَکْثَرُ مِنْ مَوْتِهِ بِالاَْجَلِ وَ حَیاتُهُ بِالبِرِّ اَکْثَرُ مِنْحَیاتِهِ بِالْعُمُرِ؛
مرگ انسان ها در نتیجه گناهان، بیشتر از مرگ آنها در نتیجه فرا رسیدنِ اَجَل است وزنده ماندن انسان ها در نتیجه نیکى هایشان، بیشتر از زندگى کردنشان به خاطر باقى بودنِ عمر است.
[مکارم الاخلاق، ص ۳۶۲]
۱۷پیامبر صلی الله علیه و آله: اِنَّ الْقَوْمَ لَیَکونونَ فَجَرَهً وَ لا یَکونونَ بَرَرَهً فَیَصِلونَ اَرْحامَهُمْ فَتَنْمىاَمْوالُهُمْ وَ تَطولُ اَعْمارُهُمْ فَکَیْفَ اِذا کانوا اَبرارا بَرَرَهً!؟
مردمى که گناهکارند و نه نیکوکار، با صله رحم، اموالشان زیاد و عمرشان طولانى مى شود. حال اگر نیک و نیکوکار باشند، چه خواهد شد!؟
[کافى ، ج ۲، ص ۱۵۵، ح ۲۱]
۱۸امام سجّاد علیه السلام: اللهُمَّ… وَاجْعَلْنى مِمَّنْ اَطَلْتَ عُمْرَهُ وَ حَسَّنْتَ عَمَلَهُ وَ اَتْمَمْتَعَلَیْهِ نِعْمَتَکَ وَ رَضَیْتَ عَنْهُ وَ اَحْیَیْتَهُ حَیاهً طَیِّـبَهً فى اَدْوَمِ السُّرورِ وَ اسْبَغِ الْکَرامَهِ وَاَتـَمِّ الْعَیْشِ ؛
خداوند! مرا از کسانى قرار ده که عمرشان را دراز و کردارشان را نیکو گردانیده اى ونعمتت را بر آنان تمام کرده اى و از آنان خُرسندى و به آنان زندگى اى پاک، همراه باپایدارترین شادمانى و سرشارترین کرامت و کامل ترین رفاه، عطا نموده اى.
[بحارالأنوار ، ج ۹۸، ص ۹۱، ح ۲]
۱۹پیامبر صلی الله علیه و آله: یا عَلىُّ، مِنْ کَرامَهِ الْمُؤمِنِ عَلَى اللّه ِ اَنـَّهُ لَمْ یَجْعَلْ لاَِجلِهِ وَقتا حَتّى یَهُمَّبِبائقَهٍ فَاِذا هَمَّ بِبائقَهٍ قَبَضَهُ اِلَیْهِ ؛
اى على! از ارجمندى مؤمن در نزد خدا این است که برایش وقت مرگ، معیّن نفرموده است، تا زمانى که قصد شرّى کند. آن گاه خداوند جانش را بستاند.
[عیون أخبار الرضا علیه السلام ، ج ۲، ص ۴۰، ح ۹۰]
۲۰پیامبر صلی الله علیه و آله: بَشِّروا الْمَحْرورینَ بِطولِ الْعُمْرِ ؛
گرم مِزاجان را به طول عمر، مژده دهید.
[بحارالأنوار، ج ۶۲، ص ۲۹۰]
۲۱امام باقر علیه السلام: اَ لْبِرُّ وَ الصَّدَقَهُ یَنْفیانِ الْفَقْرَ وَ یَزیدانِ فِى الْعُمْرِ وَ یَدْفَعانِ عَنْصاحِبِهِما سَبعینَ میتَهَ سوءٍ ؛
کار خیر و صدقه، فقر را مى بَرند، بر عمر مى افزایند و هفتاد مرگ بد را از صاحب خوددور مى کنند.
[ثواب الاعمال ، ص ۱۴۱]
۲۲پیامبر صلی الله علیه و آله: فِى الزِّنا سِتُّ خِصالٍ: ثَلاثٌ مِنْها فِى الدُّنْیا وَ ثلاثٌ فِى الاْخِرَهِ، فَاَمّاالَّتى فِى الدُّنْیا فَیَذْهَبُ بِالْبَهاءِ وَ یُعَجِّلُ الْفَناءَ وَ یَقْطَعُ الرِّزْقَ وَ اَمّا الَّتى فِى الاْخِرَهِفَسوءُ الْحِسابِ وَ سَخَطُ الرَّحمنِ وَ الْخُلودُ فِى النّارِ ؛
زِنا، شش پیامد دارد: سه در دنیا و سه در آخرت. سه پیامد دنیایى اش این است که:آبرو را مى بَرد، مرگ را شتاب مى بخشد و روزى را مى بُرد و سه پیامد آخرتى اش: سختى حسابرسى، خشم خداى رحمان و ماندگارى در آتش است.
[خصال ، ص ۳۲۱، ح ۳]
۲۳پیامبر صلی الله علیه و آله: مَنْ سَرَّهُ اَنْ یُنْسَاَ لـَهُ فى عُمُرِهِ وَ یُوَسَّعَ لَهُ فى رِزْقِهِ فَلْیَتَّقِ اللّه َوَ لْیَصِلْ رَحِمَهُ؛
هر کس دوست دارد که عمرش طولانى و روزى اش زیاد شود، تقواى الهى پیشه کندو صله رحم نماید.
[بحارالأنوار ، ج ۷۴، ص ۱۰۲، ح ۵۶]
۲۴پیامبر صلی الله علیه و آله: اَکْثِرْ مِنْ الطَّهورِ یَزِدِ اللّه ُ فى عُمُرِکَ؛
وضو زیاد بگیر تا خداوند، عمرت را زیاد کند.
[امالى مفید ، ص ۶۰، ح ۵]
۲۵امام على علیه السلام: کَثْرَهُ اصطِناعِ الْمَعْروفِ تَزیدُ فِى الْعُمُرِ وَ تَنْشُرُ الذِّکْرَ ؛
زیاد کار نیک انجام دادن، عمر را مى افزاید و نام را پرآوازه مى سازد.
[غررالحکم، ح ۷۱۱۳]
۲۶امام صادق علیه السلام: ما نَعْلَمُ شَیْئا یَزیدُ فِى الْعُمْرِ اِلاّ صِلَهَ الرَّحِمِ، حَتّى اِنَّ الرَّجُلَ یَکونُاَجَلُهُ ثَلاثَ سِنینَ فَیکونُ وَصولاً لِلرَّحِمِ فَیَزیدُ اللّه ُ فى عُمْرِهِ ثَلاثیْنَ سَنَهً فَیَجْعَلُها ثَلاثاوَ ثَلاثیْنَ سَنَهً، وَ یَکونُ اَجَلُهُ ثَلاثا وَ ثَلاثیْنَ سَنَهً فَیَکونَ قاطِعا لِلرَّحِمِ، فَیَنْقُصُهُ اللّه ُثَلاثیْنَ سَنَهً وَ یَجْعَلُ اَجَلَهُ اِلى ثَلاثِ سِنینَ؛
ما، غیر از صله رحم، چیزى نمى شناسیم که بر عمر بیفزاید، تا آن جا که گاهى عمر کسى سه سال است، و وقتى که اهل صله رحم مى شود، خداوند هم سى سال بر عمرش مى افزایدو آن را سى و سه سال مى کند و گاهى عمر کسى سى و سه سال است و قطع رحم مى کندو خداوند هم سى سال از عمر او مى کاهد و عمرش را به سه سال، کاهش مى دهد.
[کافى ، ج ۲، ص ۱۵۲ ، ح ۱۷]
۲۷امام صادق علیه السلام: مَنْ رَجَعَ مِنْ مَکَّهَ وَ هُوَ یَنْوِى الْحَجَّ مِنْ قابِلٍ زیدَ فى عُمْرِهِ ؛
هر کس از مکّه بر گردد و تصمیم داشته باشد که سال بعد هم به حجّ برود، بر عمرش افزوده مى شود.
[کافى، ج ۴، ص ۲۸۱، ح ۳]
۲۸پیامبر علیه السلام: اَلصَّدَقَهُ عَلى وَجْهِها وَ بِرُّ الْوالِدَیْنِ وَ اصْطِناعُ الْمَعْروفِ یُحَوِّلُ الشَّقاءَسَعادَهً وَ یَزیدُ فِى الْعُمْرِ؛
صدقه دادن با مراعات شرایطش و خوبى کردن به پدر و مادر و انجام دادن کارهاى نیک، بدبختى را به خوشبختى تبدیل مى کند و بر عمر مى افزاید.
[کنزالعمال ، ح ۴۴۴۴]
۲۹امام صادق علیه السلام: اَلذُّنوبُ الَّتى تُغَیِّرُ النِّعَمَ الْبَغْىُ وَ الذُّنوبُ التَّى تورِثُ النَّدَمَ الْقَتْلُوَ الَّتى تُنْزِلُ النِّقَمَ الظُّلْمُ وَالَّتى تَهْتِکُ السُّتورَ شُرْبُ الْخَمْرِ وَ الَّتى تَحْبِسُالرِّزْقَ الزِّنا وَ الَّتى تُعَجِّلُ الْفَناءَ قَطیعَهُ الرَّحِمِ وَالَّتى تَرُدُّ الدُّعاءَ وَ تُظْلِمُ الْهَواءَعُقوقُ الْوالِدَیْنِ؛
گناهى که نعمت ها را تغییر مى دهد، تجاوز به حقوق دیگران است. گناهى که پشیمانى مى آورد، قتل است. گناهى که گرفتارى ایجاد مى کند، ظلم است. گناهى که آبرو مى بَرد، شراب خوارى است. گناهى که جلوى روزى را مى گیرد، زناست. گناهى که مرگ را شتاب مى بخشد، قطع رابطه با خویشان است. گناهى که مانع استجابت دعامى شود و زندگى را تیره و تار مى کند، نافرمانى از پدر مادر است.
[علل الشرایع ، ج ۲، ص ۵۸۴]
۳۰امام باقر علیه السلام: اِنّ الحُسَیْنَ صاحِبَ کَربَلا قُتِلَ مَظْلوما، مَکروبا عَطْشانا، لَهفانا فآلَىاللّه ُ عَزَّوَجلّ عَلى نَفْسِهِ اَن لا یاتیَهُ لَهفانٌ و لا مَکروبٌ و لا مُذنِبٌ و لا مَغمومٌ و لاعَطشانٌ و لا مَنْ بِهِ عاهَهٌ ثُمَّ دَعا عِندَهُ و تَقَرَّبَ بِالحُسَیْنِ بنِ عَلىٍّ علیه السلام اِلَى اللّه ِ عَزَّوَجَلَّإلاّ نَفَّسَ اللّه ُ کُرْبَتَهُ وَ اَعطاهُ مَسأَلَتَهُ و غَفَرَ ذَنـْبَهُ وَ مَدَّ فى عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فى رِزقِهِفَاعتَبِروا یا اُولـِى الاَبْصار؛
حسین، بزرگ مرد کربلا، مظلوم و رنجیده خاطر و لب تشنه و مصیب زده به شهادت رسید. پس خداوند، به ذات خود، قسم یاد کرد که هیچ مصیبت زده و رنجیده خاطر و گنهکار و اندوهناک و تشنه اى و هیچ بَلا دیده اى به خدا روى نمى آورد و نزد قبر حسین علیه السلام دعا نمى کند و آن حضرت را به درگاه خدا شفیع نمى سازد،مگر این که خداوند، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده مى کند و گناهش را مى بخشد و عمرش را طولانى و روزى اش را گسترده مى سازد. پس اى اهل بینش،درس بگیرید!
[بحارالأنوار ، ج ۱۰۱، ص ۴۶، ح ۵]
۳۱پیامبر صلی الله علیه و آله: مَنْ قَلَّمَ اَظفارَهُ یَوْمَ الجُمُعَهِ یَزیدُ فى عُمُرِهِ و مالِهِ؛
هر کس در روز جمعه ناخن هایش را کوتاه کند، عمر و مالش زیاد مى شود.
[جامع الأخبار ، ص ۳۳۳]
۳۲امام سجّاد علیه السلام: مَنْ صَلّى فى مَسْجِدِ السَّهْلَهِ رَکْعَتَیْنِ زادَ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ فى عُمُرِهِسَنَتَیْنِ ؛
هر کس در مسجد سهله دو رکعت نماز بخواند، خداوند، دو سال بر عمر او مى افزاید.
[المزار للمفید ، ص ۱۴]
۳۳امام سجاد علیه السلام: اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ… و عَمِّرنى ما کانَ عُمُرى بَذلهًفى طاعَتِکَ، فَإِذا کانَ عُمُرى مَرتعا للشَّیطانِ فَاقبِضنى إلیکَ قَبْلَ اَنْ یَسْبِقَ مَقْتُکَ اِلَىَّ،اَوْ یَسْتَحْکِمَ غَضَبُکَ عَلَىَّ ؛
خدایا بر محمد و آل او درود فرست… و عمرم را تا زمانى که صرف طاعت تو مى شود،دراز گردان و هرگاه عمرم چراگاه شیطان گردید، قبل از آن که نفرتت به من رو کند و یاخشمت بر من قطعى شود، جانم را بستان و به سوى خود ببر.
[صحیفه سجّادیه ، از دعاى ۲۰]
۳۴پیامبر صلی الله علیه و آله: لا تَدَعُوا الْعَشاءَ وَ لَوْ عَلى حَشَفَهٍ اِنّى اَخْشى عَلى اُمَّتى مِنْ تَرْکِالعَشاءِ الْهَرَمَ فَاِنَّ العَشاءَ قُوَّهُ الشَیْخِ وَ الشّابِّ ؛
شام را ترک نکنید، هر چند به خوردن دانه خرماى خشکیده اى باشد. من بر امّتم ازاین بیم دارم که با ترکِ خوردن شام، پیرى و شکستگى به سراغشان آید؛ چرا که خوردنِ شام، مایه نیرومندى پیر و جوان است.
[محاسن ، ج ۲، ص ۴۲۱، ح ۲۰۲]
۳۵امام صادق علیه السلام: اَرْبَعَهٌ تُهْرِمُ قَبْلَ اَوانِ الْهَرَمِ: اَکْلُ الْقَدیدِ وَ الْقُعُودُ عَلَى النَّداوَهِ وَالصُّعودُ فِى الدَّرَجِ وَ مُجامَعَهُ الْعَجوزِ ؛
چهار چیز، انسان را پیش از فرا رسیدن هنگام پیرى، پیر مى کند: خوردن گوشت خشکیده، نشستن بر جاى مرطوب، بالا رفتن از پلّه و آمیزش با پیر زنان.
[تحف العقول ، ص ۳۱۷]
۳۶امام صادق علیه السلام: اَلْبِرُّ وَ حُسْنُ الْخُلْقِ یَعْمُرانِ الدّیارَ وَ یَزیدانِ فِى الاَْعْمارِ ؛
نیکوکارى و خوش اخلاقى، خانه ها را آباد و عمرها را طولانى مى کنند.
[کافى ، ج ۲، ص ۱۰۰، ح ۸]
۳۷امام على علیه السلام: زیادَهُ الشُّکْرِ وَ صِلَهُ الرَّحِمِ تَزیدُ فِى الْعُمْرِ وَ تَفْسَحُ فِى الاَْجَلِ ؛
شکرگزارى فراوان و صله رحم، عمر را زیاد مى کنند و بر مُهلت زندگىمى افزایند.
[عیون الحکم والمواعظ، ص ۲۷۵، ح ۴۹۹۹]
۳۸امام على علیه السلام: وَیْحُ النّائِمِ ما اَخْسَرَهُ! قَصُرَ عُمْرُهُ وَ قَلَّ اَجْرُهُ؛
واى بر آن که در خواب (غفلت) است! چه زیانکار است! عمر او کوتاه شده است وپاداش او کم.
[عیون الحکم والمواعظ ، ص ۵۰۴،ح ۹۲۳۹]
۳۹امام على علیه السلام: مَنْ جارَ قَصُرَ عُمْرُهُ ؛
هر کس ظلم کند، عمرش کوتاه مى شود.
[عیون الحکم والمواعظ ، ص ۴۲۹،ح ۷۳۳۴]
۴۰امام على علیه السلام: ایّاکَ وَ طولَ الاَْمَلِ فَکَمُ مِنْ مَغْرورٍ اِفْتَتَنَ بِطولِ اَمَلِهِ فَاَفْسَدَ عَمَلَهُ وَقَطَعَ اَجَلَهُ فَلا اَمَلَهُ اَدْرَکَ وَ لا مافاتَهُ اسْتَدْرَکَ ؛
از آرزوى دور و دراز بپرهیز، چه بسا فریب خورده اى که به آرزوى دراز خویش، فریب خورد و کارش را تباه و مرگش را قطعى کرد و در نتیجه، نه به آرزویش رسید و نه آنچه راکه از دست داده بود، جبران کرد.
[عیون الحکم والمواعظ ، ص ۹۹، ح ۲۲۷۸]
مؤلف : هادی موحدی
