شخصی حضور امام صادق (ع) مشرف شد و گفت: در قرآن دو آیه است که من طبق دستور آن دو آیه عمل می‎کنم، ولی نتیجه نمی‎‎گیرم.
امام صادق (ع) فرمود: آن دو آیه کدام است؟
او عرض کرد:
1- «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ». (دعا کنید مرا، که من دعای شما را مستجاب می‎کنم).[1] 2- «وَ ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ فَهُوَ یُخْلِفُهُ وَ هُوَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ». (و هر چیزی را که در راه خدا انفاق کنید خدا جای آن را پر می‎کند و او بهترین روزی دهندگان است).[2] من دعا می‎کنم، دعایم به استجابت نمی‎رسد، و انفاق می‎کنم ولی عوضش را نمی‎بینم.
امام صادق (ع) در مورد آیه اول فرمود: آیا فکر می‎کنی که خداوند از وعده خود تخلّف کند؟
او عرض کرد: نه.
فرمود: پس علّت عدم استجابت دعا چیست؟
او عرض کرد: نمی‎دانم.
امام فرمود: ولی من به تو خبر می‎دهم، کسی که اطاعت خدا کند در آنچه امر به دعا کرده، و جهت دعا را رعایت کند، دعایش اجابت خواهد شد.
او عرض کرد: جهت دعا چیست؟
امام فرمود: نخست حمد خدا کنی و نعمت او را یادآور شوی، شکر کنی و بعد درود بر پیامبر (ص) فرستی، سپس گناهانت را به خاطرآوری و اقرار کنی و از آنها به خدا پناه بری و توبه نمائی، این است جهت دعاء.
و امّا در مورد آیه دوم، آیا فکر می‎کنی خداوند خلف وعده می‎کند؟
او عرض کرد: نه.
امام فرمود: پس چرا جای انفاق پر نمی‎شود؟
او عرض کرد: نمی‎دانم.
امام فرمود: اگر کسی از شما مال حلالی به دست آورد و در راه حلال انفاق کند، هیچ درهمی را انفاق نمی‎کند، مگر اینکه خدا عوضش را به او خواهد داد.
پس شرط نتیجه‎گیری از انفاق، به دست آوردن مال از راه حلال و همچنین انفاق آن در راه حلال است.