سنّ حضرت علیه السلام هنگام ظهور:
مطابق روایات شیعه و سنی، امام زمان علیه السلام در حالی که ظاهر او جوان و به سنّ چهل سالگی است ظهور خواهند کرد. اینک به برخی از روایات اشاره می کنیم:
1- ابن صباغ مالکی به سندش از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل کرده که در حدیثی فرمود: «مهدی از اولاد من با سن چهل سال است…»(1)
2- شیخ صدوق رحمه الله به سندش از اباصلت هروی نقل می کند که گفت: به امام رضا علیه السلام عرض کردم:« قائم شما هنگام خروج چه علامتی دارد؟ حضرت فرمود: «علامت او این است که او از حیث سنّ پیر است ولی در ظاهر جوان نشان داده می شود، به حدی که هرگاه کسی به او نظر می افکند گمان می کند که او سی ساله یا کمتر است. و از جمله علامات او آن است که به مرور ایام و شب ها پیر نمی شود تا آن که مرگ او فرا رسد».(2)
نعمانی به سندش از امام صادق علیه السلام نقل کرده که فرمود: «اگر قائم قیام کند مردم او را انکار خواهند کرد، زیرا در حالی که جوان رشیدی است به سوی آنها باز می گردد…»(3)
ممکن است روایاتی که اشاره به سن چهل سالگی دارد مقصود آن باشد که جسد و جسم او در حدّ کمال است؛ زیرا بدن تا چهل سالگی به کمال رشد خود می ر سد. گرچه برخی روایات نیز به سنّ 18سالگی و 51 سالگی اشاره کرده است ولی روایت اول از محمد بن حمیر نقل شده نه از یکی از معصومین علیهم السلام.
و روایت دوم گرچه از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل شده ولی از صحت سند برخوردار نیست، خصوصاً آن که هر دو روایت با روایات مستفیضی که دلالت بر ظاهر چهل سالگی دارد مخالف است.

خصوصیات جسمی امام زمان علیه السلام هنگام ظهور
مطابق برخی از روایات سنی و شیعی، امام زمان علیه السلام هنگام ظهور دارای صفات و خصوصیات جسمی خاص است از قبیل:
1- أجلی الجبهه: یعنی پیشانی وسیع و عریض.(4)
2- اقنی الأنف: وسط بینی او برآمده ولی دو سوراخ آن تنگ است.(5)
3- کأنّ وجهه کوکب درّی: گویا صورت او همانند ستاره ای درخشان است.(6)
4- اللون لون عربی: با چره ای گندم گون.(7)
5- افرق الثنایا: ما بین دندانهای او باز است.(8)
6- اکحل العینین: مژه های او سیاه است.(9)
7- براق الثنایا: با دندان های سفید.(10)
8- أزج الحاجین: با ابروانی کشیده و باریک.(11)
9- مربوع القامه: قامتش متوسط.(12)
10- الجسم جسم اسرائیلی: جسم او تنومند است.(13)
11- علی خدّه الایمن خال اسود: بر گونه ی راست او خالی سیاه است.(14)
پی نوشت:

1- الفصول المهمّه، ص217.
2- کمال الدین، ص652، ح12.
3- الغیبه، نعمانی، ص188.
4- سنن ابی داوود، ج2، ص422.
5- همان.
6- الفصول المهمه، ص317.
7-البیان، ص94.
8- همان، ص96.
9- همان.
10- همان.
11- الحاوی للفتاوی، ج2، ص147.
12- الغیبه نعمانی، ص281؛ ارشاد مفید، ص342.
13- البیان، ص94.
14- الفصول المهمه، ص317.
منبع: کتاب هنگامه ظهور