1. قال رسول الله – صلّی
الله علیه و آله – : لکل شیء حلیه و حلیه القرآن الصوتُ الحسن.

«نهج الفصاحه، ص 478، ح 2256»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: برای هر چیزی زینتی است و
زینت قرآن صوت خوش است.

2. قال الامام الصادق – علیه
السّلام – فی تفسیر «و رتّل القرآن ترتیلاً»: هو ان تنکث فیه و تحسّن فیه صوتک.

«مجمع البیان، ج 1، ص 378»

امام صادق – علیه السّلام – در تفسیر «و رتل القرآن ترتیلاً» فرمود: یعنی
مکث کنی در آن و صدای خویش را نیکو کنی.

3. قال رسول الله – صلّی
الله علیه و آله – : نظّفوا طریق القرآن قالوا: یا رسول الله و ما طریق القرآن؟
قال افواحکم، قالوا بماذا؟ قال: بالسواک.

«المحاسن، ص 558»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: راه قرآن را پاک کنید،
(اصحاب) گفتند: یا رسول الله چیست راه قرآن؟ حضرت فرمود: دهان شما. گفتند: با چه
پاک کنیم؟ حضرت فرمود: با مسواک کردن.

4. قال رسول الله – صلّی
الله علیه و آله – : حسّنوا القرآن باصواتکم فان الصّوت الحسن یزید القرآن حُسناً.

«عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 69»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: قرآن را با صوت زیبا، زینت
دهید، زیرا که صوت نیکو بر زیبایی قرآن می افزاید.

5. قال رسول الله – صلّی
الله علیه و آله – : زیّنوا القرآن باصواتکم.

«مستدرک الوسائل، ج 1، ص 295»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: با صداهای خوش خود قرآن را
زینت دهید.

6. قال رسول الله – صلّی
الله علیه و آله – : ان حسن الصوت زینه القرآن.

«مستدرک الوسائل، ج 1، ص 295»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: به درستی که صدای زیبا، زینت
قرآن است.

7. قال رسول الله – صلّی
الله علیه و آله – : لیس شیءُ اَشدّ علی الشیطان من قراءه فی المصحف نظراً.

«بحار الأنوار، ج 92، ص 202»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: نیست چیزی سخت تر بر شیطان از
قرائت قرآن در حال نگاه کردن به خود قرآن.

8. قال رسول الله – صلّی
الله علیه و آله – : القراءه فی المصحف افضل من قراءه ظاهراً.

«مستدرک الوسائل، ج 1، ص 294»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: خواندن قرآن از روی قرآن بهتر
است از خواندن قرآن از حفظ.

9. قال الامام الصادق – علیه
السّلام – : القرآن عهد الله الی خلقه فقد ینبغی للمرء المسلم ان ینظر فی عهده و
ان یقرأ منه فی کل یومٍ خمسین آیه.

«الکافی، ج 2، ص 446»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: قرآن عهدنامه خدا به سوی خلقش است، پس
سزاوار است که مسلمان به عهدنامه خدا نگاه کند و از آن در هر روز پنجاه آیه
بخواند.

10. قال الامام الصادق –
علیه السّلام – : قراءه القرآن فی المصحف تخّفف العذاب عن الوالدین و ان کان
کافرین.

«الکافی، ج 2، ص 440»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: خواندن قرآن از روی آن عذاب پدر و مادر
قاری را سبک می کند، اگر چه آنها کافر باشند.

11. قال رسول الله – صلّی
الله علیه و آله – : افضل اعمال امتی قراءه القرآن نظراً و تکثیر الصلوات علی
النبی – صلّی الله علیه و آله – و السواک و شرب العسل.

«بحار الأنوار، ج 76، ص 320»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: بهترین اعمال امت من قرائت
قرآن از روی آن و زیاد صلوات فرستادن بر پیامبر و مسواک کردن و خوردن عسل است.

12. قال الامام الباقر –
علیه السّلام – : فإنها علی الناس ان یقرأ القرآن کما انزل.

«بحار الأنوار، ج 27، ص 197»

امام باقر – علیه السّلام – فرمود: بر مردم (لازم) است که قرآن را همان طور
که نازل شده قرائت کنند.

13. قال الامام علی –
علیه السّلام – : سبعه لا یقرأون القرآن: الراکع و الساجد و فی اکنفا و فی الحمام
و الجنب و النفساء و الحائض.

«خصال صدوق، ج 2، ص 10»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: در هفت حالت قرآن نخوانید: 1. در حال
رکوع؛ 2. در حال سجده؛ 3. در مستراح؛ 4. در حمام؛ 5. در حال جنابت؛ 6. در حال
نفاس؛ 7. در حال حیض.

14. قال الامام علی – علیه
السّلام – : لا یقرأ القرآن ان کان علی غیر طهور حتی یتطهر.

«خصال صدوق، ج 2، ص 164»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: قرآن نخوانید اگر پاک نیستید تا این که
خود را پاک کنید.

15. عن الامام علی – علیه
السّلام – قال: کان رسول الله لا یحجزه عن قراءه القرآن الا الجنابه.

«بحار الأنوار، ج 92، ص 216»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: هیچ مانعی پیامبر را از خواندن قرآن منع
نمی کرد، مگر حالت جنابت.

16. سئل الامام الصادق –
علیه السّلام – عن التعوذ من الشیطان عند کل سورهٍ یفتتحها؟ فقال – علیه السّلام –
: نعم فتعوذّ بالله من الشیطان الرجیم.

«وسائل الشیعه، ج 2، ص 848»

از امام صادق – علیه السّلام – سؤال شد: آیا استعاذه هنگام شروع هر سوره
(راه صواب) را باز می کند؟ امام فرمود: آری، پس پناه ببرید به خدا از شیطان رانده
شده.

17. قال الامام الصادق –
علیه السّلام – : ان القرآن لا یقرأ هذرمه و لکن یرتّل ترتیلاً فاذا مررت بایه
فیها ذکر الجنه فقف عندما و سل الله الجنه و اذا مررت بایه فیها ذکر النار فقف
عندما و تعوّذ باالله من النار.

«الکافی، ج 2، ص 452»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: به درستی که قرآن با سرعت و عجله خوانده
نمی شود بلکه خوانده می شود شمرده، شمرده و با ترتیل، پس زمانی که رسیدی به آیه ای
که در آن ذکر بهشت بود توقف کن، پس بخواه از خداوند بهشت را و زمانی که رسیدی به
آیه ای که در آن ذکر آتش بود توقف کن و پناه ببرید به خدا از آتش جهنم.

18. قال رسول الله – صلّی
الله علیه و آله – : ان القرآن نزل بالحزن فاذا قرأ تموه فابکو فإن لم تبکو
فتباکو.

«مستدرک الوسائل، ج 1، ص 294»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: قرآن با حزن نازل شده، پس
زمان خواندن قرآن گریه کنید و اگر گریه نمی کنید خود را به حالت گریه در بیاورید.

19. قال الامام الصادق –
علیه السّلام – : من قرأ القرآن و لم یخضع الله و لم یرقّ قلبه و لا یکتسی حزنا و
وجلاً فی سرّه فقد استهان بعظم شأن الله و خسر خُسراناً مبیناً.

«مستدرک الوسائل، ج 1، ص 289»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: کسی که قرآن بخواند و در مقابل خدا خضوع
نکند و قلب او نرم نشود و اندوهش ظاهر نشود و خوشحال نشود در نهانش، بسی سبک شمرده
است بزرگی خدا را و ضرر کرده است، ضرری آشکار.

20. قال الامام الصادق –
علیه السّلام – : ینبغی لمن قرأ القرآن اذا سرّ بایهٍ من القرآن فیها مسأله و
تخویف ان یسأل عنه ذکل خیر ما یرجوه و یسأله العافیه من النار و من العذاب.

«الکافی، ج 1، ص 83»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: سزاوار است برای قاری قرآن زمانی که
مرور کرد به آیه ای از قرآن که در آن درخواست و یا خوف بود، بخواهد در این هنگام
بهترین چیزی که امید آن می رود و بخواهد دوری از آتش و عذاب الهی را.

21. قال الامام الصادق –
علیه السّلام – : ان القرآن نزل بالحزن فقرأه بالحزن.

«الکافی، ج 2، ص 449»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: قرآن با حزن نازل شده پس آن را با حزن
بخوانید.