1- امام صادق علیه السلام:
صِلَهُ الرحامِ تُزَ کّى العمالَ و َتُنمى الموالَ وَ تَدفَعُ البَلوى و َتُیَسِّرَ الحِسابَ وَ تُنسِئُ فِى الجَلِ؛
صله رحم، اعمال را پاکیزه، اموال را بسیار، بلا را برطرف و حساب (قیامت) را آسان مىکند و مرگ را به تأخیر مىاندازد.
(کافى، ج 2، ص 157، ح 33)
2- امام رضا علیه السلام:
لا یستَکمِلُ عَبدٌ حقیقهَ الایمانِ حَتَّى تَکونَ فیهِ خِصالُ ثَلاثٍ: اَلتَّفقُّهُ فِى الدّینِ وَحُسنُ التَّقدیرِ فِى المَعیشَهِ، وَالصَّبرُ عَلَى الرَّزایا؛
هیچ بنده اى حقیقت ایمانش را کامل نمى کند مگر این که در او سه خصلت باشد: دین شناسى، تدبر نیکو در زندگى، و شکیبایى در مصیبتها و بلاها.
(بحار الانوار، ج 78، ص 339، ح1)
3- امام موسی کاظم علیه السلام:
اَلمُومِنُ مِثلُ کفَّتی المیزانِ کلَّما زیدَ فی ایمانِهِ زیدَ فی بَلائِهِ؛
مومن همانند دو کفه ترازوست. هرگاه به ایمانش افزوده گردد، به بلایش نیز افزوده می گردد.
(تحف العقول، ص 408)
4- امام صادق علیه السلام:
مَنْ قالَ فى کُلِّ یَوْمٍ مِائَهَ مَرَّهٍ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّهَ اِلاّ بِاللّهِ دَفَعَ اللّهُ بِها عَنْهُ سَبْعینَ نَوْعا مِنَ الْبَلاءِ اَیْسَرُهَا الْهَمُّ؛
هر کس در هر روز صد مرتبه لا حَوْلَ وَ لا قُوَّهَ اِلاّ بِاللّهِ بگوید، خداوند هفتاد نوع بلا را از او دفع مىکند، که کوچکترین آن غم و اندوه است.
(ثواب الأعمال، ص 162)
5- امام على علیه السلام:
ما خَیْرٌ بِخَیْرٍ بَعْدَهُ النّارُ و ما شَرٌّ بِشَرٍّ بَعْدَهُ الجَنَّهُ وَ کُلُّ نَعیمٍ دونَ الْجَنَّهِ فَهُوَ مَحْقورٌ وَ کُلُّ بَلاءٍ دونَ النّارِ عافیَهٌ؛
خیرى که به دنبال آن آتش باشد، خیر نیست و شرى که به دنبال آن بهشت باشد، شر نیست. هر نعمتى جز بهشت ناچیز است و هر بلایى جز آتش، سلامتى.
(نهج البلاغه، حکمت 387)
6- امام صادق علیه السلام:
السَّویقُ یُجَرِّدُ المِرَّهَ وَالبَلغَمَ مِنَ المَعِدَهِ جَردا ، ویَدفَعُ سَبعینَ نَوعا مِن أنواعِ البَلاءِ؛
سویق، تلخه را از تن، و بلغم را از معده، کاملاً جدا مىکند و هفتاد گونه بلا را دور مىسازد.
(الکافی، ج 6، ص 306، ح 11)
7- پیامبر صلى الله علیه و آله:
– لِعَلِیٍّ علیه السلام: یا عَلِیُّ ، اِفتَتِح طَعامَکَ بِالمِلحِ وَاختِم بِالمِلحِ ؛ فَإِنَّ مَنِ افتَتَحَ طَعامَهُ بِالمِلحِ وخَتَمَ بِالمِلحِ عوفِیَ مِنِ اثنَینِ وسَبعینَ نَوعاً مِن أنواعِ البَلاءِ ، مِنهُ الجُذامُ ، وَالجُنونُ ، وَالبَرَصُ؛
در سفارشهاى ایشان به امام على علیه السلام – : اى على! غذا را با نمک، آغاز کن و با نمک ، پایان ده؛ چه ، هر کس غذاى خویش را با نمک آغاز کند و با نمک پایان دهد، از هفتاد و دو نوع از انواع بلا که جذام، دیوانگى و پیسى از آن جمله است، به دور باشد.
(الکافی، ج 6، ص 326، ح 2)
8- پیامبر صلى الله علیه و آله:
لا یَزالُ البَلاءُ فی المؤمنِ والمؤمنهِ فی جَسَدِهِ ومالِهِ وولدِهِ حَتّى یَلقَى اللّهَ وما علَیهِ مِن خطیئهٍ؛
زن و مـرد مـؤمن پـیوسته در جـان و مـال و فرزندشان گرفتار بلا مىشوند تا آن که بدون گناه ، خدا را دیدار کنند.
(بحار الأنوار، ج 67، ص 236، ح 54)
9- پیامبر صلى الله علیه و آله:
إذا رَأى أحَدُکُم بِأَخیهِ بَلاءً ، فَلیَحمَدِ اللّهَ عز و جل ولا یُسمِعهُ ذلِکَ؛
اگر کسى از شما، برادر خویش را گرفتار بلایى ببیند، خداوند عز و جل را [بر سلامت خویش] بستاید، و البته این حمد گفتن را به گوش بیمار نرساند.
(کنز العمّال، ج 2، ص 142، ح 3510)
10- امام سجاد علیه السلام:
لَمّا ضَرَبَ عَلى کَتِفِ رَجُلٍ یَطوفُ بِالکَعبهِ ویَقولُ : اللّهُمَّ إنّی أسألُکَ الصَّبرَ: سَألتَ البَلاءَ ! قُلِ : اللّهُمَّ إنّی أسألُکَ العافِیَهَ، والشُّکرَ عَلَى العافیَهِ .
امام سجّاد علیه السلام مردى را دید که طواف کعبه مىکند و مىگوید: بار خدایا ! به من صبر عطا فرما. دستى به شانه او زد و فرمود : بلا مىطلبى؟ بگو: بار خدایا! به من عافیت و شکر بر عافیت عطا فرما.
الدعوات، ص 114، ح 262 – منتخب میزان الحکمه، ص 390)
