1. قال الامام علی –
علیه السّلام – فی وصیّه لابنه الحسن – علیه السلام – : اِعلم أنّ الّذی بیدهِ
خزائِنُ ملکوتِ الدّنیا و الآخرهِ قَدْ أذِنَ لدعائِکَ و تکفَّلَ لاِ جابتِکَ و
أمَرَکَ أن تسألَهُ لِیُعطیکَ و هو رحیمٌ کریمٌ.

«بحارالانوار، ج 77، ص 204»

امام علی – علیه السّلام – در وصیت به فرزندش امام حسن – علیه السّلام –
فرمود: بدان همانا خداوندی که گنجینه های ملکوت دنیا و آخرت در دست اوست، به تو
اجازه داده تا او را بخوانی و خود اجابت دعای تو را بر عهده گرفته است و امر کرده
از او درخواست نمائی تا به تو عطا کند و او پروردگاری مهربان و بخشنده است.

2. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : الداعی بِلا عمل
کالرّامی بلا وَتَرَ.

«بحارالانوار، ج 93، ص 312»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: دعا کننده ای که عمل و کردار نیک
ندارد، همانند تیراندازی است که بدون کمان تیر را پرتاب می کند.

3. قال الامام علی – علیه السّلام – : أعجَزُ النّاسِ من عَجَزَ
عنِ الدّعاءِ.

«تصنیف غرر الحکم، ح 3742»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: عاجزترین و ناتوان ترین مردم، کسی است که
از دعا کردن ناتوان باشد.

4. قال الامام علی – علیه السّلام – : الدُّعاء مفتاحُ الرّحمهِ و
مصباحُ الظُّلمَهِ.

«بحارالانوار، ج 93، ص 300»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: دعا کلید گشایش رحمت الهی و چراغ روشنگر
در تاریکی است.

5. قال الامام علی – علیه السّلام – : أحبُّ الأعمالِ الی الله
عزّوجلَّ فی الارضِ الدّعاءُ.

«اصول کافی، ج 2، ص 467»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: دوست داشتنی ترین کارها در نزد پروردگار
در روی زمین، دعاء است.

6. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : فاِنَّ سلاحَ  المؤمِنِ الدّعاءُ.

«مکارم الاخلاق، ج 2، ص 8»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: پس همانا دعا اسلحه انسان مؤمن
است.

7. قال الامام الرّضا – علیه السّلام – : علیکم بسلاحِ الأنبیاء
فقیلَ و ما سلاحُ الانبیاء؟ قال: الدعاء.

«اصول کافی، ج 2، ص 468»

امام رضا – علیه السّلام – فرمود: بر شما است که از سلاح پیامبران بهره
بگیرید. به حضرت عرض شد: سلاح انبیاء چیست؟ حضرت فرمود: «دعا».

8. قال الامام الصادق – علیه السّلام – : علیکَ بالدّعاءِ فانَّهُ
شفاءٌ مِنْ کلِّ داءٍ.

«اصول کافی، ج 4، ص234»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: بر تو باد به دعا کردن، به درستی که دعا
شفا و درمان هر دردی است.

9. قال الامام السّجاد – علیه السّلام – : الدّعاءُ یدفَعُ البلاءَ
النّازلَ و ما َلمْ یَنْزل.

«اصول کافی، ج 2، ص 469»

امام سجاد – علیه السّلام – فرمود: دعا بلا را دفع می کند، خواه بلا نازل
شده باشد و یا اینکه هنوز نازل نشده باشد.

10. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : اِدفَعُوا أبوابَ
البلاءِ، بالدّعاء.

«بحار الانوار، ج 93، ص 288»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: بلاهای گوناگون را به وسیله دعا
از خود دفع کنید.

11. قال الامام علی – علیه السّلام – : من قَرَعَ بابَ اللهِ
فُتِحَ لَهُ.

«تصنیف غرر الحکم، ح 3751»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: کسی که درب(خانه) خداوند را بکوبد، به
روی او گشوده خواهد شد.

12. قال الامام الباقر – علیه السّلام – : ینبغی للمؤمِنِ أن یکونَ
دعاءُهُ فی الرّخاءِ نحواً من دعائِهِ فی الشّدَهِ.

«اصول کافی، ج 2، ص 488»

امام باقر – علیه السّلام – فرمود: سزاوار است بنده مؤمن، همانگونه که در
حال سختی و بلا دعا می کند و پروردگارش را می خواند، در حال آسایش و راحتی نیز
آنگونه دعا کند.

13. قال الامام الصادق – علیه السّلام – : انّ العبدَ اذا دعا الله
تبَارکَ و تعالی بنیّهٍ صادقهٍ و قلبٍ مخلصٍ اُستجیبَ له … .

«الاختصاص، ص 242»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: همانا بنده زمانی که خدا را با نیت پاک
و راستین و قلبی سرشار از اخلاص بخواند خداوند او را اجابت می نماید … ولی اگر
خدا را بدون نیّت پاک و نه از روی اخلاص بخواند، خداوند خواسته او را اجابت نخواهد
کرد.

14. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : مَن أحبَّ أن
یُستجابَ دعاءُهُ فَلیطیِّبْ مطعَمَهُ و مکسَبَهُ.

«بحارالانوار، ج 93، ص 372»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: اگر کسی دوست دارد که دعایش
مستجاب شود، پس باید کسب و روزیش را پاک گرداند.

15. قال الامام الصادق – علیه السّلام – : انّ اللهَ لا یرفَعُ
دعاءَ عبدٍ و فی بطنِهِ حرامٌ أو عندَهُ مظلمهٌ لأحدٍ من خلقِهِ.

«بحار الانوار، ج 93، ص 321»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: بدرستی که دعای بنده ای که حرام خورده و
یا حقّی از مردم بر گردن اوست، مورد استجابت پروردگار واقع نمی شود.

16. قال الامام علی – علیه السّلام – : المعصِیَهُ تمنُعُ
الاِجابهَ.

«تصنیف غرر الحکم، ص 193، ح 3766»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: گناه و معصیت مانع از اجابت دعا می شود.

17. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : اعلَمُوا أنَّ اللهَ
لا یَقْبلُ دعاءً عن قلب غافلٍ.

«اعلام الدین، ص 295»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: بدانید که همانا خداوند دعای کسی
را که از یاد او غافل است قبول (مستجاب) نمی کند.

18. قال الامام علی – علیه السّلام – : إنَّ کَرَمَ اللهِ سبحانَهُ
لا ینقُضُ حِکمَتَهُ فلذلِکَ لا یَقَعُ الاِجابَهَ فی کلِّ دعوَهٍ.

«تصنیف غرر الحکم، ص 193، ح 3764»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: بدرستی که کرم و فضل پروردگار مخالف و
جدای از حکمت او نمی باشد، پس از این رو هر دعائی را اجابت نمی کند.

19. قال الامام علی – علیه السّلام – : انّ دعوهَ المظلومِ مجابَهٌ
عند اللهِ سبحانَهُ لأنَّهُ یطلُبُ حقَّهُ و اللهُ تعالی أعدَلُ(مِنْ) أن یمَْنَعَ
ذا حقٍّ حقَّهُ.

«تصنیف غرر الحکم، ح 3761»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: بدرستی که خدای متعال دعای مظلوم را
اجابت می کند؛ زیرا او حقّ خود را طلب می کند و خداوند عادل تر از آن است که مانع
از رسیدن حق به صاحب حقّ شود.

20. قال الامام علی – علیه السّلام – : رُبّما سَئَلتَ الشّیءَ
فَلَمْ تُعطَهُ و اُعطیتَ خیراً منهُ.

«تصنیف غرر الحکم، ح 3765»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: چه بسا چیزی را از خداوند درخواست می کنی
و به تو عطا نمی شود، لکن خداوند بهتر از آنرا به تو عطا می کند.

21. قال الامام السجاد – علیه السّلام – : المؤمِنُ مِن دُعائِهِ
عَلی ثَلاثٍ: إِمّا أن یُدَّخَرَ لَهُ، و إمّا أن یُعجِّلَ لهُ و إمّا أن یَدْفَعُ
عنهُ بلاءً یُریدُ أن یُصیبَهُ.

«تحف العقول، ص 280»

امام سجاد – علیه السّلام – فرمود: دعاهای مؤمن بر سه گونه است: یا برای او
ذخیره می شود و یا سریعاً اجابت می شود و یا به واسطه آن دعا، بلائی که قرار بود
به او رسد از او برطرف می گردد.

22. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : انّ اللهَ یحبّ
المُلِحّینَ فی الدّعاءِ.

«نهج الفصاحه، ص 76»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: خداوند افرادی را که در دعا
اصرار و پافشاری دارند، دوست می دارد.

23. قال الامام الصادق – علیه السّلام – : مَنْ کانَتْ لهُ حاجهٌ
الی اللهِ عزّوجلّ قلیبدأ بالصَّلاهِ علی محمّدٍ و آله ثم یسأل حاجَتَه ثمّ یختم
بالصّلاهِ علی محمّد و آل محمدٍ … .

«مکارم الاخلاق، ج 2، ص 19»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: کسی که حاجت و خواسته ای را از خداوند
می خواهد، ابتدا بر محمّد و آل محمّد صلوات بفرستد، سپس حاجت خود را درخواست کرده
و در آخر نیز بر محمّد و آل محمّد درود و صلوات بفرستد، پس بدرستی که خداوند
عزّوجلّ کریم تر و بزرگوارتر از آن است که دو طرف (اول و آخر) دعای او را اجابت
نموده و حاجت وسط را اجابت نکند.

24. قال الامام الصادق – علیه السّلام – : إنّما هی المَدْحَه
ثُمَّ الاقرارُ بالذّنبِ ثم المسألَهُ.

«بحارالانوار، ج 93، ص 318»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: (راه دعا اینگونه است): ابتدا خداوند را
مدح و ستایش کنید، سپس به گناهان خود اقرار نمائید و بعد از آن خواسته خود را
بخواهید.

25. قال الامام الحسین – علیه السّلام – : کان رسول الله یرفَعُ
یَدَیْهِ اذا ابْتَهَلَ و دَعا کَما یَسْتطْعِمُ المسکینُ.

«مکارم الاخلاق، ج 2، ص 8»

امام حسین – علیه السّلام – فرمود: رسول خدا – صلّی الله علیه و آله –
(هنگام دعا) دستهای خود را بالا می بردند و با حالت تضرّع و گریه دعا می کردند،
مانند انسان مسکین و بیچاره ای که عاجزانه درخواست غذا می کند.

26. قال الامام الباقر – علیه السّلام – : لا تَستَکْثِروُا شیئاً
مِمّا تطلُبُونَ، فما عنداللهِ أکثر.

«مکارم الاخلاق، ج 2، ص 97»

امام باقر – علیه السّلام – فرمود: آنچه را از خداوند درخواست می کنید زیاد
مشمارید، پس همانا آنچه در نزد خداست، بسیار بیشتر است.

27. قال الامام الصادق – علیه السّلام – : مَنْ قدَّمَ اربعینَ من
المؤمنین ثُمَّ دعا استُجیبَ لَه.

«بحارالانوار، ج 93، ص 317»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: کسی که در دعا (ابتدا) برای چهل نفر از
مؤمنین دعا کند، سپس برای خودش، دعای او مستجاب خواهد شد.

28. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : خیرُ وقتٍ دَعَوْتم
اللهَ عزوجلّ فیه، الأسحارُ.

«اصول کافی، ‌ج 2، ص 477»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: بهترین زمانی که می توان در آن
خداوند عزّوجلّ را خواند (و دعا کرد)، وقت سحر است.

29. قال الامام علی – علیه السّلام – : أربعهٌ لاتُرّدُّ لهم
دَعوهً: الامام العادل لرعیّتِهِ، و الوالدُ البارّ لولدِهِ و الولَدُ البارّ
لوِالدِهِ و المظلوم … .

«الارشاد، ج 1، ص 304»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: دعای چهار نفر ردّ نمی شود (به اجابت می
رسد)، 1. امام عادل برای مردمی که رعیّت او هستند. 2. پدر نیکوکار برای فرزندش. 3.
فرزند نیکوکار و صالح برای پدرش. 4. دعای مظلوم، که خداوند متعال می فرماید: به
عزّت و جلالم سوگند که تو را یاری خواهم کرد، هر چند بعد از گذشت زمانی باشد.

30. قال الامام علی – علیه السّلام – : نعم عونُ الدّعاءِ الخشوعِ.

«تصنیف غرر الحکم، ح 3759»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: بهترین حالت هنگام دعا، حالت حزن و خشوع
در برابر پروردگار است.

31. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : دُعاءُ أطفالِ
اُمّتی مستجابٌ مالم یُقارِفُوا الذُّنوب.

«بحار الانوار، ج 93، ص 357»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: دعای کودکانِ از امّت من تا
زمانی که مرتکب گناه نشده اند، مستجاب می شود.

32. قال الامام علی – علیه السّلام – : الدّعاءُ للسّائل إحدَی
الصّدقتین.

«تصنیف غرر الحکم، ص 192، ح 3746»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: دعا برای انسان محتاج یکی از انواع صدقه
است.

33. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : أسرَعُ الدّعاءِ
إِجابهً دعاءُ غائبٍ لغائبٍ.

«نهج الفصاحه، ص 57»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: سریعترین دعائی که به اجابت می
رسد، دعای شخص غائب برای غائب است.

34. قال الامام الصادق – علیه السّلام – : دعاءُ المؤمِنِ للمؤمِنِ
یدفَعُ عنه البلاء و یدُرّ علیه الرّزق.

«الاختصاص، ص 28»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: دعای انسان مؤمن برای مؤمن بلا را از او
دفع نموده و روزی را بر او سرازیر می کند.

35. قال الامام علی – علیه السّلام – : من اکثَرَ مسئلَهَ النّاسِ،
ذلَّ.

«تصنیف غرر الحکم، ص 193، ح 3773»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: کسی که زیاد از مردم درخواست (رفع) حاجت
بنماید، خوار و ذلیل می گردد.

36. قال الامام السّجاد – علیه السّلام – : من لم یَرجُ الناسَ فی
شیءٍ و ردَّ أمرُهُ الی اللهِ عزّوجلّ فی جمیع امورِهِ، استجابَ الله عزّوجلّ لَهُ
فی کلّ شیءٍ.

«بحار الانوار، ج 75، ص 110»

امام سجاد – علیه السّلام – فرمود: کسی که در هیچ چیزی به مردم امیدی
نداشته باشد و حاجات خود را به خدا واگذار نماید خداوند همه حاجات او را اجابت می
کند.

37. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : یقول اللهُ عزّوجلّ:
من سألنی و هُوَ یَعلَمُ أنّی اُضرُّ و أنفعُ أَسْتُجیبَ لَهُ.

«عده الداعی، ص 131»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: خدای عزّوجل می فرماید: کسی که
چیزی از من درخواست نماید و بداند (اعتقاد داشته باشد) که همانا من ضرر و نفع می
رسانم (همه چیز با اذن من محقق می گردد)، او را اجابت خواهم کرد.

38. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : اذا أرادَ اللهُ أن
یَسْتَجیبَ لعبدٍ اَذِنَ لَهُ فی الدّعاءِ.

«کنز العمال، ح 356»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: زمانی که خدواند اراده استجابت
خواسته بنده اش را بنماید به او اجازه دعا کردن می دهد.

39. قال رسول الله – صلی الله علیه و  آله – : ما کانَ اللهُ لِیَفْتَحَ لعبدٍ الدّعاء فیغلقُ عنهُ
بابَ الاجابه اللهُ اکرمُ من ذلکَ.

«کنزالعمال، ح 3155»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: این گونه نیست که خداوند باب دعا
را به سوی بنده ای بگشاید و باب اجابت خویش را به روی او ببندد، خداوند بزرگوارتر
و کریم تر از این است.

40. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : الداعی بِلا عمل
کالرّامی بلا وَتَرَ.

«بحارالانوار، ج 93، ص 312»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: دعا کننده ای که عمل و کردار نیک
ندارد، همانند تیراندازی است که بدون کمان تیر را پرتاب می کند.