ماه رجب ماه خدا، ماه حرمت و فضیلت از راه رسید، ماهی که مومنان با ورود به آن باید توشه ای برگیرند تا بتوانند به نهایت مقصود یعنی ماه رمضان نایل آیند.
ماه رجب به اندازه ای با اهمیت است که گویند هر آنکس که این ماه مبارک را درک کند و عبادت های خاص آن را به جای آورد همانند روزی که از مادر زاده شد، از تمامی گناهان پاک خواهد شد.
“رجب” نامی است بهشتی، نام نَهرى در بهشت که از شیر سفیدتر و از عسل شیرین تر است از این رو هر که خود را از آلودگی ها و گناهان پاک کرده و از فواید این ماه بهره مند شود گویی همانند آن نهر، جان و روح خود را پاک و مطهر ساخته است.
آغاز ماه رجب در حقیقت نوید بخش تولد و زندگی دوباره برای عاشقان معبود است ماهی که فصل جدیدی را در کتاب زندگی آنانکه به دنبال معشوق واقعی هستند می گشاید و عطر دل انگیز نیایش در تمامی لحظه های این ماه پربرکت، جان و دل را نورانی کرده و راه یافتگان به درگهش را قدمی به عرش کبریایی نزدیک می کند.
فرشتگان نیز در این ماه به شور و شعف می پردازند و درباره مومنانی که حقیقت ماه رجب را دریافته اند اینگونه ندا سر می دهند: “خوشا به حال رجبیون، خوشا به حال آنان که والایی ماه رجب را دریافته اند، خوشا به حال آنان که از برکت ماه رجب نصیبی اندوخته اند.”
پویندگان طریق بندگی و سلوک، با آغاز ماه رجب، با دست یازیدن به درگاه رحمت الهی در صدد تزکیه نفس و روح خود برمی آیند تا خود را برای ورود به ماه میهمانی خدا “رمضان” و درک حقایقی هر چند اندک از لیله القدر آماده کنند.
ائمه اطهار (علیهم السّلام) همواره به ارزش ماه رجب برای آغاز نقطه رهایی از تمایلات دنیایی و قدم به دریای بیکران رحمت و فضیلت الهی و اتصال ان به ماه پربرکت رمضان اشاره کرده اند.
حضرت رسول (صلّی الله علیه و آله و سلّم) پیرامون این ماه مبارک اینگونه فرموده است: “ماه رجب ماه بزرگ خداست و ماهى در حرمت و فضیلت به آن نمی‌رسد و قتال با کافران در این ماه حرام است و رجب، ماه خداست و شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه امّت من است.
کسى که یک روز از ماه رجب را روزه دارد مستوجب خشنودى بزرگ خدا گردد و غضب الهى از او دور گردد و درى از درهاى جهنم بر روى او بسته گردد.”
پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) همچنین می فرماید: “ماه رجب ماه استغفار امت من است، پس در این ماه بسیار طلب آمرزش کنید که خداوند آمرزنده و مهربان است و رجب را “اصب” مى گویند زیرا که رحمت خدا در این ماه بر امت من بسیار ریخته مى شود پس بسیار بگویید استغفر الله و اسئله التوبه.”
پیامبر گرامى اسلام (صلّی الله علیه و آله و سلّم) همچنین در بیان عظمت و اهمیت ماه رجب مى فرماید: “خداى متعال، در آسمان هفتم، فرشته اى به نام “داعى” قرار داده است. هرگاه ماه رجب فرا رسد، آن فرشته دعوت کننده، هرشب تا به صبح گوید: خوشا به حال کسانى که به ذکر الهى مشغولند، خوشا به حال کسانى که با میل و رغبت تمام، رو به سوى درگاه خدا آرند.
و خداوند مى فرماید: من همنشین کسى هستم که با من همنشین باشد، و مطیع کسى هستم که فرمان مرا ببرد و آمرزنده ام کسى را که از من طلب آمرزش کند. این ماه رجب ماه من، بنده هم بنده من، و رحمت هم از آن من است، هرکس مرا در این ماه بخواند، پاسخ مثبت دهم و هرکس از من چیزى بخواهد، به او عطا کنم و هرکس از من هدایت جوید، هدایتش کنم.
من این ماه را وسیله ارتباط بین خود و بندگانم قرار داده ام پس هرکس به آن چنگ زند، به من مى رسد.”
ابن بابویه به سند معتبر از سالم روایت کرده است که گفت: در اواخر ماه رجب به خدمت حضرت صادق (علیه السّلام) رفتم. چون نظر مبارک آن حضرت بر من افتاد فرمود: آیا در این ماه، روزه گرفته‌اى؟ گفتم: نه والله! اى فرزند رسول خدا! فرمود: آن قدر ثواب از تو فوت شده است که ارزش آن را به غیر خدا کسى نمى‌داند.
به درستی که این ماهی است که خدا آن را بر ماه‌هاى دیگر فضیلت داده و حرمت آنرا عظیم نموده و براى روزه داشتن آن گرامى داشتن را بر خود واجب گردانیده است. پس گفتم یابن رسول الله اگر باقیماندهی این ماه را روزه بدارم، آیا به بعضى از ثواب روزه داران آن نایل مى گردم؟
فرمود: اى سالم! هر که یک روز از آخر این ماه را روزه بدارد خدا او را از شدت سکَرات مرگ و از هول بعد از مرگ و از عذاب قبر، ایمن گرداند و هر که دو روز آخر این ماه را روزه دارد بر صراط به آسانى بگذرد و هر که سه روز آخر این ماه را روزه دارد ایمن گردد و برات بیزارى از آتش جهنم به او عطا کنند.”
حضرت امام جعفرصادق (علیه السّلام) نیز فرمودند: “حضرت امیرالمومنین (علیه السّلام) دوست می‌داشت که چهار شب در تمام سال را احیا بدارد و آن شب‌ها را به عبادت بپردازد، و آن چهار شب، شب اول رجب و شب نیمه شعبان و شب عید فطر و شب عید قربان بود. ”
حضرت موسى بن جعفر (علیه السّلام) نیز در حرمت و اهمیت ماه رجب می فرماید: “هر که یک روز از ماه رجب را روزه بدارد آتش جهنم یک ساله از او دور شود و هر که سه روز از آن را روزه دارد بهشت او را واجب گردد.”
در روایت دیگرى از آن حضرت نیز آمده است که ایشان فرمودند: “رجب، ماه عظیمى است که خداوند، اعمال نیک را در آن چند برابر مى فرماید و گناهان را در آن محو مى کند. پس هرکس یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد، به اندازه مسیر یک سال از جهنم دور و هرکس سه روز از آن ماه را روزه بدارد، بهشت بر او واجب مى شود.”
در کرامت و فضیلت این ماه، از حضرت امام صادق (علیه السّلام) نیز نقل شده که فرمودند: ” آن گاه که قیامت برپا شود، منادى الهى فریاد زند: “أین الرجبیّون؟” کجایند آنانکه ماه رجب را گرامى داشتند و از آن، بهره ها بردند؟ از آن انبوه جمعیت، گروهى برخیزند که نور جمالشان محشر را روشن کند. بر سر آنان تاج هاى شاهى که مرصع به در و یاقوت است، قرار دارد و در طرف راست هرنفر از آنان هزار فرشته، در سمت چپ نیز هزار فرشته به او کرامت و تعظیم الهى را تبریک گویند.
از جانب الهى ندا آید: بندگان و کنیزانم، به عزت و جلالم سوگند، شما را جاى و مقام گرامى و عطایاى فراوان دهم و شما را در جایى جاى دهم که از زیر آن نهرها جارى است و شما در آن جاوید خواهید بود زیرا شما داوطلبانه براى من در ماهى که من بزرگش داشتم روزه گرفتید.
سپس، خطاب به فرشتگان فرماید: فرشتگان من! بندگان و کنیزان را به بهشت داخل کنید. در اینجا حضرت صادق (علیه السّلام) فرمود: این پاداش، براى کسى است که گرچه یک روز از اول یا وسط یا آخر ماه رجب را روزه بدارد.”
یکى از کارهاى مهم و شایسته در ماه رجب، کمک به مستمندان است. امام صادق (علیه السّلام) از پدران گرامیش از امام على (علیه السّلام) نقل مى کند که آن حضرت فرمود:”هرکس به خاطر خدا در ماه رجب صدقه بدهد، خداوند وى را آنچنان اکرام فرماید که نه چشمى دیده و نه گوشى شنیده و نه بر قلب انسانى خطور کرده باشد.”
منبع: باشگاه اندیشه