1. قال رسول الله –
صلّی الله علیه و آله – : اِنّ الله عزّوجلّ حرَّم الجنهَ جسداً غُذِیَ بحرام.

«تنبیه الخواطر، ص 49»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: خدای بزرگ و بلند مرتبه بهشت را
بر بدنی که با مال حرام تغذیه شود، حرام کرده است.

2. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : اذا وَقَعَتِ اللقمهُ
مِن حرامٍ فی جَوفِ العبد لَعَنَه کلُّ مَلَکٍ فی السماوات و الارض.

«بحار الانوار، ج 103، ص 16»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: هنگامی که لقمه ای حرام در شکم
بنده ای قرار گیرد، تمام فرشتگان آسمان ها و زمین او را لعنت می کنند.

3. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : مَن اَکَلَ لقمهَ
حرامٍ لم تُقبَل صلاهً اربعین لیلهً و لم تُستجَب له دعوه اَربعین صباحاً و کلُّ
لحمٍ ینبته الحرام فالنّار أولی به.

«بحارالانوار، ج 66، ص 314»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: هر کسی لقمه حرامی بخورد تا چهل
شبانه روز نمازش قبول و دعایش مستجاب نمی شود و هر گوشتی که با لقمه حرام در بدن
روید، آتش به آن سزاوارتر است.

4. قال الامام الباقر – علیه السّلام – : اِنّ الرجل اذا اَصابَ
مالاً مِن حرامٍ لم یُقبل منه حجٌّ و لا عمرهٌ و لا صلهُ رَحِم حتی اَنّه یَفسُدُ
فیه الفرج.

«بحارالانوار، ج 99، ص 125»

امام باقر – علیه السّلام – فرمود: اگر مردی از راه حرام مالی به دست آورد،
حج و عمره و صله رحم از آن مال پذیرفته نمی شود و حتی باعث فساد و تباهی ناموس می
گردد.

5. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : مَنِ اکتسب مالاً
حراماً لم یَقبَل اللهُ منه صدقهً و لا عتقاً و لا حجّاً و لا اعتماراً.

«بحارالانوار، ج 103، ص 17»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: کسی که مال حرامی به دست آورد
خداوند از او صدقه دادن، برده آزاد کردن و حج و عمره اش را قبول نمی کند.

6. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : العبادهُ معَ أکل
الحرامِ کالبِناءِ علی الرَّملِ.

«بحارالانوار، ج 103، ص 12»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: عبادت کردن همراه با خوردن مال
حرام، مانند ساختن بنایی بر روی شن است.

7. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : مَن اَصابَ مالاً مِن
مأثَمٍ فوَصَلَ به رَحِماً اَو تصدَّق به اَو اَنفقه فی سبیل الله جمع الله له ذلک
جمیعاً ثمّ قَذَفَه فی النار.

«محجه البیضاء، ج 3، ص 205»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: هر کس مالی از (راه) گناه به دست
آورد و با آن صله رحم کند یا صدقه دهد یا در راه خدا انفاق نماید، خداوند همه آنها
را جمع کرده، در آتش اندازد.

8. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : لا یَدخُلُ الجنهَ
مَن نَبَتَ لحمهُ مِنَ السُّحت، النارُ اَولی به.

«تنبیه الخواطر، ص 49»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: کسی که گوشتش از مال حرام بروید،
وارد بهشت نمی گردد، آتش به او سزاوارتر است.

9. قال الامام علی – علیه السّلام – : لیس بِوَلیٍّ لَنا مَن اَکل
مالَ مؤمنٍ حراماً.

«بحارالانوار، ج 104، ص 296»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: ولیّ و دوست دار ما نیست، کسی که مال
مؤمنی را به حرام و ناحق بخورد.

10. قال الامام علی – علیه السّلام – : الحَرامُ سُحتٌ.

«غرر الحکم، ص 27»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: مال حرام، پلید و مایه ننگ است.

11. قال الامام علی – علیه السّلام – : بئسَ الطعامُ الحرام.

«غرر الحکم، ص 170»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: بد خوراکی است، مال حرام!

12. قال الامام الکاظم – علیه السّلام – : اِنّ الحرامَ لا یَنمِی
و اِن نَمی لا یُبارَک له فیه و ما اَنفقه لم یُؤجَر علیه و ما خلَّفه کان زاده
اِلی النار.

«الکافی، ج 5، ص 125»

امام کاظم – علیه السّلام – فرمود: مال حرام رشد و نمو نمی کند و اگر
ظاهراً زیاد شود برکتی در آن نیست و از آن هر چه انفاق و بخشش نماید، اجر و پاداشی
نگیرد و هر چه بعد از خود بر جای نهد، زاد و توشه اش به سوی آتش دوزخ گردد.

13. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : اِنّ قوماً یجیئون
یومَ القیامه و لهم مِنَ الحسنات اَمثالُ الجبال فیجعلها الله هباءً منثوراً ثمّ
یُؤمَر بهم الی النار … .

«مستدرک الوسائل، ج 11، ص 63»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: گروهی روز قیامت وارد صحرای محشر
می شوند در حالی که حسنات و کارهای نیکی به بزرگی کوه ها دارند، خداوند حسنات
ایشان را همچون ذرات غبار در هوا پراکنده می سازد، سپس فرمان می دهد آنها را به
آتش دوزخ اندازند. سلمان عرض کرد: یا رسول الله! آنها را برای ما توصیف نما.
فرمود: آنها کسانی هستند که روزه می گرفتند، نماز می خواندند و شب زنده داری می
کردند، اما هنگامی که به حرامی دست می یافتند بر آن هجوم می بردند.

14. قال الامام الصادق – علیه السّلام – : اِذا اکتسبَ الرجُلُ
مالاً مِن غیر حِلِّه ثمّ حجَّ فَلَبَّیَ نُودِیَ: لا لبَّیک و لا سَعدَیک … .

«الکافی، ج 5، ص 124»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: کسی که از غیر راه حلال مالی به دست
آورد و با آن حج به جا آورد، هنگام انجام اعمال حج وقتی می‌گوید: لبّیک، به او
پاسخ داده می شود: لا لبّیک و لاسعدیک، اما اگر از راه حلال به دست آورده باشد
نداء داده می‌شود: لبّیک و سعدیک.

15. قال الامام العسکری – علیه السّلام – : لا خیرَ فی شئٍ اَصلُه
حرام و لا یحلُّ استعمالُه.

«الکافی، ج 5، ص 125»

امام حسن عسکری – علیه السّلام – فرمود: مالی که اصل و بنیانش از حرام
باشد، خیری در آن نیست و استفاده از آن حلال نمی باشد.

16. قال الامام الصادق – علیه السّلام – : کسبُ الحرام یَبینُ فی
الذُّریّه.

«الکافی، ج 5، ص 125»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: (اثر) کسب حرام در ذریه و فرزندان آشکار
می گردد.

17. قال الامام الصادق – علیه السّلام – : … و اَحاطوا بالحسین
مِن کل جانب … حتی قال لهم: … فقد مُلِئَت بطونُکم مِنَ الحرام و طُبع علی
قلوبکم.

«بحارالانوار، ج 45، ص 8»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: (در روز عاشورا هنگامی که) لشگر عمر
سعد، امام حسین – علیه السّلام – را از هر طرف احاطه کردند و دور وی حلقه زدند،
حضرت از آنها خواست که ساکت شوند (تا آنها را موعظه نماید)، اما ساکت نشدند و به
سخنش گوش فرا ندادند، حضرت خطاب به آنها فرمود: … شکم هایتان از حرام پر شده و
بر دل هایتان مُهر خورده است.

18. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : ترک لقمهِ حرامٍ
اَحبُّ الی الله من صلاه اَلفی رکعه تطوُّعاً.

«تنبیه الخواطر، ص 360»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله -‌ فرمود: دوری کردن از یک لقمه مال حرام،
محبوب تر است نزد خدا، از دو هزار رکعت نماز مستحبی.

19. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : ترکُ دانِقِ حرامٍ
احبُّ الی الله تعالی من مِأه حجّهٍ من مالٍ حلال.

«تنبیه الخواطر، ص 360»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: دوری کردن از یک ششمِ ‌(درهم)
مال حرام، دوست داشتنی تر است نزد خدای متعال، از صد حج که از مال حلال بجای آورده
شود.

20. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : لَردُّ دانقٍ مِن
حرامٍ یَعدِلُ عندالله سبعین اَلف حجّهٍ مبروره.

«بحارالانوار، ج 103، ص 12»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: برگرداندن یک ششمِ‌ (درهم) از
مال حرام (به صاحبش)، نزد خدا برابر است با هفتاد هزار حج قبول شده.

21. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : ازهدُ الناس مَنِ
اجتنب الحرام.

«بحارالانوار، ج 71، ص 112»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: زاهدترین مردم، کسی است که از
حرام دوری کند.

22. قال الامام الباقر – علیه السّلام – : یقول الله تعالی: یابنَ
آدم اِجتنبْ ما حرَّمتُ علیک تکنْ‎ من اَورعِ الناس.

«تحف العقول، ص 340»

امام باقر – علیه السّلام – فرمود: خدای بزرگ می فرماید: ای فرزند آدم! از
آنچه بر تو حرام کرده ام دوری کن تا از پارساترین مردم باشی.

23. قال الامام علی – علیه السّلام – : الکریم مَن تجنَّبَ المحارم
و تنزَّهَ عن العیوب.

«غرر الحکم، ص 56»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: بخشنده، کسی است که از حرام های الهی
دوری کرده و از عیوب، مبرّا و پاک باشد.

24. قال الامام الرضا – علیه السّلام – : لا وَرَعَ اَنفعُ من
تجنُّبِ محارم الله.

«بحارالانوار، ج 72، ص 348»

امام رضا – علیه السّلام – فرمود: هیچ پارسایی سودمندتر از اجتناب از حرام
های الهی نیست.

25. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : العبادهُ مع أکل
الحرام کناقلِ الماءِ فی المنخلِ.

«بحارالانوار، ج 103، ص 12»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: عبادت کردن همراه با خوردن مال
حرام، مانند انتقال آب با آبکش است.

26. قال الامام علی – علیه السّلام – : غَضُّ الطَّرْفِ عن محارم
الله اَفضلُ العباده.

«جامع الاحادیث الشیعه، ج 13، ص
323»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: بالاترین عبادت، چشم پوشی از حرام های
خداوند است.

27. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : انَّ اَخوفَ ما اخافُ
علی اُمّتی مِن بعدی هذه المکاسبُ الحرام و الشهوهُ الخفیهُ و الرِّبا.

«الکافی، ج 5، ص 124»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: چیزهایی که از آن بیشترین ترس را
نسبت به امتم پس از خودم دارم، در آمدهای حرام، شهوت پنهان و ربا خواری است.

28. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : شَرُّ الکسبِ کسبُ
الرّبا.

«بحارالانوار، ج 103، ص 115»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: بدترین در آمدها، به دست آوردن
ربا است.

29. قال الامام الباقر – علیه السّلام – : اخبثُ المکاسبِ الربا.

«وسائل الشیعه، ج 12، ص 423»

امام باقر – علیه السّلام – فرمود: پست ترین کسب ها، ربا است.

30. قال الامام الرضا – علیه السّلام – : انّ الربا حرامٌ سُحتٌ من
الکبائر و ممّا قد وعد اللهُ علیه النارَ فنعوذُ بالله منها و هو محرَّمٌ علی لسان
کلِّ نبیّ و فی کل کتاب.

«فقه الرضا – علیه السّلام -، ص
256»

امام رضا – علیه السّلام – فرمود: ربا خواری، حرام، پلید، از گناهان کبیره
و از جمله چیزهایی است که خداوند بر آن وعده آتش داده است، پناه می بریم به خدا از
آن، ربا خواری بر زبان همه پیامبران و در همه کتاب های (آسمانی) حرام شده است.

31. قال الامام علی – علیه السّلام – : معاشر الناس الفقهَ ثم
المَتجَر و اللهِ لَلربا فی هذه الاُمّه اَخفی من دَبیب النَّمل علی الصّفا.

«بحارالانوار، ج 103، ص 117»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: ای مردم! ابتدا فقه و احکام دینی (را فرا
گیرید) و سپس تجارت کنید، به خدا قسم ربا در میان این امت، پنهان تر از حرکت آرام
مورچه بر روی سنگ صاف است.

32. قال الامام علی – علیه السّلام – : مَنِ اتَّجر بغیر علمٍ فلا
بدَّ له من اَکلِ الربا و لا بدَّ لِآکِلِ الربا من النار.

«مستدرک الوسائل، ج 13، ص 332»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: کسی که بدون آگاهی (از احکام دینی) به
تجارت بپردازد، ناگزیر به ربا کشیده می شود و برای ربا خوار چاره ای جز آتش جهنم
نیست.

33. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : مَن اَکَلَ الربا
مَلَأَ اللهُ عزّوجلّ مِن نارِ جهنَمٍ بقدرِ ما اَکلَ و اِن اِکتسبَ منه مالاً لا
یَقبلُ منه شیئاً منْ‎‎‏ عمله و لم یَزَل فی لعنهِ الله و الملائکهِ ما کان عندَهُ قیراطٌ
واحدٌ.

«بحارالانوار، ج 71، ص 364»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: هر کس ربا بخورد، خدای بزرگ و
بلند مرتبه، شکمش را به اندازه ربایی که خورده از آتش دوزخ پر کند و اگر از طریق
ربا مالی به دست آورد، خداوند چیزی از اعمالش را نپذیرد و تا زمانی که قیراطی (یک
بیست و چهارم دینار) از مال ربا نزدش باشد، پیوسته در لعنت و نفرین خدا و فرشتگان
خواهد بود.

34. قال الامام الصادق – علیه السّلام – : انَّ النبی – صلّی الله
علیه و آله – نَهی عَن اَکل الرِبا … و قال: انَّ اللهَ لَعَنَ آکلَ الربا و
مُؤَکِّلَه و کاتبَه و شاهدَیه.

«وسائل الشیعه، ج 12، ص 430»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله –
از ربا خواری نهی کرد و فرمود: خداوند، ربا خوار، ربا دهنده، نویسنده (سند ربا) و
دو شاهد آن را لعنت کرده است.

35. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : اِذا ظَهَرَ الزَّنی
و الرّبا فی قریهٍ اُذِنَ فی هلاکها.

« مستدرک الوسائل، ج 13، ‌ص 332»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: هرگاه زنا و ربا خواری، در
سرزمینی رواج یابد، در نابودی اهلش اذن داده شود.

36. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : اذا أکَلَتْ اُمتی
الربا کانت الزلزلهُ و الخسف.

«مستدرک الوسائل، ج 13، ص 333»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: هرگاه امت من ربا خوار شوند
گرفتار زلزله و فرو رفتن در زمین می گردند.

37. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : لا یقبلُ اللهُ
صلاهَ خمسهِ نفر: … و آکلُ الربا.

«مستدرک الوسائل، ج 13، ص 332»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: خداوند، نماز پنج نفر را قبول
نمی کند: بنده ای که از صاحب خود فرار کند، زنی که شوهرش از وی راضی نباشد، شراب
خوار، عاق والدین و ربا خوار.

38. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : … تُحشَرُ عشرهُ
اصنافٍ من اُمتی اشتاتاً قد میَّزهم الله تعالی من المسلمین … و بعضُهم
مُنکَّسون ارجُلُهم من فوق و وجُوهُهم من تحت ثمَّ یَسحبونَ علیها … .

«تفسیر مجمع البیان، ج 5، ص 423»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: … روز قیامت ده گروه از امت من
به صورت پراکنده محشور می شوند که خدای بزرگ آنها را از سایر مسلمانان متمایز و
جدا کرده است … بعضی از آنها در حالی که پاهایشان به سمت بالا و صورت هایشان رو
به پایین است بر روی صورت کشیده می شوند … آن نگون ساران، همان ربا خواران
هستند.

39. قال رسول الله ـ صلی الله علیه و آله ـ : العبادَهُ سبعونَ
جزءً و افضَلُها جزءً طَلبُ الحلالِ.

«بحار الانوار، ج 103، ص 7»

رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود: عبادت دارای هفتاد جزء است و
برترین آنها به دست آوردن روزی حلال است.

40. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : یأتی علی الناس
زمانٌ لا یَبقی احدٌ الاّ اکَلَ الرِبا، فان لَم یأکُلْه اصابَهُ من غُباره.

«مستدرک الوسائل، ج 13، ص 333»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: زمانی بر مردم فرا می رسد که
احدی باقی نمی ماند مگر این که ربا خوار می شود و اگر کسی هم ربا نخورد، از گرد و
غبار آن به او می رسد.