نویسنده: امید قائمی

هر کس که تاریخ را خوانده باشد، حتماً نام حسین (ع) را شنیده است. هنوز هم هندوها و بسیاری از مردم مذاهب دیگر برای امام حسین (ع) اشک می ریزند و یاد او را گرامی می دارند. این نوشته گوشه هایی از باورها و آیین های مردم دنیا درباره عاشورا و امام حسین (ع) را نشان می دهد.
با این که همیشه مسیحی ها در لبنان حاکم بوده اند، اما مردم در روز عاشورا عزاداری های باشکوهی برگزار می کنند. سال ها قبل دولت مجبور شد روز عاشورا را تعطیل اعلام کند و حال که حزب الله نزد مردم لبنان محبوب است، مراسم عاشورا شکوه بیشتری دارد.
شیعیان در اردن نیز روز دهم ماه محرم، طبق سنتی دیرینه، به یاد امام حسین (ع) و یارانش، مستمندان را اطعام، و فعالیت های روزانه شان را تعطیل می کنند و با اقتدا به ام سلمه که با شنیدن خبر شهادت امام حسین(ع)، از کار شست و شو دست کشیده بود، آنان نیز از انجام امور این چنینی خودداری می کنند. مسلمانان این کشور در شهر «موته » درکنار بارگاه حضرت جعفر طیار، به عزاداری می پردازند.
عربستان از دیگر کشورهای اسلامی است که با وجود سخت گیری های وهابیون در مناطقی چون الاحساء، قطیف، حضرموت، حجاز و مدینه از امام حسین (ع) یاد می شود و مردم به عزاداری می پردازند. سوگواری در منطقه« ترکستان» به قرن سوم هجری باز می گردد. عده ای از خراسان به این منطقه مهاجرت کردند و در اوایل قرن سوم در بخارا و خیوه ساکن شدند. در دوران قدرت کمونیست ها، مجالس عزاداری در منازل به صورت پنهانی برگزار می شد، ولی بعد از فروپاشی شوروی، عزاداری ها آزادانه صورت می گیرد.
مردم پاکستان از دوازده قرن پیش، مراسم سوگواری برای سردار شهیدان را برپا می کنند. با وجود این که در سال 1288 خورشیدی، مراسم عاشورا و اربعین از سوی استعمارگران انگلیس ممنوع اعلام شد و در سال 1361، پلیس پاکستان، استفاده از بلندگو را در حسینیه ها و تکایای شیعیان، غیرمجاز اعلام کرد، ولی هرگز موفق نشد روند این عزاداری ها را متوقف کند. با این که هر سال وهابیون تعداد زیادی از شیعیان را در روز عاشورا می کشند، اما هنوز هم پاکستانی ها در این روز عزاداری می کنند.
در هند، هندوها و غیر مسلمانان با دیدن سوگواری و نوحه سرایی، متأثر می شوند و با مسلمین همراهی می کنند و حتی در بعضی شهرها و مناطق، هندوها ساختمان هایی می سازند و وقف امام حسین (ع) می کنند و به تقلید از مسلمان ها، نام آن ها را حسینیه می گذارند و در آن جا به سوگواری می پردازند.
هر ساله مسلمانان در بخش هایی از جنوب شرقی آسیا به سوگواری می پردازند، یکی از این کشورها اندونزی است که مردم آن جا در ماه های محرم و صفر، از جشن عروسی خودداری می کنند و معتقدند ازدواج در این دو ماه نحس است.
در جزیره سوماترای اندونزی، به عزای حسینی «تابوت» در جاوه ماه محرم «سورا= عاشورا»، در آچه « ماه حسن و حسین » و در غرب سوماترا، مردم پادانگ آن را ماه «تابوییک » می نامند. در «پاری مان »، صبح روز نهم محرم، عمامه ای سفید که « توربان» نامیده می شود، به نشانه عمامه ی امام حسین (ع)، تهیه و در مراسمی، خاطراتی از فداکاری های سرور شهیدان بیان می شود.
مسلمانان مالزی و مهاجران نیز در کوالالامپور جمع می شوند و مراسم عزاداری باشکوهی برگزار می کنند. تایلند هم از جمله کشورهایی است که مراسم عزاداری حسینی در آن جا به زمان های بسیار دور، یعنی حدود چهارصد سال قبل باز می گردد. شیعیان « بانکوک» حدود دو هزار نفرند که در دهه محرم به عزاداری می پردازند. از سال 1908، عزاداری در این کشور توسط «سید مازندرانی » به صورت رسمی در آمد.
در مصر از زمان حاکمیت خلفای فاطمی، شیعیان در مقبره ام کلثوم، سیده نفسیه و رأس الحسین به عزاداری پرداختند. مراسم عزاداری هنوز هم در رأس الحسین ادامه دارد.
در کشور مراکش با فرا رسیدن ماه محرم، مردم آرایش و تجمل را کنار گذاشته و در روز عاشورا از خوردن غذا خودداری می کنند و در سنتی عمومی، زکات اموالشان را می پردازند.
الجزایر یکی از مهم ترین و بزرگ ترین کشورهای اسلامی آفریقاست. روز دهم محرم، این کشور تعطیل است. استقلال الجزایر در سال 1346 ق و قیام شیخ عبدالقادر همراه پدرش محی الدین حسنی، نمونه هایی از تأثیرات فرهنگ عاشورا در این سرزمین است.
مسلمانان ترکیه در ماه محرم به نوحه خوانی و زنجیر زنی می پردازند و غذایی به نام « افشون » درست، و بین مردم تقسیم می کنند. در عزاداری شهر استانبول، گروه هایی از اهل سنت، به ویژه رجال دولتی برای هم دردی با شیعیان شرکت می کنند.
حدود صد سال است که در شهرهای مختلف امریکا، عزاداران به سینه زنی و نوحه خوانی می پردازند. مسلمانان شهر «بورت » و «اسبانی » در آمریکای جنوبی، هودج بزرگی از طلا و نقره، با زیباترین نقش و نگار، جهت عزاداری سیدالشهدا تهیه می کنند و آن را در روز عاشورا به حرکت در می آورند و در این مسیر بسیاری از مسیحیان و هندوها به مسلمانان می پیوندند و همه پشت سر آن هودج قرار می گیرند.
منبع: نشریه انتظار نوجوان، شماره 65.