حدیث (1) امام على علیه السلام :
اَلزُّهدُ فِى الدُّنیا الراحَهُ العُظمى؛
بىرغبتى به دنیا، بزرگترین آسایش است.
(غررالحکم، ح 1316)
حدیث (2) ابن شهر آشوب :
کانَ النَّبىّ صلی الله علیه و آله قَبْلَ المَبْعَثِ مَوصوفا بِعِشرینَ خَصلَهً مِن خِصالِ الاَنْبیاءِ لَوِ انْفَرَدَ واحِدٌ بِاَحَدِها لَدَلَّ عَلى جَلالِهِ فَکَیْفَ مَنِ اجْتَمَعَت فیهِ؟! کانَ نَبیّا اَمینا، صادِقا، حاذِقا، اَصیلاً، نَبیلاً، مَکینا، فَصیحا، عاقِلاً، فاضِلاً، عابِدا، زاهِدا، سَخیا، کمیا، قانِعا، مُتَواضِعا، حَلیما، رَحیما، غَیورا، صَبورا، مُوافِقا، مُرافِقا، لَمیُخالِطْ مُنَجِّما وَ لا کاهِنا و لا عَیافا؛
رسول اکرم صلی الله علیه و آله پیش از مبعوث شدن، بیست خصلت از خصلتهاى پیامبران را دارا بودند، که اگر کسى یکى از آنها را داشته باشد، دلیل عظمت اوست؛ چه رسد به کسى که همه آنها را دارا باشد، آن حضرت پیامبرى امین، راستگو، ماهر، اصیل، شریف، استوار، سخنور، عاقل، با فضیلت، عابد، زاهد، سخاوتمند، دلیر و با شهامت، قانع، متواضع، بردبار، مهربان، غیرتمند، صبور، سازگار، و نرمخو بودند و با هیچ منجّم (قائل به تأثیر ستارگان)، غیبگو و پیشگویى همنشین نبودند.
(المناقب لابن شهر آشوب، ج 1، ص 123)
حدیث (3) امام على علیه السلام :
مَن کَرُمَت عَلَیهِ نَفسُهُ هانت عَلَیهِ شَهوَتُهُ
هر که برای خود احترام قائل باشد خواهشهای نفسانیش در نظر او بی ارزش می شود.
(شرح نهج البلاغه ج 20 ص9)
حدیث(4) حضرت فاطمه (س):
اَزهَدُ الناسِ مَن تَرَکَ الحَرام ، اَشَدُّ الناسِ اِجتهاداً مَن تَرکَ الذُّنوب؛
زاهد ترین مردم کسی است که حرام را وانهد، کوشاترین مردم تارک گناهان است.
(تحف العقول،ص519)
حدیث(5) امام على علیه السلام :
عَظِّموا أقدارَکُم بِالتَّغافُلِ عَنِ الدَّنِیِّ مِنَ الأُمورِ.
با بی توجهى به امور پست، بر ارزش خود بیفزایید.
تحفالعقول – ص 224
حدیث(5) امام على علیه السلام :
رِضا المَرءِ عَن نَفسِهِ بُرهانُ سَخافَهِ عَقلِهِ
از خود راضی بودن نشانه سبک عقلی است.
غررالحکم و دررالکلم- ح 5441