۱. منحرفان فکری
یکی از گروه‌هایی که با امام زمان جنگ می‌کند، گروهی است که قرآن را با اندیشه باطل خود تفسیر می‌کند . در روایات آمده است: «آزاری که آنان هنگام ظهور به امام زمان می‌رسانند ، بیش از آزاری است که پیامبر از مردم نادان زمان خود دید؛ چون افرادی پیامبر را آزار دادند که سنگ و چوب را می‌پرستیدند ، اما کسانی که با حضرت ولی‌عصر جنگ می‌کنند ، کسانی هستند که کتاب خدا را در برابر آن حضرت تفسیر می‌کنند».[۱]
۲. بتریه
بتریه شاخه‌ای از زیدیه و منسوب به مغیرهبن‌سعد هستند . برخی گفته‌اند: بتریه یاران کثیر النوا، حسن‌بن‌ابی‌صالح، سالم‌بن‌ابی‌حفصه، حکم‌بن‌عیینه، سلمه‌بن‌کهیل و ابوالمقدام ثابت‌بن‌حداد هستند که مردم را به محبّت و ولایت علی علیه‌السلام دعوت کردند ، اما محبت او را با محبت ابوبکر و عمر مخلوط کردند. آنان محبّت ابوبکر و عمر را قبول کردند، ولی نسبت به عثمان ، طلحه ، زیبر و عایشه بغض ورزیدند و نظرشان بر این بود که باید در کنار فرزندان علی علیه‌السلام، علیه دشمنان قیام کرد.[۲]
حسن‌بن‌سلیمان نقل کرده که امام صادق علیه‌السلام فرمود: آنان چهار‌هزار‌نفر هستند.[۳] شیخ مفید درباره تعداد آنان نوشته است: «بضعه عشر آلاف أنفس»[۴] مراد ایشان از این عبارت، چند ده هزار نفر می‌باشد. ابن‌رستم طبری، تعداد آنها را شانزدههزارنفر می‌داند.[۵]
امام باقر علیه‌السلام فرمود: «هنگامی که امام زمان ظهور می‌کند و به‌سوی کوفه می‌رود، عدّه‌ای که به آنها بتریه گفته می‌شود، درحالی که اسلحه بر دوش دارند، درمقابل امام قرار می‌گیرند و می‌گویند: برگرد به همان‌جایی که آمده‌ای! ما نیازی به بنی‌فاطمه نداریم».[۶]
امام صادق علیه‌السلام فرمود: « چهارهزار از حاملان قرآن و پشمینه‌پوشان معروف به زیدیه، از بیعت با آن حضرت، خودداری می‌کنند و می‌گویند: آمدن امام حسین در این زمان، سحری عظیم است. پس هر دو سپاه، درمقابل یک‌دیگر قرار می‌گیرند، امام زمان آنها را موعظه می‌کند و سه‌روز به آنان مهلت می‌دهد. پس از پایان‌گرفتن مهلت، امام زمان دستور جنگ با آنان را صادر می‌کند».[۷]
امام باقر علیه‌السلام نیز فرموده‌اند: «وقتی حضرت مهدی علیه‌السلام به کوفه می‌رود، شانزدههزارنفر از بتریه که خود را قاریان قرآن و فقهای دین می‌دانند، ولی نفاق و دورویی سرتاپای آنها را فراگرفته است، درحالی که اسلحه بر دوششان است، نزد آن
حضرت می‌آیند و می‌گویند: ای فرزند فاطمه! برگرد که هیچ‌نیازی به تو نداریم. اینجاست که حضرت مهدی علیه‌السلام، شمشیرخواهد کشید و در روز دوشنبه از بعدازظهر تا شب، همه آنها را در پشت شهر نجف به قتل خواهد رساند».[۸]
۳.مرجئه
سومین گروه ازدشمنان امام زمان که حضرت هنگام ظهور با آنان جنگ می‌کند و همه آنها را به قتل می‌رساند، کج‌اندیشان مرجئه هستند که بر اثر عقاید انحرافی خود، فرسنگ‌ها از اسلام فاصله می‌گیرند و عظیم‌ترین گناهان را بی‌پروا انجام می‌دهند.
علّامه طریحی درباره این گروه می‌نویسد: « مرجئه گروهی ازمسلمانان هستند و عقیده دارند که هرگز گناه، ضرری به ایمان نمی‌زند».
همچنین ابن‌قتیبه می‌گوید: «مرجئه کسانی هستند که قائل به ایمان قولی و زبانی بدون عمل می‌باشند».
برخی نیز گفته‌اند: «مرجئه همان جبریه هستند که می‌گویند: هیچ‌گاه بنده از خود اختیاری ندارد».[۹]
بشیر می‌گوید: « درسفری که به مدینه داشتم، همین‌که به در خانه امام باقر علیه‌السلام رسیدم، قاطر زین شده‌ای بر در خانه آن حضرت یافتم، بدین‌جهت برای ملاقات با آن حضرت، پشت درخانه نشسته، منتظر بیرون‌آمدن وی شدم؛ همین‌که امام بیرون آمد، سلام کردم. آن حضرت از قاطر پیاده شد، به‌سوی من آمد و فرمود: اهل کجاهستی؟ عرض کردم: اهل عراق. فرمود: کدام شهر؟عرض کردم: کوفه. فرمود: چه کسی دراین سفر تو را همراهی می‌کرد؟ گفتم: گروهی از محدّثه. فرمود: محدّثه چه کسانی‌اند؟ عرض کردم: مرجئه. فرمود: وای برآنها! اگر فردا قائم ما قیام کند، به چه کسی پناه خواهند برد؟
عرض کردم که آنان می‌گویند: در آن روز، همه مشمول عدل او قرار می‌گیریم و با شما برابر هستیم. فرمود: «هر کس توبه کند، خداوند توبه‌اش را می‌پذیرد و هر کس نفاقی در درون داشته باشد، او را از رحمت خود دور خواهد کرد و هر کس ایده باطلش را در آن روز اظهار کند، خداوند خونش را خواهد ریخت».
سپس فرمود:«قسم به آنکه جانم در قبضه اوست، امام زمان آنها را خواهد کشت، همان‌گونه که قصّاب، گوسفند خود را می کشد».
عرض کردم که آنان می‌گویند: هنگامی که امور بر حضرت مهدی علیه‌السلام سامان گرفت، وی قطره خونی را نخواهد ریخت. حضرت فرمودند: قسم به آنکه جانم در دست اوست! چنین چیزی نخواهد بود تا ما و شما، خون و عرق را از پیشانی‌مان پاک گردانیم و سپس به پیشانی خود اشاره نمود».[۱۰]
امام زمان با اهالی بنوکلاب[۱۱]، ارمینیه[۱۲]، کوفه[۱۳]، اعراب[۱۴]، مکه، مدینه، بصره، دمیسان، کرد، شام، بنی‌امیه، بنوضبه، غنی، باهله، ازد و ری جنگ خواهد کرد.[۱۵]
۴. گروه‌هایی از اهل کتاب
مسیحیان و یهودیان، هنگام ظهور، ابتدا مقابل حضرت صفآرایی کرده، آماده جنگ میشوند، ولی نزول حضرت عیسی علیه‌السلام و نماز‌خواندن ایشان پشت سر امام مهدی علیه‌السلام و نیز آشکار‌شدن الواح اصلی تورات، توسط امام زمان علیه‌السلام باعث می‌شود عده زیادی از اهل کتاب، دین اسلام را بپذیرند. همچنین برخی صلح کرده و گروهی نیز به جنگ میپردازند. در حدیثی از امام باقر علیه‌السلام آمده است: «زمانی که حضرت مهدی علیه‌السلام قیام کند، بعد از شام به سمت روم لشکری میفرستد که آنها مجبور به درخواست امان و صلح میشوند».
دلیل مخالفت و مقاومت برابر مهدویت، ناشی از عدم درک درست از دین و حقیقت انسانیت، دنیا‌طلبی، روحیه لجاجت و تعصب است. شایان ذکر است که هیچ یک از مخالفان و معاندان، در ستیز و رویارویی با امام دوازدهم علیه‌السلام موفق نخواهند شد.
پی‌نوشت‌ها
۱. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۲، ص۳۶۳.
۲. مجمع‌البحرین، ص۲۳۰.
۳. مختصر بصائرالدرجات، ص۱۹۰.
۴. ارشاد مفید، ص۳۴۳؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۳۸.
۵. دلائل الامامه، ص۲۴۲.
۶. ارشاد، مفید، ص۳۴۲؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۳۸.
۷. مختصر بصائرالدرجات، ص۱۹۰.
۸. دلائل الامامه، ص۲۴۲.
۹. مجمع‌البحرین، ص۳۵.
۱۰. بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۵۶؛ کافی، ج۸، ص۸۱؛ الغیبه، نعمانی، ص۲۸۳.
۱۱. الشیعه و الرجعه، ج۱، ص۱۶۰.
۱۲. همان، ص۱۶۲.
۱۳. بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۸۷.
۱۴. همان، ص۳۵۵.
۱۵. همان، ص۳۶۳.
